بریده‌هایی از کتاب راه روشن است

اوپرا: خوانده‌ام که از زمانی که پسر بچه‌ای بودید در ذهنتان از مردی که می‌خواستید باشید تصویری داشتید. آیا شما با انتظاراتتان زندگی کردید و بزرگ شدید؟ آیا آرزویی را که داشتید عملی کردید یا از آن جلوتر هم رفتید؟ جو بایدن: من تا حدی اعتقاد دارم همان مردی هستم که می‌خواستم باشم. البته از واژهٔ موفقیت استفاده نمی‌کنم. برای اینکه مردم گاهی آن را به چیز دیگری تعبیر می‌کنند. مثلا به اینکه من از جوانی می‌دانستم که می‌خواهم سناتور بشوم. یا من می‌دانستم که می‌خواهم رئیس‌جمهور شوم. دربارهٔ من این جور نبود. واقعیت این است که من می‌خواستم آرزوها و انتظارات والدینم را محقق کنم. می‌خواستم کسی باشم که مطابق معیارهای مادرم باشد. منطبق بر شهامت من باشد. می‌خواستم آن کس باشم. حالا مهم نبود چه اتفاقی بیفتد، کمی کمتر یا کمی بیشتر. می‌خواستم کسی باشم که به مردمی که به من وفادار بودند وفادار باشم.

«زندگی ایستا و ساکن نیست. هر تصمیمی، هر عقب‌گردی یا هر پیروزی فرصتی است برای شناخت بذرهایی حقیقتی که هر یک از ما انسان‌ها را تبدیل به "من" می‌کند.»

«من با همسرم رابطه‌ای مبتنی بر عشق برابر داریم. من عاشق او هستم و او هم عاشق من است. به همدیگر احترام می‌گذاریم. با هم مهربان و خوش‌خلق هستیم. یک روز کسی گفت چقدر خوب است که انسان دوست داشته شود، اما به نظر من، از آن بهتر و عمیق‌تر این است که انسان درک شود.»

زندگی در کسب موفقیت‌های بزرگ خلاصه نمی‌شود. زندگی یعنی برداشتن یک قدم مهمِ تغییردهنده در هر مرحله از تلاش.

من در زندگی کارهای زیادی کرده‌ام. من به زندگی فکر کرده‌ام. عامدا و هدفمند در زندگی تفکر کرده‌ام. از خودم پرسیده‌ام چرا بعضی اتفاقات میفتد و معنای آنها چیست. من دریافته‌ام که هدف زندگی باید کلی باشد. هدف باید زیر پوست ما عجین شده باشد. من نمی‌خواهم فردا بمیرم، اما اگر فردا مُردم با خوشحالی خواهم رفت چراکه به سختی کار کرده‌ام تا از هر نعمتی که به من داده شده بهره ببرم. درس زندگی من این است: «هیچ‌وقت دیر نیست.»

ابتدا باید باور داشته باشیم که زندگی ما هدف دارد. هر انسانی هدفی دارد. اگر این‌گونه فکر کنیم آنوقت از تقدس زندگی لذت می‌بریم.

«درخت بلوطی در درون یک دانه بلوط وجود دارد.»

جون کابات زین: ذهن آگاه به همهٔ ما می‌گوید «راه خودتان را پیدا کنید، به ندای قلب خودتان گوش دهید، انتظارات و آرزوهای خودتان را دنبال کنید. چرا که وظیفهٔ ما زندگی کردن به شیوهٔ خودمان است و این نوع زندگی مهم است.»

لائوتسه فیلسوف چینی می‌گوید: «راهی که هزار فرسنگ درازا دارد با برداشتن اولین قدم شروع می‌شود.»

اوپرا: عاشق این جمله هستم که می‌گویی «وقتی با اعتماد و ایمان زندگی می‌کنید حقیقتا زندگی می‌کنید. بقیه چیزها نامربوط است.» ایانلا: همینه. دقیقا درسته. گاهی دلتان می‌خواهد جور دیگری به چشم بیایید. جور دیگری باشید. متفاوت باشید. اینها ریسک‌هایی است که بسیاری از ما حاضر نیستیم بپذیریم. علت این است که ما خدا را نشناخته‌ایم. اگر خودتان را بشناسید به خودتان اعتماد می‌کنید. همان‌طورکه وقتی خدا را می‌شناسید و او را و قدرت او را قبول می‌کنید به او اعتماد می‌کنید.

ترس، واقعی است. همه ما ترس را تجربه کرده‌ایم. ترس، مانع بسیار قدرتمندی برای بستن راه ما است. معنای واقعی شهامت، ترسیدن است. زانوهای شما می‌لرزد، قلب شما می‌تپد، اما کارتان را انجام می‌دهید. آماده! حرکت! اوپرا وینفری

من راه‌های زیادی در اختیار دارم که از طریق آن راه‌ها خودم را ثابت کنم. یکی از این راه‌ها این است که انسان بتواند زندگیش را بدون واهمه و ترس ادامه دهد. – اوپرا وینفری

زندگی فقط زندگی مادی و جسمانی نیست. زندگی روحانی هم برای ما اهمیت دارد. حس عمیق ارتباط با مردمی که دوستشان داریم برای ما اهمیت دارد. زندگی شامل بازی، خاطره‌سازی و ماجراجویی هم می‌شود. اما اگر کسی زمانی به زندگی واقعی روزمرهٔ من که پر از تلاش‌های مادی بود نگاه می‌کرد، با صراحت بگویم، می‌گفت تو چه انسان خسته‌ای هستی، منزوی شده‌ای، نگران شده‌ای. خوب نمی‌خوابی. همیشه چیزی را رها می‌کنی تا چیز دیگری را آغاز کنی. من در برقراری ارتباطات بسیار مهم زندگیم همیشه کم می‌گذشتم. با این نوع زندگی بالاجبار فهمیدم شکاف بین دو زندگی مادی و معنوی من با سرعت زیادی در حال افزایش است.

ت. د. جیکس هر وقت از زندگی، از وقت و از انرژی‌تان برای عالی‌ترین و بهترین مصارف بهره نمی‌برید و در پس ذهنتان دینگ، دینگ، دینگ، دینگ! می‌شنوید، بدانید و آگاه باشید که چیزی را از دست داده‌اید. آن چیز، همان زندگی مطلوب است که از نعمت داشتن آن محروم شده‌اید. هدف زندگیتان گم شده است، شوق شما به زندگی از بین رفته است. می‌خواهم شما را تکان بدهم، آنقدر تکانتان بدهم که بفهمید هر لحظهٔ زندگیتان نعمت است. هر ثانیه از زندگیتان نعمت است. هر دیداری نعمت است. هر فرصتی که به شما داده می‌شود تا شروع به حداکثر استفاده از زندگی بکنید نعمت است.

همهٔ ما انسان‌هایی ناقص هستیم. نقص‌ها و کمبودهایی داریم، اما باید بکوشیم که نقص را رفع و کمبودها را جبران کنیم و انسانی بهتر باشیم. یعنی خود را به «منِ» بهتر نزدیک‌تر کنیم. البته خیلی سخت است. برای رسیدن به این هدف درد، غصه، ترس و خیلی چیزهای دیگر در راه است، اما با گذشت از این موانع است که می‌توانیم بهتر شویم

بله! این یک حقیقت جهانی است. به محض آنکه هدفمان را فراموش بکنیم و لحظه‌ای که مسئولیت خودمان را نادیده بگیریم و به هدف و مسئولیت دیگران توجه کنیم از مسیر موفقیت خارج شده و کار خراب می‌شود. درست در یک لحظه زندگی در هم پیچیده می‌شود. علت آن است که در آن لحظه در فکر رضایت کس دیگری بوده‌اید. باید فورا به زندگی خودتان، به هدف قرار دادن رضایت خودتان و به داخل حریم خودتان برگردید. این کار خودخواهانه نیست. کار شرافتمندانه‌ای است.

من برای انجام چه کاری به این دنیا آمده‌ام؟ مأموریت من چیست؟ توانایی‌ها و قابلیت‌های منحصربه‌فرد من کدام است؟ من به طور منحصربه‌فرد در انجام چه کاری توانا و خوب هستم؟ نکته مهمی که باید به آن اضافه کنم این است که آیا این کار را مستمر و با دقت انجام می‌دهم؟ اگر سرسخت باشم و کارم را با پشتکار و علاقه انجام دهم مزیت‌های فراوانی نصیب من خواهد شد.

در حال سفر بود که دریافت نمی‌تواند زنگ‌های هشدار همیشگی را نادیده بگیرد، هشدار این بود که این زندگی شباهتی به آن زندگی ندارد که تو می‌خواهی و در خور تو است. این زندگی در خور تو نیست.

گری زوکاو به عنوان نویسنده و مبتکر خلاق عرصهٔ روحی و روانی چه درخشان به من آموخت که وقتی شخصیت خود را با هدفت هم‌سو کنی کسی نمی‌تواند به تو آسیب بزند.

در نظر من شانس یعنی آماده بودن برای استقبال از لحظه فرصت است