بریده‌هایی از کتاب راه روشن است

گلوریا گفت همیشه در یک راه و مسیر پیوسته حرکت کرده است. تلاش کرده همیشه یاد بگیرد. به نظر او سفر، انسان‌ها را از ذهنشان بیرون می‌آورد و به عمق قلبشان می‌برد و می‌توانند به حقیقت دست یابند. فلسفه «در راه بودن» از نظر روحی گلوریا را در لحظه حفظ کرده است. در آن لحظه خود را در فضایی بی‌مرز و طبیعی احساس کرده و همه‌چیز را در دسترس یافته است.

به دنیا همان را بده که انتظار دریافتش را داری، زیرا دنیا در ازای دادهٔ تو چیزی را که بخشیده‌ای به تو عطا خواهد کرد.

مهم نیست لیوان نیمه‌خالی باشد یا نیمه‌پر. مهم این است که مقداری آب در دسترس داریم.

اما یادت باشد حتی نزدیک‌ترین دوستان و وابستگانت باوجود همه حسن‌نیتی که دارند در دنیای خودشان سیر می‌کنند و چه بدانند و چه ندانند بر اساس اندیشه‌های خودشان قضاوت و توصیه می‌کنند.

من به تصادف اعتقادی ندارم. می‌دانم که نظمی الهی بر زندگی شگفت‌انگیز ما حاکم است. – اوپرا وینفری

هیچ هدیه‌ای برای دادن یا گرفتن بهتر از احترام گذاشتن به ندای درون و خواست مطالبهٔ قلبی و آوای عمیق درونی خودمان نیست. گویا ما اصلا برای همین به دنیا می‌آییم. برای همین هم هست که زنده‌ایم - اوپرا وینفری

کسی که زندگی می‌کند هدف هم دارد. کسی که حیات دارد حتی اگر یک جرعه نفس در او باقی باشد همان یک جرعه برایش کافی است. یک اتم، همهٔ خصوصیاتی را دارد که تمام عالم دارد. هرچه در جزئی از کل وجود داشته باشد در کل آن هم هست. گریزی نیست.

من به شانس اعتقادی ندارم.

زندگی در کسب موفقیت‌های بزرگ خلاصه نمی‌شود. زندگی یعنی برداشتن یک قدم مهمِ تغییردهنده در هر مرحله از تلاش.

«راهی که هزار فرسنگ درازا دارد با برداشتن اولین قدم شروع می‌شود.»

ما فقط بیست‌وچهار ساعت در شبانه روز وقت داریم. پس می‌توانید در این بیست‌وچهار ساعت با آدم‌های خردمند نشست و برخاست بکنید یا می‌توانید با آدم‌های احمق همراه بشوید و زندگیتان را نابود کنید.

شگفت‌انگیزترین اتفاق در زندگی یک فرد، این است که آرزویی که خداوند برای او کرده بفهمد و دریابد.

من عمیقا به این نوشته پائولو کوئیلو اعتقاد دارم که در کتاب «کیمیاگرش» نوشته است: «وقتی چیزی می‌خواهید، همهٔ عالم دست به یکی می‌کند که شما به خواستتان برسید.»

بدترین خیانت آن است که آدم به خودش خیانت بکند.

اوپرا: تا زمانی که نفس می‌آید و می‌رود راهی به جلو گشوده است.

آنچه من باور دارم این است که ما آن می‌شویم که اعتقاد داریم. – اوپرا وینفری

هیچ هدیه‌ای برای دادن یا گرفتن بهتر از احترام گذاشتن به ندای درون و خواست مطالبهٔ قلبی و آوای عمیق درونی خودمان نیست. گویا ما اصلا برای همین به دنیا می‌آییم. برای همین هم هست که زنده‌ایم - اوپرا وینفری

ایانلا: من با دنیا سر جنگ ندارم. من با بخشی از وجود خودم در جنگم. با آن بخشی در جنگم که می‌گوید: «تو نمی‌توانی آن کار را بکنی. پس نکن.» قسمتی از وجود من هم هست که می‌گوید: «بیا، با هم آن کار را انجام دهیم. ما می‌توانیم.»

ما زندگی را خیلی سخت می‌گیریم. درحالی‌که زندگی خیلی ساده‌تر از آن است ما فکر می‌کنیم.

زندگی من این است: «هیچ‌وقت دیر نیست.»