بریده‌هایی از کتاب منحنی خلاقیت

برای به‌وجودآوردن چیزی تازه باید با آنچه از قبل وجود دارد آشنایی داشته باشید.

چیزهایی که در نظر ما نبوغ توصیف‌ناپذیر به حساب می‌آیند، اغلب دلیلی برای پیدایش دارند. نظریهٔ الهام خلاقیت از هزاران سال پیش، از دورهٔ یونان باستان وجود داشته است. بااینکه این نظریه به‌طرزی بی‌جان در رسانه‌ها بازگو می‌شود، تحقیقات مدرنی که من درموردشان بحث خواهم کرد نشان می‌دهند که استعداد خلاق‌بودن در همهٔ ما وجود دارد.

باید زمانی به تولید و خلق آثار بپردازید که هم منابع در اختیارتان باشند و هم سرایدارها به کارتان علاقه نشان دهند. بنابراین علاوه‌بر تقویتِ مهارتِ فروشندگیِ خود و واردشدن به محیطی که زمینهٔ خلاقیتتان را حمایت می‌کند، باید ایدهٔ درست را در زمان مناسب پیدا کنید.

ثروت مادیِ کشورها و اعتمادِ اهالیِ آن‌ها به اقتصاد عاملی است که باعث توانایی‌بخشیدن به خلاقیت می‌شود.

واضح است این برای کسانی که می‌خواهند به‌عنوان فردی خلاق شناخته شوند مانع ایجاد می‌کند. آن‌ها ابتدا باید استانداردها و قوانین حرفهٔ خود را یاد بگیرند. (در فصل‌های بعد توضیح می‌دهم چطور می‌توانند این کار را انجام بدهند.) دوم، اثر آن‌ها باید یک‌جورهایی بخشی از این موضوعِ رسمی باشد. مثلاً اگر نقاش هستید، باید به نمایشگاه‌های بلندآوازه، موزه‌ها و کتاب‌های درسی راه یابید. درغیراین‌صورت، احتمال اینکه اثرتان خلاقانه تلقی شود کم است و تنها اثری جدید یا آزمایشی به نظر خواهد رسید.

داروین و والاس چیزی را تجربه کردند که دانشگاهیان در اصطلاح به آن «اختراع هم‌زمان» می‌گویند؛ زمانی‌که دو یا چند فرد به‌صورت مستقل به اکتشاف یا نتیجه‌ای یکسان دست پیدا می‌کنند. تاریخ پر است از این اختراعاتِ هم‌زمان. در سال ۱۸۸۰ ژورف سوان و توماس ادیسون هر دو بابت لامپ‌های رشته‌ای از امریکا حقِ امتیازِ انحصاری دریافت کردند. و الیشا گری و گراهام بل هر دو در یک روز، ۷ مارچ ۱۸۷۶، تلفن را اختراع کردند.

«غیرارادی‌بودنِ مهارتْ دشمنِ رشدشه. اگه کارها رو به‌صورت ناخودآگاه انجام بدین، تواناییِ کنترلِ کارتون رو از دست می‌دین.»

شاید لازم نیست نابغه باشیم تا درزمینهٔ خلاقیت پیشی بگیریم. فقط باید مثل نابغه‌ها آموزش ببینیم.

مشخص شد تنها سال‌های انجام‌دادنِ یک کار نیست که با موفقیت در ارتباط است

به این معنا که شخصی با ضریب هوشی ۹۰ ـ‌کمتر از میانگین‌ـ می‌توانست درست همان تعداد ایده‌ای را داشته باشد که فردی با ضریب هوشیِ ۱۵۰ داشت؛ درست برابر با کسی که «نابغهٔ» قطعی نامیده می‌شد.

او می‌خواست ثابت کند افراد باهوش سازگارند و جامعه باید بیشتر نگرانِ افرادی باشد که از هوش بهره‌ای نبرده‌اند، نه کسانی که باهوش‌اند؛ تاجایی‌که از عقیم‌کردن افرادِ «دیرآموز» حمایت می‌کرد. تمایلی که به‌طرز غم‌انگیزی در بعضی از ایالت‌های امریکا مثل کارولینای شمالی به قانون تبدیل و منجر به عقیم‌شدن افرادی شد که نتایج تست هوششان پایین بود.

دو تمایلِ ظاهراً متناقض در انسان‌ها وجود دارد: مردم خواستار مقوله‌های آشنا هستند، اما به‌دنبال چیزهای جدید هم می‌گردند.

تعریف علمی و استانداردِ خلاقیت از این قرار است: «توانایی ساختن چیزی تازه که ارزشمند هم باشد.»

در تمام تحقیقاتم، فهرست کارآفرینان، هنرمندان، آشپزها و سایر افرادِ خلاقِ درجه‌یک را مردان سفیدپوست به خود اختصاص داده بودند. در پژوهشی که توسط مدرسهٔ ارتباطات اَنِنبرگ در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی انجام شد، معلوم شد ۸۵ درصد کارگردانان و ۷۱ درصد از نویسندگانِ ۴۱۴ اثر استودیوییِ بزرگِ هالیوودیْ مرد و ۸۷ درصد از کارگردان‌ها سفیدپوست‌اند. روشن است یک جای کار می‌لنگد.

احاطه‌کردن خودتان با افراد گوناگون نه‌تنها باعث پیشرفت جامعه می‌شود، بلکه ابتکار خودتان را نیز افزایش می‌دهد.

زندگی خلاقانه بالاپایین‌های احساسیِ زیادی دارد؛ البته شاید چاله‌چوله کلمهٔ بهتری برای آن باشد. افراد خلاق باید دیگرانی را درکنار خود داشته باشند تا انرژیِ ردشدن از آن لحظات را به آن‌ها بدهند. حمایت و انگیزه همیشه معرکه‌اند، اما بهترین منابع الهام‌بخش از دل رقابت‌های دوستانه بیرون می‌آیند.

کندابلو متوجه شده زمانی‌که با دیگر طنزپردازها وقت می‌گذراند، اشتیاقش بیشتر می‌شود. «وقتی طنزپردازا باهم معاشرت می‌کنن، اطرافشون انرژی خاصی به وجود می‌آد.»

محدودیت‌ها درواقع وجود «فرهنگ ترکیبی» را امکان‌پذیر می‌کنند. آن‌ها چهارچوبی را در اختیار افرادِ خلاق می‌گذارند که آشنابودن هرچیز را تضمین می‌کند و درعین‌حال به آن‌ها اجازه می‌دهد ۱۰، ۲۰ یا ۳۰ درصد نوآوری یا تفاوت داشته باشند.

رمان‌های عاشقانه یک‌سوم بازارِ داستان‌نویسیِ امریکا را تشکیل می‌دهند و سالانه بیش‌از ۱ میلیارد دلار فروش دارند که این یعنی ژانر عاشقانه برای هر ناشر بزرگی مرکز سودی قابل‌توجه است. انواع گوناگونی از رمان‌های عاشقانه شامل عاشقانهٔ تاریخی، عاشقانهٔ ماوراءالطبیعی و بسیاری دیگر وجود دارند. ۸۴ درصد خوانندگان رمان‌های عاشقانه زنان و بیشترشان میان‌سال‌اند.

اگر هدفتان رسیدن به موفقیت در جریانِ اصلیِ جامعه است، قدم اولتان باید این باشد که خودتان را درزمینهٔ موردعلاقه‌تان غرق و تاجایی‌که امکان دارد اطلاعات کسب کنید.