بریده‌هایی از کتاب الهه‌ی عشق با بال‌های کاغذی

دروغ گفتن به خود، یک خفقانِ آرام و تدریجی است. یک مرگِ خاموش.

بیزارم از اینکه مردها ما را موجوداتی ضعیف و شکننده فرض می‌کنند. این کار حس بدی را به من القا می‌کند

موفقیت در بازی عشق به همه‌چیز به‌جز شانس بستگی دارد.

قلبی عاشق، فقط در پی کشف یک دنیا است: دنیای دیگری. با این‌حال همچنان خودش را در قلمرویی ناآشنا احساس می‌کند.

ترس از اینکه عشقم با گذر زمان کمرنگ شود. چه چیزی ناراحت کننده‌تر از نابودی تدریجی یک داستان عاشقانهٔ زیباست؟

عشق آب می‌کشد. عشق می‌چلاند. عشق زیر و رو می‌کند.

برای فرد عاشق، دقایق بسان ساعت می‌گذرند و ثانیه‌ها شمرده می‌شوند و مفهوم زمان تغییر می‌کند. هر ذرهٔ بدن با اشتیاقی به‌سمت محبوب کشیده می‌شود. وانسان دیگر به خودش تعلق ندارد.