بریده‌هایی از کتاب الهه‌ی عشق با بال‌های کاغذی

به پیچیدگی هر انسان توجه می‌کنم. چه چیزی شخصیت او را شکل می‌دهد؟ یعنی داستان زندگی هر فرد است، که شخصیت‌اش را می‌سازد؟

می‌شود؟ هنر، روش صحبت کردن با یکدیگر و درک دیگری با تمام تفاوت‌هایش است. جالب است که در ابتدای رابطه، دنبال نقاط مشترک با دیگری هستیم، در حالی یافتن تفاوت‌ها برای فهمیدن این مطلب که تا کجا حاضر به پذیرش آن‌ها هستیم، بسیار مهم‌تر است. یک زوج، مانند عناصر یک اثر هنریِ تصویری، باید در جستجوی هماهنگی برای جلوهٔ

فراموش نکن: زندگی هنوز آخرین حرف‌هایش را به ما نزده است... اطمینان داشته باش و هرگز تسلیم نشو. گاهی، بی‌آنکه بدانیم در دو قدمی معجزه هستیم.

کمیابند انسان‌هایی که با آن‌ها می‌توانم نقاب از چهره بردارم و خود واقعی‌ام باشم. و این حالت چه آرامش‌بخش است!

ارتباط با دیگران، رهایی و تحقق بخشیدن به رویاها برای خفه نکردن داستان یک عشق، مهم و حیاتی است

عشق بالاخره از جایی که انتظارش را ندارم، سر راهم قرار خواهد گرفت.

دیگر زندگی نمی‌کنم. فقط زنده‌ام. همین.

هر کسی حق دارد آرزوهای خودش را محقق کند. بهترین تعهد برای طول عمر زندگی مشترک، این است که هر فرد دلایلی برای افتخار کردن به خود داشته باشد و دیگری را هم سربلند کند. هر چقدر هم که عمل کوچک و کار پیش‌پاافتاده‌ای باشد، باز می‌تواند انگیزه‌ای برای تحسین باشد.

عشق می‌تواند شکل‌های مختلفی داشته باشد. می‌توان هر چیزی را که زیبا، جذاب و مغذی باشد، دوست داشت، و از عشقی که زندانی می‌کند و همه‌چیز را به انحصار خود در می‌آورد، اجتناب کرد. که، چنین عشقی دردآور است و به طرز غم‌انگیزی سمی.

سازگاری در تعادل هوشمندانهٔ موجود بین هنرِ اعطا کردن و هنرِ دریافت کردن است.