بریده‌هایی از کتاب ناقوس‌ها به صدا درمی‌آیند

پسرم! به یقین بدان که تو، به همهٔ آرزوهایت نخواهی رسید و مدت زیادی زندگی نخواهد کرد و به راه کسانی می‌روی که پیش از تو رفته‌اند. پس در به دست آوردن دنیا آرام باش و در مصرف آنچه به دست آورده‌ای نیکو عمل کن.

ما بزرگ‌ترها هم توی یک مدرسهٔ خیلی بزرگ درس می‌خوانیم و تکالیفمان را می‌نویسیم. اگر ما درس نخوانیم و مشق‌هایم را ننویسیم، مثل آدم‌های کور هیچ‌جا را نمی‌بینیم

«دعا کن حالا که با علی پیر شده‌ام، با علی نیز بمیرم.»

کشیش گفت: «ایمان که نباشد، کسی از خدا نمی‌ترسد پسرم.»

می‌شود گفت من سالیان بسیار با علی زندگی کرده‌ام. علی مثل دریایی‌ست که هر تشنه‌ای را سیراب می‌کند

خدایا! ببخشای نگاه‌های اشارت‌آمیز و سخنان بی‌فایده و خواسته‌های بی‌مورد دل و لغزش‌های زبان را

نهج‌البلاغه مرا با اقیانوسی به نام علی آشنا کرد و تا به امروز هرگز از جاذبهٔ او رهایی نیافته‌ام.

کشیش گفت: «من به هیچ عنوان قصد فروش آن را ندارم. باید رابطه‌ای بین این کتاب و رؤیایی که دیشب دیدم وجود داشته باشد.

علی نه در برابر تشویق‌های دوستان و نه دشمنان و مخالفان و منتقدان،‌ تغییری نمی‌کرد. نه از تشویق‌ها به وجد می‌آمد و نه از توهین‌ها خشمگین می‌شد و می‌گفت: «چه‌بسا کسانی که با ستایش دیگران فریب خورده‌اند.»

باد غرورت، جوشش خشمت،‌ تجاوز دستت و تندی زبانت را در اختیار خود گیر و با پرهیز از شتاب‌زدگی و فرو خوردن خشم، خود را آرامش ده تا خشم فرو نشیند و اختیار نفس در دست تو باشد و تو بر نفس خود مسلط نخواهی شد مگر با یاد فراوان قیامت و بازگشت به‌سوی خدا.