بریده‌هایی از کتاب تاریخ فلسفه ی راتلج؛ جلد چهارم

فلسفه‌ای که در این جلد مورد بحث قرار می‌گیرد، دوره‌ای سیصد و پنجاه‌ساله را از اواسط سدهٔ چهاردهم تا سال‌های آغازین سدهٔ هجدهم یعنی زایش فلسفهٔ مدرن در برمی‌گیرد. مباحث اصلی عبارت‌اند از فلسفهٔ رنسانس و عقل‌باوری سدهٔ هفدهم، به‌ویژه دکارت، اسپینوزا و لایبنیتس. جلد کنونی منحصراً به این جنبش‌ها نمی‌پردازد بلکه آن‌ها را در بستر فکری گسترده‌تری قرار می‌دهد؛ اندیشهٔ مدرسی را مد نظر قرار می‌دهد که فلسفهٔ رنسانس با آن کنش متقابل داشت؛ همچنین اندیشهٔ فیلسوفان سدهٔ هفدهم مانند بیکن، هابز و گاسندی را بررسی می‌کند که عقل‌باور نبودند اما اندیشه‌شان واکنش‌هایی را از سوی عقل‌باورها برانگیخت. همچنین مبحث مهم ظهور علم مدرن را در سده‌های شانزدهم و هفدهم و روابط‌شان را با فلسفهٔ آن دوره مورد بررسی قرار می‌دهد.