بریده‌هایی از کتاب هشدار برادران گریم

درس‌های بزرگ از دل ماجراهای تلخ به دست میان.

اگه همهٔ عمر نگران ضربه خوردن باشی، هیچ‌وقت طعم زندگی واقعی رو نمی‌چشی. نباید از ترس اتفاق‌های بد اون‌قدر خودت رو پنهان کنی که راه اتفاق‌های خوب رو هم به زندگی‌ت ببندی

پری مهربان دستش را روی صورت نوه‌هایش گذاشت و گفت: «بله، بچه‌ها، من دارم می‌میرم. ولی چیزی که پری‌های دیگه براتون توضیح ندادن اینه که پری‌ها هیچ‌وقت واقعاً نمی‌میرن. وقتی عمر یه پری تموم می‌شه، روحش به جادو برمی‌گرده. به همون چیزی تبدیل می‌شه که پری‌ها با اون دنیا رو به جای بهتری تبدیل می‌کنن. من حتی وقتی که رفته باشم، باز هم کنار هر دوتون هستم. هر بار که چوب جادویی‌تون رو تکون بدین یا طلسمی بکنین یا از جادو استفاده کنین، من از دور با غرور نگاهتون می‌کنم، غروری اون‌قدر زیاد که می‌تونه آسمون رو روشن کنه.»

. برچسب زدن به گروه بزرگی از مردم به خاطر شهرت اجدادشون خیلی آسونه، ولی کار درستی نیست.

وقتی آدم از همه چیز و همه کس ناامید می‌شه، تنها حسی که جای امید ازدست‌رفته‌ش رو پر می‌کنه، حس بدبختیه.»

«مهم‌ترین چیز برای شکست دادن اژدها اینه که همیشه یادتون باشه شما باهوش‌تر و قوی‌تر از اون هستین. ممکنه قیافه‌ش ترسناک به نظر برسه، ولی اون فقط یه خزندهٔ بالداره که نفس آتشین داره.»

بعضی چیزها قرار نیست هیچ‌وقت اتفاق بیفتن.

«بدترین کاری که کسی می‌تونه در حق یکی دیگه بکنه ـ البته به غیر از خوردنش ـ اینه که ارزش هویتش رو نصف کنه. وقتی ارزش هویت کسی نصف یا کمتر از نصف بشه، باهاش برخورد انسانی نمی‌شه. اما همه حق دارن شخصیت مستقل داشته باشن.»

چون دنیا نابودت کرده، نباید تو هم اون رو نابود کنی!»

کاش مغزم هم مثل بقیهٔ بدنم محکم بود