بریده‌هایی از کتاب طلسم آرزو

عشق ما مثل آتش و برفه. اگه با هم باشیم، همدیگه رو از بین می‌بریم.»

تو چیزایی رو توی ذهنت سرهم می‌کنی که دلت می‌خواد حقیقت داشته باشه.

گاهی وقتا کسل‌کننده‌ترین آدما کارهایی می‌کنن و حرف‌هایی می‌زنن که غافلگیر می‌شید. این رو همیشه یادتون باشه.»

من برای همیشه همون ملکهٔ بدذات باقی می‌مونم که سعی کرد شاهزاده سفیدبرفی بی‌گناه و بی‌پناه رو بکشه؛ اما کسی نمی‌پرسه کی حاضر شده تموم زندگیش برای پیوستن به عشقی که عزیزتر از جونشه، تموم دنیا رو زیر پا بذاره؟ کی حاضر شده برای درد نکشیدن، قلبش رو از سینه بیرون بکشه؟»

آقای بیلی گفت: «به نظرم نکتهٔ داستان رو نگرفتی. گاهی وقتا ما اون‌قدر به چیزایی که نداریم فکر می‌کنیم که چیزای خوبی که داریم از یادمون می‌ره. اگه تو مجبوری برای چیزی که واسه بقیه آسونه بیشتر تلاش کنی، معنیش این نیست که استعدادهای خاص خودت رو نداری.»

چی می‌شد اگه قصه‌ها حقیقت داشتن! یه نفر چوب جادوییش رو تکون می‌داد و همه‌چیز به حالت اولش برمی‌گشت.

همیشه حرف از عمل آسان‌تر است.

فرقی نمی‌کنه توی چه وضعی زندگی می‌کنید. زندگی راه فرار دائمی به شما نمی‌ده. هر چقدر هم که مشکلات بزرگی رو از سر گذرونده باشین، باز هم مشکلات جدیدی از راه می‌رسن.

اگه آدم چیزایی رو که دوست نداره، بپذیره، کمتر احساس بدبختی می‌کنه!

گاهی وقتا ما اون‌قدر به چیزایی که نداریم فکر می‌کنیم که چیزای خوبی که داریم از یادمون می‌ره.