بریده‌هایی از کتاب زنی در فصل پنجم

«عاشق‌کسی بشوکه ماندنیه، نه منِ فانی.»

تنهاچیزی‌که ازیه انسان، قهرمان یا شکست خورده می‌سازه ایمانه عزیزم، مهم اینه توزندگیت‌تمام تلاشته بُکنی و امیدته ازدست ندی، بقیه‌شه خدا درست مُکنه

«رنگین‌کمان، آویخته خواهد شد برگردن‌کوه‌ها، وقتی ابرها فارغ شوندوهزارهزارقطره نوزاد، خورشید را بخندند وهزارهزارتفنگ، زنگ بزنندتادست‌های سربازان گهوارهٔ قطره‌های نورسیده شود.»

«هواپیماها، زمستان را خوشه خوشه برشهرمی‌ریزندومن ازهرچه خوشهٔ انگور بیزارمی شوم.»

عشق درسینه‌ی‌آن‌کسی‌ست‌که دوست دارد نه آن‌کسی‌که دوستش دارند

«فلزگداختهٔ زندگی را باید شادمانه درکورهٔ سوزان قلب خویش ریخت، و پایانِ کار، آن میوهٔ ایزدی اندیشه، آن مجسمه ایست‌که درما صورت می بندد، و هرچیزکه به زیباترساختن‌آن‌کمک می‌کندخوب است، اگرچه به بهای فدا شدن باشد، برای‌کسی‌که دیدن می‌تواند چه‌گنج زوال ناپذیری دریک قطره روشنایی ست.»

«دوری، بازبرقدرت‌کسانی‌که دوست‌شان داریم می‌افزاید، قلب جز آنچه نزدماگرامی‌تراست چیزی از ایشان به خاطر نمی‌سپارد.»

«وقتی تونیستی... نه هست‌های ماچُنان‌که بایدند...نه بایدها...»

«رنج که ازحد بگذرد روح را می خشکاند ونابود می‌کند.»

دل‌های تنگ کودکانت را پس ازتوکه شاد خواهدکرد مادر؟...