بریده‌هایی از کتاب آشنایی با ویتامین‌ها

رنگ‌پریدگی، جراحت دهان، بی‌اشتهایی، نفس‌تنگی، کاهش وزن و طولانی شدن زمان انعقاد از نشانه‌ها هستند. به تدریج تخریب اعصاب محیطی، عدم استحکام و افسردگی به وجود می‌آید.

مقدار ویتامین B۱۲ در بدن یک شخص بالغ و سالم ۳ تا ۵ میلی‌گرم است که نصف این مقدار در کبد ذخیره شده است.

برخلاف سایر ویتامین‌های گروه B در کبد ذخیره می‌شود. بزرگسالان حتی اگر کاملاً هم از خوردن غذاهای حیوانی امتناع کنند ۲ تا ۳۰ سال ذخیرهٔ ویتامین B۱۲ خواهند داشت.

ویتامین B۱۲ به چند جهت منحصر به فرد است. این ویتامین پیچیده‌ترین ساختمان شیمیایی را نسبت به سایر ویتامین‌ها دارد، ماده‌ای است بلوری و قرمز رنگ که در ساختمان آن کبالت و عامل سیانور نیز دیده می‌شود و به همین دلیل آن را سیانوکوبال آمین گویند و مصرف بیش از حد آن نیز به دلیل همین ساختمان خاص خطرناک است و ممکن است ایجاد نوعی از سرطان کبد بکند.

امروز عامل خارجی کاملاً شناخته‌شده و تحت عنوان ویتامین B۱۲ نامیده می‌شود و فاکتور داخلی نیز آپوریترین می‌باشد. ذخیرهٔ این ویتامین در کبد مدت‌های طولانی نیاز بدن را مرتفع می‌کند.

در زمان پخت تخم مرغ، آویدین از بین می‌رود یا تغییر شکل می‌دهد، طوری که دیگر قابلیت ترکیب با بیوتین را از دست می‌دهد. کمبود آن در حیوان و انسان ایجاد اختلالات پوستی می‌کند و در انسان موجب شورهٔ سر و ریزش مو می‌شود.

در سفیدهٔ تخم مرغ ماده‌ای به نام آویدین موجود است که جذب این ویتامین را از مخاط روده‌ای مختل می‌کند و موجب بروز عوارض ناشی از آن می‌شود، دلیل این سوء جذب ترکیب شدن آویدین با بیوتین و پایداری جسم حاصل در برابر آنزیم‌های روده‌ای است.

از دست دادن اشتها، تهوع، استفراغ، افسردگی و ریزش مو.

بیوتین توسط باکتری‌های روده ساخته می‌شود،

سی تا چهل درصد زنانی که قرص ضدبارداری مصرف می‌کنند دچار کمبود این ویتامین می‌شوند که علامت آن افسردگی است. دیالیز کلیوی نیز دفع ویتامین را افزایش می‌دهد و در چنین شرایطی استفاده از مکمل ویتامین B۶ ضروری است.