بریده‌هایی از کتاب تفکر در سطحی بالاتر

خود را از ذهنیت "فکر می‌کنم" رها کنید و ذهنیت "می‌دانم" را در پیش بگیرید. وقتی بگویید،"می‌دانم خداوند من را دوست دارد و می‌دانم نور چشمی‌او هستم. می‌دانم که از آن بالا وقتی به من می‌نگرد لبخند به لب دارد"، این جمله بسیار رهایی بخش است. البته صداهایی را خواهید شنید که می‌گوید،"نه، اینگونه نیست. تو اشتباهاتی داشته‌ای. تو آدمی‌هستی که زود از کوره در می‌رود. تو به اندازه کافی مذهبی نیستی". خداوند به خاطر مذهبی بودن یا به این خاطر که به اندازه کافی خوب هستید یا از فلان خانواده آمده‌اید، عاشق شما نیست. وقتی خود را از ذهنیت "فکر می‌کنم" رها کنید و ذهنیت "می‌دانم" را در پیش بگیرید، آنگاه خواهید دانست عشق خداوند چیزی نیست که درصدد جلب کردنش برآیید.

نه اینکه بذر ایرادی داشته باشد، بلکه ایراد از محیطی است که بذر در آن قرار داده شده است.

سخن از آنست که انسان هرچند در این دنیاست؛ اما از این دنیا نیست.

" تو کودکی در معرض خطر نیستی، بلکه کودکی هستی برخوردار از قدرت تحقق بخشیدن به زندگی خود".

تو کودکی در معرض خطر نیستی، بلکه کودکی هستی برخوردار از قدرت تحقق بخشیدن به زندگی خود".

بالاخره زندگی شما حاصل همان افکاری است که در سر دارید.

ذهن خود را مجددا تربیت بدهید.

سخن از آنست که انسان هرچند در این دنیاست؛ اما از این دنیا نیست. شاید در محیطی محدود بسر ببرید، اما نیازی نیست خود را متعلق بدان محیط بدانید. اجازه ندهید محیط در شما نفوذ کند. اگر مدتی طولانی است که شاهد تقلا، فقدان و فقر بوده‌اید، ممکن است ذهنتان نسبت تفکراتی از این قبیل شرطی شده باشد که، من همینم که هستم. من همواره گرفتار خواهم بود. من هرگز به اندازه کافی نخواهم داشت. نه، اینگونه نیست. درست است که اکنون در چنین شرایطی به سر می‌برید، اما این شرایط معرف واقعیت وجودی شما نیست. شاید با این شرایط خو گرفته‌اید، اما خبر خوب آنست که شما سد شکنید.

اثر انگشت خداوند در سراسر وجود شما نمایان است. خداوند از روح خویش در شما دمیده است. خداوند شما را به لطف خود مزین کرده است. شما در رگهای‌تان خون ملکوتی دارید.

شما باید قوی باشید. موضوعِ سرنوشت شما در میان است. وقتی به پایان زندگیتان برسید، قرار نیست به دیگران جواب بدهید. قرار است در مقابل خدا پاسخگو باشید. شاید مردم نیت بدی نداشته باشند، شاید اصلا شما را دوست داشته باشند، اما اگر آنچه می‌کنید و هستید ریشه در اعماق روحتان ندارد

شما باید قوی باشید. موضوعِ سرنوشت شما در میان است. وقتی به پایان زندگیتان برسید، قرار نیست به دیگران جواب بدهید. قرار است در مقابل خدا پاسخگو باشید. شاید مردم نیت بدی نداشته باشند، شاید اصلا شما را دوست داشته باشند، اما اگر آنچه می‌کنید و هستید ریشه در اعماق روحتان ندارد

می‌دانم که توان بالقوه اش را دارم. می‌دانم از خلاقیت لازم برخوردارم. خداوند بلندمرتبه از روح خود در من دمیده است