بریده‌هایی از کتاب انسان در جست‌وجوی معنا

زندگی یعنی رنج‌بردن و زنده‌ماندن؛ یعنی یافتن معنا در رنج‌هایی که می‌بریم.

داستایوفسکی می‌گوید: «تنها یک چیز است که از آن می‌ترسم، این‌که ارزش رنج‌هایم را نداشته باشم.»

همیشه تصمیم‌هایی برای گرفته‌شدن وجود دارد. هرروز و هرساعت فرصتی برای تصمیم‌گیری در برابر انسان قرار می‌گیرد و تعیین‌کنندهٔ آن است که آیا انسان تسلیم عوامل سلب‌کنندهٔ آزادیِ درونی و خودِ واقعی خویش خواهد شد یا نه؟

سعی می‌کردم به‌طورکلی به همهٔ سؤال‌ها صادقانه جواب دهم. اما در مورد سؤال‌هایی که مستقیماً از من پرسیده نمی‌شدند سکوت می‌کردم.

وقتی تلاش می‌کنیم هنر زندگی‌کردن را بیاموزیم تلاش برای ایجاد حس شوخ‌طبعی و خنده، حقه‌ای جالب برای تحمل شرایط دشوار بود که در این راه می‌آموختیم. این حقه یا شگرد را هم می‌شود با وجود رنج و عذاب مداوم در اردوگاه به کار برد.

وقتی تلاش می‌کنیم هنر زندگی‌کردن را بیاموزیم تلاش برای ایجاد حس شوخ‌طبعی و خنده، حقه‌ای جالب برای تحمل شرایط دشوار بود

در روانپزشکی حالتی وجود دارد به نام «توهم رهایی»؛ در این حالت فردِ محکوم تا آخرین لحظاتِ اجرای حکم اعدامش امید به بخشش و رهایی از مجازات دارد.

«آیا تمام این درد و رنج‌ها و مرگ و میری که ما را احاطه کرده معنایی خواهد داشت؟ در غیر این صورت هیچ مفهومی در زنده‌ماندن وجود نخواهد داشت؛ زیرا برای زندگی‌ای که معنا و مفهومی متوجهش نباشد، چه زنده بمانیم و چه بمیریم زندگی‌کردن ارزشی نخواهد داشت.»

وقتی تلاش می‌کنیم هنر زندگی‌کردن را بیاموزیم تلاش برای ایجاد حس شوخ‌طبعی و خنده، حقه‌ای جالب برای تحمل شرایط دشوار بود

گوردون آلپورت در کتاب انسان و مذهبِ او می‌نویسد: «بیمار عصبی که می‌آموزد به خودش بخندد، سروسامانی به اوضاع خود می‌دهد و شاید در مسیر درمان قرار بگیرد.»

قدرت درونی انسان می‌تواند او را در برابر سرنوشت پیروز کند.

داستایوفسکی می‌گوید: «تنها یک چیز است که از آن می‌ترسم، این‌که ارزش رنج‌هایم را نداشته باشم

این بیمارانِ خوش‌بین بودند که موجب آزار بقیه می‌شدند.

ما شاهد این بودیم که چگونه بعضی از دوستانمان شبیه حیوانات وحشی و چطور بعضی از آنها همچون انسان‌های قدیس زندگی می‌کردند. انسان ظرفیت هر دو رفتار را در خود دارد و اینکه کدام یک شکوفا شود بستگی به تصمیمات او دارد نه شرایط.

داستایوفسکی می‌گوید: «تنها یک چیز است که از آن می‌ترسم، این‌که ارزش رنج‌هایم را نداشته باشم.» این جملات دقیقاً لحظه‌ای به ذهنم آمدند که با رفتار قربانیان رنج‌کشیده آشنا شدم. رنج و مرگشان نمایان‌گر این حقیقت بود که آزادی درونی انسان ازبین‌رفتنی نیست. می‌توان گفت آنها قدر رنج‌هایی که کشیده‌اند را می‌دانند، روشی که آنها رنج‌هایشان را تحمل کرده‌اند دستاورد درونی ارزشمندی است. این همان آزادی روح است که نمی‌توان از انسان گرفت و این روش به زندگی معنا و هدف می‌دهد.

همه‌چیز در گذشته ذخیره می‌شود و گُم نمی‌شود.

به جرئت می‌توانم بگویم هیچ‌چیز در دنیا به اندازهٔ دانستن معنای زندگی نمی‌تواند به انسان کمک کند که در بدترین شرایط هم زندگی کند.

حرف‌های بیسمارک کاملاً مناسب اوضاعمان بود؛ «زندگی مانند رفتن به دندانپزشکی است. همیشه انتظار چیزهای بدتر را دارید، درحالی‌که سختی‌ها به پایان رسیده‌اند.»

اگر صدها و هزاران نفر به دنبال کتابی هستند که عنوانش بیان‌گر معنابخشیدن به زندگی است، تلنگر بزرگی برای جامعه است

زندگی یعنی پذیرش مسئولیت برای پیداکردن پاسخ مناسب در مقابل مشکلات و انجام مأموریت‌هایی که سدّ راهِ هر فرد قرار می گیرد. این‌گونه وظایف و حتی معنا و هدف زندگی برای هر فرد در هر لحظه متفاوت است.