بریده‌هایی از کتاب شاید نیاز داری با یک نفر حرف بزنی

هر رابطه‌ای یک رقص است. پسره گام‌های رقصش را برمی‌دارد (نزدیک می‌شود/ عقب می‌رود) و شارلوت گام‌های خودش را (نزدیک می‌شود / آسیب می‌بیند) – رقصشان این شکلی است. اما زمانی که شارلوت قدم‌هایش را عوض کند، یکی از این دو اتفاق می‌افتد – پسره مجبور می‌شود قدم‌هایش را عوض کند تا پایش نلغزد و نیفتد یا تنها زمین رقص را ترک می‌کند و پای یکی دیگر را پیدا می‌کند که لگدش کند (یا با او برقصد).

زندگی همان تعریف عدم قطعیت است.

«اجتناب کردن راه ساده‌ای برای تحمل‌کردن است بدون اینکه مجبور باشی تحمل کنی.»

«نیازی نیست احساساتت با چیزی که فکر می‌کنی باید باشند، همخوانی داشته باشند. آنها فارغ از تو وجود دارند، بنابراین تو هم می‌توانی به آنها خوشامد بگویی، چون سرنخ‌های مهمی در خود دارند.»

یاد جملهٔ فلانری او کانر می‌افتم: «حقیقت بر اساس توانایی ما برای هضم کردنش تغییر نمی‌کند.»

آدم‌ها همیشه رویدادها یا مکالمات را به‌وضوح به یاد نمی‌آورند، اما با دقتی زیاد در یادشان هست که یک تجربه چه احساسی در آنها برانگیخته.

این حس را دارم که علی‌رغم تمام افرادی که دور و بر جان هستند، او به شکلی استیصال‌آور تنهاست – و این که این مسئله خودخواسته است. چیزی در زندگی‌اش باعث شده که نزدیک‌شدن برایش خطرناک به نظر برسد، آن‌قدر خطرناک که هر چه در توانش باشد انجام می‌دهد تا از آن جلوگیری کند.

آدم‌ها اغلب روایت‌های اشتباه می‌سازند تا کاری کنند خودشان در لحظه احساس بهتری پیدا کنند، حتی با اینکه باعث می‌شود در طول زمان احساس بدتری داشته باشند

کنارزدن احساسات فقط آنها را قوی‌تر می‌کند

بیشتر مردم در یافتن راهی برای حذف‌کردن چیزهایی که نمی‌خواهند ببینندشان استادند، در استفاده از چیزهای انحرافی یا دفاعی تا احساسات تهدیدکننده را دور نگه دارند.

حقیقت این است که هر روزِ بعد از جدایی، بدتر از خودِ شب جدایی بوده است، چون الان خلئی چشمگیر در زندگی‌ام دهان باز کرده. من و نامزد در یکی دو سال گذشته روزها مدام با هم در ارتباط بوده‌ایم، هرشب به هم شب به‌خیر گفته‌ایم. حالا او چه‌کار می‌کند؟ روزش چطور گذشته است؟ تقاضای دادرسی‌اش در محل کار خوب پیش رفته؟ در مورد من فکر می‌کرده؟ یا خوشحال است که حقیقت را از سینه‌اش بیرون ریخته و الان می‌تواند دنبال کسی بگردد که بدون بچه باشد؟

«هیچ وقت زمان مناسبی را برای پیش کشیدنش احساس نکردم.» (وقتی دوستان درمانگرم این بخش داستان را شنیدند بلافاصله تشخیصشان در مورد او «شخصیت اجتناب‌گر» بود. دوستان غیردرمانگرم که این را شنیدند تشخیصشان از او «عوضی» بود.

زمانی در دورهٔ آموزشی، استادی به من گفت «درون هرکس چیزی دوست‌داشتنی هست» و من در نهایت تعجب فهمیدم که حق با اوست. ممکن نیست که عمیقاً فردی را بشناسی و نسبت به او احساس دوستی نکنی.

سبک‌های دلبستگی در اوایل کودکی بر اساس تعاملات ما با والدینمان شکل می‌گیرند. سبک‌های دلبستگی مهم‌اند چون در روابط بزرگسالان هم نقش بازی می‌کنند، بر انتخاب نوع شریک عاطفی (باثبات یا با ثبات کمتر) تأثیر می‌گذارند، بر اینکه چطور در طول یک رابطه رفتار می‌کنند (وابسته، بافاصله یا بی‌ثبات) و روابطشان معمولاً چگونه تمام می‌شود (پر اشک و آه، دوستانه یا با انفجاری بزرگ). خبر خوب این است که سبک‌های دلبستگی ناهنجار می‌توانند در بزرگسالی اصلاح شوند – این درواقع بخش بزرگی از کار درمان است.

سعی می‌کنم یک جوری این متناقض‌نما را درک کنم: خودتخریب‌گری به‌عنوان شکلی از کنترل. اگر زندگی‌ام را خراب کنم، می‌توانم مرگ خودم را مهندسی کنم، به جای اینکه بگذارم برایم اتفاق بیفتد. اگر در رابطه‌ای محکوم به شکست بمانم، اگر به شغلم گند بزنم، اگر در ترس پنهان شوم به‌جای اینکه با مشکل بدنم روبه‌رو شوم، می‌توانم مرگی زنده بسازم – اما مرگی که من در موردش تصمیم می‌گیرم.

اجتناب کردن راه ساده‌ای برای تحمل‌کردن است بدون اینکه مجبور باشی تحمل کنی.»

اگر در زندگی خود با وسواس پیش بروید، اگر نفهمید که «کمال‌گرایی دشمن دست‌یافتن به چیزهای خوب است» ممکن است خود را از شادی محروم کنید.

اهمیتی ندارد که به‌عنوان یک جامعه چقدر دربارهٔ مسائلی که قبلاً خصوصی تلقی می‌شد، باز و بی‌تعصب عمل کنیم، ننگ و شرمساری درمورد مشکلات عاطفی‌مان همچنان به قوت خود باقی است. تقریباً با همه درمورد مشکلات جسمی‌مان حرف می‌زنیم (می‌توان زوجی را تصور کرد که داروی رفلکس معده‌شان را از هم مخفی کنند؟) حتی درمورد زندگی جنسی‌مان صحبت می‌کنیم، اما اگر موضوع اضطراب یا افسردگی یا احساس درمان‌ناپذیرِ غم و اندوه را پیش بکشید خواهید دید که حالت چهرهٔ کسی که بهتان نگاه می‌کند چنین پیامی دارد: فوراً مرا از این مکالمه معاف کن.

بیشتر مردم در یافتن راهی برای حذف‌کردن چیزهایی که نمی‌خواهند ببینندشان استادند، در استفاده از چیزهای انحرافی یا دفاعی تا احساسات تهدیدکننده را دور نگه دارند. او می‌داند که کنارزدن احساسات فقط آنها را قوی‌تر می‌کند

گاهی جهنم خود ما هستیم. گاهی ما مسبب مشکلات هستیم. و اگر بتوانیم از سر راه خودمان کنار برویم، چیزی خارق‌العاده رخ می‌دهد.