بریده‌هایی از کتاب هنر شفاف اندیشیدن (خلاصه کتاب)

دو نوع دانش وجود دارد: اول دانش واقعی. دانشی که فرد برای فهمیدن آن زمان و تلاش زیادی کرده است. دوم، دانش شوفری. یعنی کسی که فقط ادای بلد بودن را درمی‌آورد. شاید تشخیص افراد در این زمینه سخت باشد، اما گویندگان خبر نمونه‌ای ساده از این دست هستند. آنها فقط بازیگران خوبی هستند، حتی در گفت‌وگوهای خبری هم چیزی از موضوع اصلی نمی‌دانند و همه چیز یک بازی است

اضافه‌گویی یعنی از انباشت کلمات برای پنهان کردن تنبلی، حماقت یا خام بودن یک نظریه استفاده کنی.

حقیقت این است که ما به خوبی نمی‌دانیم که چه چیزی ما را خوشحال می‌کند، اما می‌دانیم که چه چیزهایی باعث ناراحتی‌مان می‌شوند. هنر شفاف‌اندیشی به شما یاد می‌دهد به جای تمرکز روی داود، روی هر چه آنچه داوود نیست تمرکز کنی و آنها را از بین ببری.

فرض کنید مدتی است که تمام اخبار و روزنامه‌ها در مورد ماری‌جوآنا و اثرات آن می‌گویند. یک روز خبرنگاری یک صحنه تصادف می‌بیند و متوجه می‌شود که روی صندلی عقب ماشین، ماری‌جوآنا است. بلافاصله خبری با این عنوان می‌نویسد:‌ «ماری‌جوآنا راننده دیگری را کشت.» این اثر برجستگی است. در حالی که خبرنگار هیچ دلیلی برای خبرش نداشت، اما چون ذهن او درگیر بود بلافاصله چنین نتیجه‌ای گرفت.

فکر می‌کنیم هرکسی که با ما موافق نیست یا احمق است یا دشمن. این موضوع زمانی خطرناک می‌شوند که پیش‌بینی‌های نادرست از شرایط آینده در ذهن‌مان ایجاد می‌کند و ما آنها را باور می‌کنیم یا اینکه نسبت به دیگران احساس برتری می‌کنیم. پس سخت‌گیرترین منتقد خوت باش.

برای اینکه منطقی تصمیم‌گیری کنید، باید هزینه‌هایی که تا امروز کرده‌اید را فراموش کنید. مهم نیست که تا کجای کتاب خواندی، ترم چند دانشگاه هستی یا چقدر پول برای سهام داده‌ای، اگر ارزیابی‌هایت از آینده سودی را نشان نمی‌دهد، آن را رها کن و هزینه کمتری بده.

وحشت از دست دادن چیزی بسیار موثرتر از انگیزه بدست آوردن آن است.

افرادی که کمتر سرما می‌خورند فکر می‌کنند فنا ناپذیرند

اگر ۵۰ میلیون نفر چیز احمقانه‌ای بگویند آن چیز کماکان احمقانه است.»

اما حقایق با نادیده گرفتن از بین نمی‌روند. بنابراین دائم خودت را زیر سوال ببر. اگر یک دنباله عددی به شکل ۲، ۴، ۶ را داشتی، یادت باشد که عدد بعدی الزاما ۸ نیست. این همان خطای تایید است و برای اینکه دچارش نشوی باید به دنبال تناقض‌ها و استثناها باشی.

اگر ارزیابی‌هایت از آینده سودی را نشان نمی‌دهد، آن را رها کن و هزینه کمتری بده.

ما در زندگی در مورد همه چیز، باورهایی ایجاد می‌کنیم. اگر باور داشته باشی که همه مردم خوب هستند، هر روز شواهدی برای تایید آن پیدا می‌کنی و اگر یک روز نظرت را کاملا تغییر دهی، شواهد هم کاملا برعکس می‌شوند. اقتصاددان‌ها و نویسندگان از کسانی هستند که از این خطاها به نفع خود استفاده می‌کنند

فکر می‌کنیم هرکسی که با ما موافق نیست یا احمق است یا دشمن. این موضوع زمانی خطرناک می‌شوند که پیش‌بینی‌های نادرست از شرایط آینده در ذهن‌مان ایجاد می‌کند و ما آنها را باور می‌کنیم یا اینکه نسبت به دیگران احساس برتری می‌کنیم. پس سخت‌گیرترین منتقد خوت باش.

حقیقت این است که ما به خوبی نمی‌دانیم که چه چیزی ما را خوشحال می‌کند، اما می‌دانیم که چه چیزهایی باعث ناراحتی‌مان می‌شوند. هنر شفاف‌اندیشی به شما یاد می‌دهد به جای تمرکز روی داود، روی هر چه آنچه داوود نیست تمرکز کنی و آنها را از بین ببری.

حقیقت این است که ما به خوبی نمی‌دانیم که چه چیزی ما را خوشحال می‌کند، اما می‌دانیم که چه چیزهایی باعث ناراحتی‌مان می‌شوند. هنر شفاف‌اندیشی به شما یاد می‌دهد به جای تمرکز روی داود، روی هر چه آنچه داوود نیست تمرکز کنی و آنها را از بین ببری.

اگر کسی فرار می‌کرد، فرد دیگر نمی‌ایستاد تا تحلیل کند که آیا او یک شیر دیده یا صرفا از یک پرنده ترسیده، او هم فرار می‌کرد چون اگر فرار نمی‌کرد، از زندگی حذف می‌شد. ما هم از نسل همین افراد دنباله‌رو هستیم.

حقیقت این است که ما به خوبی نمی‌دانیم که چه چیزی ما را خوشحال می‌کند، اما می‌دانیم که چه چیزهایی باعث ناراحتی‌مان می‌شوند. هنر شفاف‌اندیشی به شما یاد می‌دهد به جای تمرکز روی داود، روی هر چه آنچه داوود نیست تمرکز کنی و آنها را از بین ببری.

«یک سابقه مدیریتی خوب، بیشتر مربوط به این است که در تجارت سوار چه قایقی بودی، نه اینکه چقدر خوب پارو می‌زدی.»

فرض کنید مدتی است که تمام اخبار و روزنامه‌ها در مورد ماری‌جوآنا و اثرات آن می‌گویند. یک روز خبرنگاری یک صحنه تصادف می‌بیند و متوجه می‌شود که روی صندلی عقب ماشین، ماری‌جوآنا است. بلافاصله خبری با این عنوان می‌نویسد:‌ «ماری‌جوآنا راننده دیگری را کشت.» این اثر برجستگی است. در حالی که خبرنگار هیچ دلیلی برای خبرش نداشت، اما چون ذهن او درگیر بود بلافاصله چنین نتیجه‌ای گرفت.

فرض کنید مدتی است که تمام اخبار و روزنامه‌ها در مورد ماری‌جوآنا و اثرات آن می‌گویند. یک روز خبرنگاری یک صحنه تصادف می‌بیند و متوجه می‌شود که روی صندلی عقب ماشین، ماری‌جوآنا است. بلافاصله خبری با این عنوان می‌نویسد:‌ «ماری‌جوآنا راننده دیگری را کشت.» این اثر برجستگی است. در حالی که خبرنگار هیچ دلیلی برای خبرش نداشت، اما چون ذهن او درگیر بود بلافاصله چنین نتیجه‌ای گرفت.