بریده‌هایی از کتاب اصل گرایی

بیشتر ما به دلیل اشتیاق‌مان به خشنود کردن دیگران و تأثیرگذار بودن، انجام کارها را می‌پذیریم. با این حال، برای اینکه بالاترین اثربخشی را در انجام کارها داشته باشیم، قطعاً نه گفتن بهترین راه است. همان‌طور که پیتر دراکر می‌گوید: «افراد به دلیل «نه» گفتن تأثیرگذارند، به دلیل گفتن «این کار به درد من نمی‌خورد» است که تأثیرگذارند». حذف چیزهای غیرضروری یعنی به کسی نه بگوییم. آن هم به کرّات. این یعنی در برابر انتظارات اجتماعی مقاومت کنیم. انجام درست این کار جسارت و دلسوزی می‌خواهد. پس، حذف چیزهای غیرضروری فقط مربوط به داشتن انضباط فکری نیست. مربوط به انضباط احساسی لازم برای نه گفتن به فشار اجتماعی است.

ما به دنبال کارهای خوب زیادی برای انجام دادن نیستیم. به دنبال بالاترین سطح اثربخشی‌مان هستیم: انجام کارهای درست، به روش درست و در زمان درست. اصل‌گرایان تا می‌توانند برای بررسی، شنیدن، مناظره، سؤال کردن و تفکر وقت می‌گذارند. ولی بررسی کردن‌شان به‌خودی‌خود هدف نیست. مقصود از بررسی کردن تشخیص معدود چیزهای حیاتی از انبوه چیزهای کم‌اهمیت است.

«ظرف چند صد سال، وقتی تاریخ دوران‌مان از چشم‌اندازی دور نوشته شود، احتمالاً مهم‌ترین رویدادی که مورخان متوجهش خواهند شد نه فناوری، نه اینترنت و نه تجارت الکترونیک بلکه تغییری بی‌سابقه در اوضاع بشر خواهد بود. برای اولین بار، به معنای واقعی کلمه، افراد زیادی که تعدادشان هم هر روز رو به افزایش است، انتخاب‌های زیادی در اختیار دارند. برای اولین بار، مجبور می‌شوند خودشان را مدیریت کنند و جامعه اصلاً آمادگی این کار را ندارد». عدم آمادگی ما تا حدی به این دلیل است که برای اولین بار، تعدد انتخاب بر توانایی‌مان برای مدیریت کردنش چیره شده است. توانایی پالایش چیزهای مهم از غیرمهم را از دست داده‌ایم. روان‌شناسان این وضعیت را «خستگی تصمیم‌گیری» می‌نامند: هرچه مجبور به گرفتن تصمیم‌های بیشتری باشیم، کیفیت تصمیم‌هایمان بدتر می‌شود.

جیم کالینز، در کتاب شرکت‌های قدرتمند چگونه سقوط می‌کنند، علل فروپاشی شرکت‌هایی را بررسی می‌کند که زمانی عزیز دل وال‌استریت بوده‌اند. متوجه می‌شود که دلیل اصلی شکست در خیلی از این شرکت‌ها، گرفتار شدن‌شان به «تلاش بی‌نظم برای انجام کارهای بیشتر» بوده است.

اگر زندگیتان را اولویت بندی نکنید، یکی دیگر اولویت بندی‌اش میکند.

در انجام کارهای به‌واقع مهم، فقط وقتی می‌توانید به بالاترین سطح اثربخشی برسید که دست از تلاش برای انجام همهٔ کارها و بله گفتن به همه بردارید.

راه و رسم اصل‌گرایی با این ایده که از پس همهٔ کارها برمی‌آییم همخوانی ندارد؛ در عوض، باید با با موازنه‌های واقعی دست به گریبان شویم و تصمیم‌های سختی بگیریم. در بیشتر موارد، می‌توانیم یاد بگیریم طوری تصمیم‌گیری کنیم