بریده‌هایی از کتاب من چه کسی هستم؟ (خلاصه کتاب)

این همان چیزی است که به آن می‌گوییم "خودت را بشناس": یعنی شناختن ارزش‌های خودت، داشتن درک مشخص و روشنی از کارهایت و انگیزه‌های کارهایت و فهمیدن اینکه تو در چه سطحی از بلوغ قرار داری.

تنها راهی که می‌توانیم با ارزش‌هایمان به شفافیت برسیم این است که یاد بگیریم کارهای خودمان را مشاهده کنیم و مثل یک ناظر بی‌طرف آن‌ها را رصد کنیم. اما چطور باید این کار را انجام دهیم: - کارهایی که دائم خودتان یا دیگران را آزار می‌دهند، چیزهایی که باعث می‌شود در حال عذرخواهی کردن یا دروغ گفتن برای پنهان کردن چیزی باشید. این کارها نشان می‌دهند که احتمالا ارزش سطح پایین و غیرقابل کنترلی دارید که درد یا لذتی را برایتان به همراه می‌آورد. دروغ گفتن ذاتا یک عمل خودخواهانه است و هدفش این است که ما را به آرزوها و خواسته‌های خودخواهانه‌مان برساند.

ما نمی‌توانیم به تفسیرهای خودمان از کارهایمان اعتماد کنیم. کوهی از شواهد روانشناسی برای تایید این ادعا وجود دارد: اول چیزی را احساس می‌کنیم، بعدا آن را با داستانی که به خودمان می‌گوییم توجیه می‌کنیم. این داستان معمولا داستانی جانبدارانه است و عمدتا در تعریف از ما و اینکه تا چه اندازه جوانمرد و اصیل و ازخودگذشته هستیم اغراق می‌کند.

امروزه از مرلین منسون به خاطر آرایش‌های عجیب‌وغریب روی صورتش و لباس‌ها و ظاهر حیرت‌انگیز او یاد می‌شود. مردم نمی‌دانند که او تا چه حد با جوانان حومه‌نشین ناامید و سرخورده دهه ۹۰ ارتباط برقرار کرده بوده است. او به یک دلیل با مصاحبه‌های هوشمندانه و آرایش‌های صحنه‌اش مردم را متحیر کرد. به این دلیل که همیشه پیامی در پشت دیوانگی او وجود داشت: اینکه انسان مجبور نیست اگر نمی‌خواهد باج بدهد و وارد بازی‌های معاملاتی این دنیا شود. انسان همیشه آزاد است که انتخاب کند. نه تنها انسان آزاد است که انتخاب کند بلکه، چه بداند چه نداند، باید انتخاب کند که می‌خواهد چه کسی باشد.