بریده‌هایی از کتاب آزادی به سرزمین خود بازمی‌گردد

آزادی: پس باید از رفتن ونوس شاد باشیم. اندیشمند: نمی‌دانم باید شاد باشیم یا افسرده. بگذار چیزی برایت بگویم. گاهی خودم را سرزنش می‌کنم که چرا آن شور و شادی ونوس را ندارم. چرا گاهی دیوانه‌بازی‌های او از من سر نمی‌زند. نمی‌دانم... همان رفتار ونوس که آزارم می‌دهد، گاهی هم شیفته‌ام می‌کند...

پیش از این‌که من و تو ساخته بشویم، توی همین فرانسه جنبشی به‌پا شد که هنوز همه‌جا زبانزد است. سروصداها که خوابید، یک روز همه چشم باز کردند و دیدند از این شورش و دگرگونی، هیچ‌چیز دستگیرشان نشده. نه به آزادی رسیده بودند، نه به برابری و برادری. برای این‌که چیزی دستگیرشان بشود، کم‌کم به راه کشورگشایی و جنگ و تاراج افتادند که دیدند با این کارها هم راه به جایی نمی‌برند. پس سرشان را انداختند پایین تا به زندگیشان سروسامانی بدهند و سرانجام رسیدند به جایی که امروز می‌بینی. امروز آدم‌های سرزمینی که تو در آن هستی، می‌خواهند راه رفته مردم این‌جا را دنبال کنند و نوید می‌دهند با تاخت و تاز و چپاول سرزمین‌های دیگر، آزادی را برای جهان امروز به ارمغان خواهند آورد.