بریده‌هایی از کتاب خانه

جایی درون تو انسان آزادی هست که دارم درباره‌اش حرف می‌زنم. او را بشناس و بگذار کار درستی در این جهان انجام دهد

‫«توی جنگ بودی؟» ‫«بودم.» ‫«کسی را کشته‌ای؟» ‫«مجبور بودم.» ‫«چه احساسی دارد؟» ‫«بد، واقعاً بد.» ‫«خوب است که احساس بدی دربارهٔ آن داری. خوشحالم.» ‫«یعنی چه؟» ‫«این یعنی این‌که تو دروغ‌گو نیستی.» ‫فرانک لبخندی زد و گفت: «تو خیلی عمیقی توماس، وقتی بزرگ شدی می‌خواهی چه‌کاره شوی؟» ‫توماس دستگیره را با دست چپش چرخاند و در را باز کرد: «یک مرد. می‌خواهم یک مرد باشم.» ‫این را گفت و رفت.

سُنَت هم به اندازهٔ قانون واقعی است و می‌تواند به همان اندازه خطرناک باشد.

حالا می‌بایست به همنشینی با کسی که بیشتر از هر کس برایش اهمیت داشت قانع باشد: خودش.