بریده‌هایی از کتاب بیت بازی

آن‌شب که مست بودیم از جام تلخکامی ما را گرفت با هم نیروی انتظامی

«ساقی و مطرب و می جمله مهیاست، ولی» این وسط جای تو و سی‌دیِ اندی خالی است

«درویش را نباشد برگ سرای سلطان» زیرا که او اساساً کوبیده دوست دارد

«نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد» گشت عفت همه را باز فراری داده‌ست

«حکایت لب شیرین کلام فرهاد است» من از معین و ابی هم بدم نمی‌آید

دست تنها ادعای کوه کندن کرده است من یقین دارم که این فرهاد شیرین می‌زند

«همیشه پیشه من عاشقی و رندی بود» که نام دیگر این پیشه هست علافی

«من از آن حسن روزافزون که یوسف داشت دانستم» گریمش کرده‌اند انگار قبل از فیلمبرداری

«ای صبا، با ساکنان شهر یزد از ما بگو» تازگی کیفیت قطاب‌هاتان خوب نیست

«حافظم در مجلسی، دُردی‌کشم در محفلی» خب، تو می‌دانی که من رند دهن‌سرویسی‌ام

«می خور که شیخ و حافظ و مفتی و محتسب» دارند پشت میکده پاسور می‌زنند

یک شهر هم دچارت؛ هم کشته ـ مرده تو کی می رسد به بازار لوح فشرده تو؟

«از نامه سیاه نترسم، که روز حشر» همراه خویش لاک غلط‌گیر می‌برم

«به سرّ جام‌جم آنگه نظر توانی کرد» که دیش گنده خود را کمی بچرخانی

«مزرع سبز فلک دیدم و داس مه نو» یادم از دلبر خویش آمد و ابروی تتو

«می خور که شیخ و حافظ و مفتی و محتسب» دارند پشت میکده پاسور می‌زنند

آن‌شب که مست بودیم از جام تلخکامی ما را گرفت با هم نیروی انتظامی

«غلام همت آنم که زیر چرخ کبود» ز عمق دل بزند زور مثل ژان‌وال‌ژان

«در کوی نیکنامی ما را گذر ندادند» از بسکه گیر می‌داد نیروی انتظامی

«زیر شمشیر غمش رقص‌کنان باید رفت» تا بگویند عجب رقص قشنگی دارد