بریده‌هایی از کتاب بیت بازی

«آسمان بار امانت نتوانست کشید» زنگ زد باربری، گفت: تریلی لطفا

«من همان روز ز فرهاد طمع ببریدم» که طبیبان همه گفتند به او شیرین‌عقل

«چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی» ولی افسوس که گشت آمد و ما دررفتیم

«از نامه سیاه نترسم، که روز حشر» همراه خویش لاک غلط‌گیر می‌برم

«تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد» علی‌الخصوص اگر عضو بیمه هم باشی

«عنان به میکده خواهیم تافت زین مجلس» که اکثریت‌شان حزب باد می‌باشند

«می خور که شیخ و حافظ و مفتی و محتسب» دارند پشت میکده پاسور می‌زنند

«از نامه سیاه نترسم، که روز حشر» همراه خویش لاک غلط‌گیر می‌برم

«از نامه سیاه نترسم، که روز حشر» همراه خویش لاک غلط‌گیر می‌برم

«گویند رمز عشق مگویید و مشنوید» پسورد را ـ عزیز دلم ـ لو نمی‌دهند

«قند آمیخته با گل نه علاج دل ماست» دو گرم شیره بیارید و کمی چای غلیظ

«آن ترک پریچهره که دوش از بر ما رفت» فردای همان روز خبر داد که لر بود

«اگرچه عرض هنر پیش یار بی‌ادبی است» هزار مرتبه بهتر بوَد ز طول هنر

«به عزم توبه سحر گفتم استخاره کنم» چو استخاره بد آمد دوباره می خوردم

«بگشای تربتم را بعد از وفات و بنگر» صنف کفن‌فروشان خیلی گران‌فروشند

«عنان به میکده خواهیم تافت زین مجلس» که اکثریت‌شان حزب باد می‌باشند

۶۸: شاید به خواب شیرین دست تنها ادعای کوه کندن کرده است من یقین دارم که این فرهاد شیرین می‌زند

تو تیغ می گذاری و هی ریش می‌زنی من ریش می‌گذارم و هی تیغ می‌زنم

«آنچه او ریخت به پیمانه ما نوشیدیم» تگری بود، ولی مزه رانی می‌داد

«به عزم توبه سحر گفتم استخاره کنم» چو استخاره بد آمد دوباره می خوردم