بریده‌هایی از کتاب بابا لنگ‌دراز

دلم می‌خواهد همه‌ی دنیا را بگردم و بالاخره روزی این کار را خواهم کرد. آن روزی که نویسند‌ه‌ای بزرگ، یا هنرپیشه، یا نقاش یا شخصیت بزرگ دیگری شدم حتماً این کار را خواهم کرد بابا.

وه که چقدر دشت و صحرا پرماجراست! و لذت زندگی در آمیختن با این ماجراهاست نه نوشتن آن‌ها در کتاب.

بعضی‌ها زندگی نمی‌کنند، مسابقه‌ی دو گذاشته‌اند، می‌‌خواهند به هدفی که در افق دوردست است برسند و درحالی‌که نفسشان به شماره افتاده می‌‌دوند و زیبایی‌های اطراف خود را نمی‌بینند. آن‌وقت روزی می‌رسد که پیر و فرسوده هستند و دیگر رسیدن و نرسیدن به هدف برایشان بی‌تفاوت است.

من سِرّ خوشبختی را پیدا کرده‌ام و آن اینست که برای «حال» زندگی کن. افسوس گذشته را خوردن و به انتظار آینده به سر بردن غلط است بلکه باید از این لحظه حداکثر استفاده را کرد.

دنیا پر از شادی است، در صورتی که هر چه پیش آید انسان قبول کند. فقط سرِّ موفقیت در اینست که انسان کم‌توقع باشد؛ مخصوصاً در ییلاق چیزهای سرگرم‌کننده فراوان است. من می‌توانم در زمین مردم راه بروم به مناظر مردم نگاه کنم و در جوی مردم آب‌بازی کنم گویی مال خودم است بدون این‌که لازم باشد مالیات بدهم!

احترامات مرا بپذیرید. کسی که شما را فراموش نمی‌کند.

خداحافظ آن‌که شما را همیشه دوست دارد ـ جودی

نمی‌دانم چرا چنین پرده تیره‌ای به روی زندگی کشیده‌ام؟

من از مردمی که می‌نشینند و رو به آسمان می‌کنند و چشم‌ها را در چشم‌خانه می‌گردانند و می‌گویند: «خواست خدا چنین بوده است» درحالی‌که یقین دارند چنین نیست خیلی عصبانی می‌شوم.

آیا داستان آن استاد آلمانی را شنیده‌اید که با زینت‌آلات مخالف بود و آن‌ها را زائد می‌دانست؟ وی معتقد بود که لباس را برای پوشش بدن باید پوشید و بس، زیبایی لزومی ندارد. زن استاد که موجودی مهربان و سر راه بود طریقه‌ی «اصلاح لباس» را قبول کرد و لباس‌های کیسه‌ مانند می‌پوشید. خیال می‌کنید استاد چه کرد؟ با یک دختر خواننده که سر تا پا یک پارچه مد بود فرار کرد!

بابا من سِرّ خوشبختی را پیدا کرده‌ام و آن اینست که برای «حال» زندگی کن. افسوس گذشته را خوردن و به انتظار آینده به سر بردن غلط است بلکه باید از این لحظه حداکثر استفاده را کرد.

شوخی‌های بزرگ مهم نیستند، اصل اینست که آدم بتواند از یک موضوع کوچکی خوش باشد.

چقدر باعث تأسف است که انسان پولش کم باشد و کت‌هایش متعدد!

از لذت خواندن مست شدم.

زندگی یک صحنه بازی است و من باید آن را با مهارت بازی کنم، و اگر ببرم یا ببازم، در هر حال شانه‌ها را بالا بیندازم و بخندم.

«آن‌چه را به خود نمی‌پسندی به دیگران مپسند»

وی عقیده دارد همین‌قدر که انسان اسمش پندلتن شد او را بدون چون و چرا به بهشت برین هم راه می‌دهند.

هدف مؤسسه ژان گریر (چنان‌چه می‌دانید و خودتان هم با آن موافق هستید) اینست که ۹۷ یتیم را به صورت ۹۷ قلو در بیاورند همه مثل هم بدون اراده و ابتکار.

احساس می‌کنم که در دنیا بیگانه هستم و زبان مردم را نمی‌فهمم

خیلی مشکل است که آدم بخواهد تمام وقت مواظب خود باشد تا آن‌چه را احساس می‌کند نگوید.