بریده‌هایی از کتاب هیچ

من گم شده‌ام، کلید این خواب کجاست؟ آن کوچه که بود «بی تو مهتاب...» کجاست؟ باید بروم کسی مرا می‌خواند دیرم شده کفشهای سهراب کجاست؟

از پیش خودت به چاه ما را نفرست با این سر بی کلاه ما را نفرست لطفی کن و زود کار را یکسره کن دنبال نخودسیاه، ما را نفرست

ما این کم و کاست را نمی‌دانستیم دل، آن‌چه که خواست را نمی‌دانستیم باور کن اگر عنایت عشق نبود دست چپ و راست را نمی‌دانستیم

کو آن همه شادی و زرنگی‌هایم آن شور و نشاط و شوخ و شنگی‌هایم رفتند پرنده‌های نقاشی من من مانده‌ام و مدادرنگی‌هایم

از پیش خودت به چاه ما را نفرست با این سر بی کلاه ما را نفرست لطفی کن و زود کار را یکسره کن دنبال نخودسیاه، ما را نفرست

در دفتر شعر من صدا چاپ شده لبخند و گل و نور و صفا چاپ شده در چاپ جدید شعرهای دل من یک شعر سپید از خدا چاپ شده

من گم شده‌ام، کلید این خواب کجاست؟ آن کوچه که بود «بی تو مهتاب...» کجاست؟ باید بروم کسی مرا می‌خواند دیرم شده کفشهای سهراب کجاست؟

این شعر فقط به درد مردن می‌خورد

برای سیدمهدی اصغری ای بی هنر هزل! تو را خواهم کشت بی خاصیت رذل! تو را خواهم کشت کم دور و بر انار سارا بپلک! دارا! به اباالفضل تو را خواهم کشت

اصلاً تو خودت را بکشی من اینم شرمنده! بلد نیستم عاشق بشوم

من عشق تو را به جان خریدم، سارا! دنبال تو تا خدا دویدم، سارا! دارا همه‌ی انارها را دزدید من باز به تو دیر رسیدم سارا!

من از لج آن مرد تو را خواهم کشت با این نفس سرد تو را خواهم کشت سارا ـ خودمان ایم ـ تو هم نامردی من بی بُر و برگرد تو را خواهم کشت

افتاده به پشت، لاک‌پشتی که منم دشنام مجسم درشتی که منم چون لکه‌ی ننگ تا ابد خواهد ماند بر صورت مرگ جای مشتی که منم

دیوانه و بت‌پرستِ سارا این شعر مجنون و خراب و مستِ سارا این شعر با خون انار می‌نویسم آن را لطفاً برسد به دستِ سارا این شعر

ای بی هنر هزل! تو را خواهم کشت بی خاصیت رذل! تو را خواهم کشت کم دور و بر انار سارا بپلک! دارا! به اباالفضل تو را خواهم کشت

دستور بده که صندلی را بکشند دستور بده که صندلی را بکشند ما منت مرگ را نخواهیم کشید دستور بده که صندلی را بکشند

دستور بده که صندلی را بکشند دستور بده که صندلی را بکشند ما منت مرگ را نخواهیم کشید دستور بده که صندلی را بکشند

بگذار دچار خودپریشی باشند دنبال نژاد و قوم و خویشی باشند هرچند که گرگ می‌وزد از هر سو چشمان تو بهتر است میشی باشند

شب آمده روی باورم روییده بر روی تمام پیکرم روییده یک حفره که ناگهان دهان واکرده، یک هیچ بزرگ در سرم روییده

داریم میان چاله‌ها می‌گردیم در دور و بر تفاله‌ها می‌گردیم چون گربه به دنبال خوراکی مانده عمری‌ست سر زباله‌ها می‌گردیم