بریده‌هایی از کتاب کتابی که آرزو می‌‌‌‌کنید والدینتان خوانده بودند

هدف این کتاب به‌اشتراک‌گذاشتنِ مسائلی است که در فرزندپروری مطرح‌اند. این موارد شامل نحوهٔ کنارآمدن با احساسات است، احساسات خودتان و آن‌ها؛ اینکه خودتان را با فرزندتان هماهنگ کنید تا یاد بگیرید چطور آن‌ها را بهتر درک کنید و چطور رابطه‌ای واقعی با آن‌ها داشته باشید، نه اینکه در الگوهای خسته‌کنندهٔ دعوا یا عقب‌نشینی درگیر باشید.

اصلی‌ترین نکتهٔ فرزندپروری رابطه‌ای است که با فرزندتان دارید. اگر انسان‌ها گیاه بودند، آن رابطه خاک می‌بود.

آنچه کودکان نیاز دارند این است که شما واقعی و قابل‌اعتماد باشید، نه بی‌نقص.

کودکان آنچه را ما می‌گوییم انجام نمی‌دهند، آنچه را انجام می‌دهند که ما انجام می‌دهیم.

مادری از من سؤال پرسید آیا معذرت‌خواهی‌کردن از بچه‌ها خطرناک است؟ او گفت: «مگه اون‌ها نباید فکر کنن که تو همیشه درست می‌گی؟ درغیراین‌صورت احساس امنیت نمی‌کنن؟» نه! آنچه کودکان نیاز دارند این است که شما واقعی و قابل‌اعتماد باشید، نه بی‌نقص.

کودکان آنچه را ما می‌گوییم انجام نمی‌دهند، آنچه را انجام می‌دهند که ما انجام می‌دهیم

اگر یکی از طرفینی که این کودک را به وجود آورده است انسانِ «بد» خطاب شود، اغلب در کودک نهادینه می‌شود که او هم خودش را به‌عنوان انسانی «بد» ببیند.

زمانی‌که احساس عصبانیت می‌کنید یا احساسات شدید دیگری دارید (ازجمله بیزاری، ناامیدی، حسادت، تنفر، وحشت، آزردگی، دلهره، ترس و...)، در واکنش به چیزی که کودکتان انجام داده یا درخواست کرده است بهترین کار این است که آن را به‌عنوان هشدار ببینید؛ نه هشداری که کودک یا کودکانتان لزوماً کار اشتباهی انجام می‌دهند، بلکه هشداری از اینکه عصبانیت خودتان برانگیخته شده است.

کودکان آنچه را ما می‌گوییم انجام نمی‌دهند، آنچه را انجام می‌دهند که ما انجام می‌دهیم.

می‌توانست از من بپرسد چه احساسی دارم و جواب را (هرچه که بود) مانند حمله‌ای به خودش تصور نمی‌کرد. می‌توانست به من کمک کند تا آن را بیان کنم و می‌توانست سعی کند دنیا را از چشمان من ببیند. من نمی‌گویم که او باید دیدگاهش را نسبت‌به دنیا عوض می‌کرد، اما می‌توانست سعی کند تا درک کند که دیدگاه من نیز روش قابل‌قبولی برای دیدن چیزها و دیدن خودم است.