بریده‌هایی از کتاب اشتباه در ستاره‌های بخت ما (نحسی ستاره های بخت ما)

درحالی‌که امواج آب بالاوپایین می‌رفت و ساحل را می‌شست، مرد لاله‌هلندی رو به اقیانوس کرد و گفت «پیونددهنده، پنهان‌کننده و افشاگر، همین‌طور که بالاوپایین می‌رود با خودش همه‌چیز را می‌برد.» پرسیدم «این چیست؟» مرد هلندی پاسخ داد «آب و همین‌طور زمان.»

هر طلوعی غروبی دارد. هیچ‌چیز طلایی ماندگار نیست.

در این دنیا نمی‌توانی انتخاب کنی که آسیب ببینی، ولی می‌توانی انتخاب کنی چه کسی به تو آسیب برساند. من انتخاب‌هایم را دوست دارم. امیدوارم او هم انتخاب‌هایش را دوست بدارد. من هم انتخاب‌هایم را دوست دارم. دوست‌شان دارم.

می‌خواستم... می‌خواستم... مهم نیست. آدم همیشه به خواسته‌هاش نمی‌رسه.»

اون‌قدر مشغول خودت بوده‌ای که اصلاً نمی‌دونی چه‌قدر کامل و بی‌نظیری.

. مثل لوح آویزان بالای کمد لباس که می‌گفت پیدا کردن دوست خوب دشوار و فراموش کردنش غیرممکن است.

بدون درد، لذت را نخواهی شناخت.

بیش‌تر والدین حتی درست بچه‌شان را نمی‌شناسند.»

تو حق زندگی کردن داری.

«تا زمانی که صدای انسانیت باقیه، داستان ماجراهای ما موندگار خواهد موند.»

هر طلوعی غروبی دارد. هیچ‌چیز طلایی ماندگار نیست.

در این دنیا نمی‌توانی انتخاب کنی که آسیب ببینی، ولی می‌توانی انتخاب کنی چه کسی به تو آسیب برساند.

«بی‌باکیِ ما اسلحهٔ مخفی ماست.»

«من مشکلی ندارم، هَزِل گریس. مایهٔ افتخاره که قلبم برای تو بشکنه.»

چه‌قدر عجیب است آدم در جایی زندگی کند که تقریباً همه‌چیزش را مُرده‌ها بنا کرده باشند.

«یه روز می‌آد که همهٔ ما از دنیا رفته‌ایم. همهٔ ما. زمانی می‌رسه که هیچ انسانی باقی نمی‌مونه که به خاطر بیاره زمانی کسی وجود داشته، یا این‌که گونهٔ ما آدم‌ها چه کارهایی کرده. هیچ‌کس باقی نمی‌مونه که ارسطو یا کلئوپاترا رو به خاطر بیاره، چه برسه به شما. هر کاری که کردیم و هر چی که ساختیم و نوشتیم، فکر کردیم و کشف کردیم، فراموش می‌شه.»

در این دنیا نمی‌توانی انتخاب کنی که آسیب ببینی، ولی می‌توانی انتخاب کنی چه کسی به تو آسیب برساند.

بیش‌تر والدین حتی درست بچه‌شان را نمی‌شناسند.»

دربارهٔ این‌که من چیزی جز یه مرد کوچولوی رقت‌انگیز الکلی نیستم درست بود. یه آشنا داشتم که فقط به این خاطر به اون پول می‌دادم که وقتش رو با من سپری می‌کرد و از زمانی که استعفا کرده، یه روح غریب جا گذاشته که حتی با رشوه دادن نمی‌تونه یه هم‌صحبت پیدا کنه. هَزِل، همهٔ این‌ها عین حقیقته. همهٔ این‌ها و خیلی چیزهای بیش‌تر.»

آگوستاس گفت «قبل از پرواز، می‌رم یه همبرگر بخرم. می‌خواین چیزی برای شما بگیرم؟» گفتم «نه، ولی واقعاً از این‌که سنت‌های اجتماعی صبحونه رو رعایت نمی‌کنی متشکرم.»