بریده‌هایی از کتاب اشتباه در ستاره‌های بخت ما (نحسی ستاره های بخت ما)

اشاره کرد و پرسید «این چیه؟» «این سبد لباس‌های کثیفه.» «نه. کنار سبد.» «چیزی کنار سبد نمی‌بینم.» «این خُرده‌های وقار و احترام منه. چه‌قدر ناچیز!»

غم و اندوه آدم رو تغییر نمی‌ده؛ بلکه شما رو افشا می‌کنه.

«بدون درد، چگونه می‌توانیم شادی را بشناسیم؟»

من روی یک ساحل با امواجی که مرا می‌شست تنها بودم، ناتوان از غرق شدن.

«دنیا کارخونهٔ تضمین آرزوها نیست.»

درهرحال، قهرمانانِ واقعی الزاماً کسانی نیستند که کاری انجام می‌دهند. قهرمانان واقعی کسانی هستند که توجه می‌کنند و توجه نشان می‌دهند. کسی که واکسن آبله را کشف کرد، چیزی کشف نکرد. او فقط متوجه شد که آدم‌های مبتلا به آبلهٔ گاوی به بیماری آبلهٔ معمولی دچار نمی‌شوند.

امواج آب بالاوپایین می‌رفت و ساحل را می‌شست

«چرا این‌طوری نگام می‌کنی؟» آگوستاس لبخند کوتاهی بر لب آورد. «چون تو قشنگی. از نگاه کردن به آدم‌های قشنگ لذت می‌برم. مدتی قبل تصمیم گرفتم که این لذت‌های سادهٔ زندگی رو از خودم نگیرم.»

دنیا کارخانهٔ تضمین آرزوها نیست

«دانیل برادرت رو گاگول صدا نکن. مامان، اگه من اجازه ندارم این حرف رو بزنم، چرا خودت الآن گفتی؟ گاگول گاگول گاگول.»

بیاییم آن‌گونه که دوست داریم و می‌خواهیم زندگی کنیم و از زندگی لذت ببریم، با این پیام که زندگی مال زنده‌هاست و فرصت اندک.

درهرحال، قهرمانانِ واقعی الزاماً کسانی نیستند که کاری انجام می‌دهند. قهرمانان واقعی کسانی هستند که توجه می‌کنند و توجه نشان می‌دهند.

این تفکر بچگانه که نویسندهٔ یه داستان بینش خاصی از شخصیت‌های داستانش داره... مسخره‌ست. عزیزم، اون داستان برای نوشته شدن روی کاغذ تنظیم شده بود. شخصیت‌های داستان، خارج از اون صفحه‌ها، هیچ زندگی‌ای ندارن. چی به سر اون‌ها اومد؟ همهٔ اون‌ها تا لحظهٔ پایان داستان زندگی کردن

جاه‌طلبیِ سیری‌ناپذیر آدم‌ها هرگز با تحقق رؤیاها سیراب نمی‌شود

با هم آن شعار مسخره را سر دادیم ــ امروز بهترین روز زندگی ماست ــ

در این دنیا نمی‌توانی انتخاب کنی که آسیب ببینی، ولی می‌توانی انتخاب کنی چه کسی به تو آسیب برساند. من انتخاب‌هایم را دوست دارم. امیدوارم او هم انتخاب‌هایش را دوست بدارد. من هم انتخاب‌هایم را دوست دارم. دوست‌شان دارم.

واقعاً خوش‌شانسم که دوستش دارم. پیرمرد، در این دنیا نمی‌توانی انتخاب کنی که آسیب ببینی، ولی می‌توانی انتخاب کنی چه کسی به تو آسیب برساند.

نشانه‌های به‌جامانده از آدم‌ها بیش‌ترِ اوقات زخم است.

عشق پای‌بند بودن به قول‌وقرارها توی هر زمان و هر موقعیتیه.

فقط یک چیز در دنیا مزخرف‌تر از داشتن سرطان است؛ آن هم داشتن یک بچهٔ سرطانی است.