بریده‌هایی از کتاب اشتباه در ستاره‌های بخت ما (نحسی ستاره های بخت ما)

خداوند توی روزهای تاریک بهترین آدم‌ها رو وارد زندگی آدم می‌کنه.»

گفتم «خصوصیت یه پرستار خوب رو بگو.» ایزاک گفت «۱. اشاره‌ای به معلولیت آدم نکنه.» گفتم «۲. تو همون تلاش اول خون آدم رو بگیره.» «واقعاً این یکی خیلی مهمه. منظورم اینه که این دسته یا صفحهٔ سوراخ‌سوراخ‌شدهٔ دارته؟

بدون درد، لذت را نخواهی شناخت.»

مراسم تدفین برای زنده‌هاست.

فقط می‌خوام از مردم دور بمونم و کتاب بخونم و فکر کنم و با شما باشم، چون نمی‌تونم جلوِ آزار و اذیت‌هام رو بگیرم.

نشانه‌های به‌جامانده از آدم‌ها بیش‌ترِ اوقات زخم است.

بیش‌تر والدین حتی درست بچه‌شان را نمی‌شناسند.

«گرچه هیچ‌وقت درستی یا نادرستی اون رو نمی‌فهمی.»

«اون کامل نبود. شاهزادهٔ جذاب قصه‌ها و از این‌جور چیزها هم نبود. گاهی سعی می‌کرد شبیه اون‌ها باشه، اما وقتی از این چیزها دور می‌شد و خودش بود، بیش‌تر دوستش داشتم.»

«گاهی آدم‌ها قول می‌دن، ولی معنای قول‌شون رو نمی‌فهمن.»