بریده‌هایی از کتاب اینترنت ما؛ اطلاعات زیاد و فهم کم در عصر کلان‌داده

این تأملات بی‌پایه بودنِ این ایده را هم نشان می‌دهد که حریم اطلاعات خصوصی یک پدیدهٔ مدرن است. نه! این‌طور نیست. منبع ارزش‌دهی به حریم خصوصی عمیق‌تر از این حرف‌هاست، طوری که در نقطهٔ تقاطع استقلال و شخص‌بودگی افراد ریشه دارد. به همین سبب است که حریم خصوصی هنوز هم مهم است. ما هنوز آن‌قدر عاقل هستیم که این را فراموش نکنیم، هرچند که خودخواسته وارد معامله می‌شویم و آن را می‌فروشیم. شاید در روزگار کنونی دانش شفاف شده باشد اما بعید است که قدرت شفافیت داشته باشد.

نظارت‌های این‌چنینی ما انسان‌ها را همچون وسیله و ابزار می‌بیند و این یکی از دلایلی است که باید از جمع‌آوری تصادفی اطلاعات و داده‌ها نگران باشیم. دولتی که اطلاعات خصوصی شهروندان را قابل‌ردگیری و جمع‌آوری می‌بیند، تلویحا در قبال شهروندانش رویکردی اتخاذ کرده است که با ارج نهادن به عزت و استقلال فردی افراد منافات دارد. یعنی شهروندان را نه افراد و اشخاص مستقل انسانی، بلکه شیئی می‌بیند که باید از کارش سر درآورد و کنترلش کرد. این رویکرد با لوازم دموکراسی منافات دارد.

اولین باری که دروغ شریفی را بگویید، ناگهان گفتن هرچیزی که واقعا دروغ است «شرافتمندانه» تلقی خواهد شد. ترورها به دروغ شریف تبدیل می‌شوند و خیلی زود، از روی عرشهٔ امن کشتی‌مان سُر می‌خوریم و به دهان کوسه فرومی‌غلتیم.