بریده‌هایی از کتاب ایهام

صحیفهٔ سجادیه، همدم خیلی از شب‌هایم را برمی‌دارم. نگاهی به فهرستش می‌کنم. عنوان‌هایش برایم یادآور خاطرات مختلفی هستند. صحیفه، مجموعه‌ای کامل از دوا و درمان‌های روحی‌ست!

بعد از گذشتن دو سه ترم، فهمیدم که دانشگاه، پر است از عشق‌های یواشکی. مخصوصاً اگر عضو انجمنی، گروهی، کانونی جایی باشی! مخصوصاً اگر با دیگران زیاد در تعامل باشی و این تحت هر عنوانی و در هر جمعی پیش می‌آید. آن‌هایی که این داستان‌ها را نفی می‌کنند اصلاً نمی‌فهمم! کتمان بله. کتمان غیرعادی نیست. اما عشق‌های خاموش و یواشکی انکارشدنی نیستند! فقط بیان نمی‌شوند... این منِ خجالتیِ درون‌گرای جذاب، باید جایش را می‌داد به منِ اجتماعیِ برون‌گرای معمولی؛ یعنی چاره‌ای نبود. اگر می‌خواستم دوران کم حاشیه‌ای را بگذرانم، باید معمولیِ معمولی می‌بودم. سخت بود. فیلم بازی کردن سخت بود، اما تا حدودی موفق شدم. حقیقتی که وجود دارد این است که هرقدر دست‌نیافتنی‌تر باشی، به تناسب تخیلی که از تو در ذهن بقیه ساخته می‌شود، می‌توانی محبوب‌تر و جذاب‌تر باشی! و آن دیگر به تخیل دوست‌دارانت بستگی دارد! اما به‌محض مواجهه با اصل تو و نزدیک‌شدن به تو، خیلی از تصورات فرو می‌ریزند و جای خودشان را به واقعیت می‌دهند. روزگار عجیبی‌ست...

گوهرشاد، گوشه‌ای از بهشت خداست بر روی زمین. آرامش بی‌نظیر این مسجد، با حوضی که وسط محوطهٔ آن است، با ایوان مقصوره و مقرنس کاری‌های محراب مسجد، با کاشی کاری‌ها و مجاورتی که با حرم دارد، هر خراب‌دلی را آباد می‌کند و هر تنهایی را پادشاه!

می‌بینی جانم؟! امام آگاهه به دل من و تو. تو فقط مؤدب باش در محضر ایشون. آداب حضور رو رعایت کن. اصلاً به نیت دیدار امام برو! بگو آقاجون! دلم تنگ شده‌بود، اومدم ببینمت! همین! بله... دلبری کنید برای امام! دلبری کنید! خودشیرینی کنید آقاجون! دو رکعت نماز بخونید هدیه بدید به مادرشون! بعد بگید خب حالا شما هم به ما هدیه بدید! نمی‌دن؟! این‌قدر دست‌ِکم گرفتید این خانواده رو؟!... هعی... چقدر بدیم ما...

حد اعلایی و با حداقل‌ها هم‌نشین آه مرواریدِ اصلِ با بدل‌ها هم‌نشین! من به لطفِ دوستانت رفتم امّا سعی‌کن بعد من کمتر شوی با این دغل‌ها هم‌نشین! دل به مفهوم سیاهی کم‌کم عادت می‌کند چشم وقتی می‌شود با مبتذل‌ها هم‌نشین گردن‌آویزی چنین را پاره‌کن، آزاد شو آه مرواریدِ اصلِ با بدل‌ها هم‌نشین...

حقیقتی که وجود دارد این است که هرقدر دست‌نیافتنی‌تر باشی، به تناسب تخیلی که از تو در ذهن بقیه ساخته می‌شود، می‌توانی محبوب‌تر و جذاب‌تر باشی

ضعف و عاشقی نسبت مستقیمی با هم دارند. هرچه نسبت به یک نفر ضعیف‌تر شوی، یعنی داری بیشتر عاشقش می‌شوی. اصلاً تماماً می‌شوی نیاز. حقیر می‌شوی در برابر وجود او. منتظری که او کاری بخواهد انجام دهد، تو کمکش کنی. چیزی بخواهد، تو برایش فراهم کنی. هرکاری می‌توانی و نمی‌توانی برایش انجام دهی. هرچه محبتت پنهانی‌تر باشد، عیار عشقت هم بالاتر می‌رود. اصلاً از یک جایی به بعد،‌ دلت نمی‌خواهد او بفهمد چه برایش گذاشته‌ای! از یک جایی به بعد همه‌چیز سخت می‌شود و ضعیف‌شدن، از همه‌چیز سخت‌تر است.

درست در زمانی که من و دلم جای دیگری بودیم، تو در حاشیهٔ داستانِ من بودی و من در بطنِ داستانِ تو!..

این نبودن‌ها را دوست دارم... حتی اگر احساس کنم این روزها تنهاترین فرد روی زمینم...

هرچه محبتت پنهانی‌تر باشد، عیار عشقت هم بالاتر می‌رود. اصلاً از یک جایی به بعد،‌ دلت نمی‌خواهد او بفهمد چه برایش گذاشته‌ای! از یک جایی به بعد همه‌چیز سخت می‌شود و ضعیف‌شدن، از همه‌چیز سخت‌تر است

ضعف و عاشقی نسبت مستقیمی با هم دارند. هرچه نسبت به یک نفر ضعیف‌تر شوی، یعنی داری بیشتر عاشقش می‌شوی. اصلاً تماماً می‌شوی نیاز. حقیر می‌شوی در برابر وجود او.

بی‌اغراق نیست اگر بگویم در کنار شما امام رئوف، دلم از همیشه آرام‌تر است. می‌دانم سلامم را می‌شنوی و پاسخ می‌دهی و چه چیزی برای من از این بالاتر؟! اصلاً دعوت کردنت را می‌توانم به تمام شهر فخر بفروشم!

و حالا تو نشسته‌ای در مقابل من، و این شاید تا چند ماه پیش بیشتر به رؤیایی می‌ماند دست‌نیافتنی!

یه مثال می‌زنم از مرحوم آیت‌الله فاضل لنکرانی. ایشون می‌گفتند من ۵۰ ساله دارم اسلام می‌خونم. بذار خلاصه‌اش رو برات بگم: واجباتت رو انجام بده، به جای مستحبات، تا می‌تونی به کار مردم برس! کار مردم رو راه بنداز. اگر قیامت کسی از تو سؤال کرد، بگو فاضل گفته بود...! آقای فاضل... این مرد خدا...»

دلیلش را می‌دانم. یعنی دست خودم نیست. زود می‌فهمم. حتی اگر خیلی کتمان کنند آدم‌ها. چون روی جزئیات رفتاری حساسم.

منِ عجیب، پر از ناگفته است نسبت به منِ عادی.

بیشتر از آنکه صحبت‌های معقولی به‌جای بگذارد، قوهٔ تخیل آدم را قوی می‌کند! آن هم به‌صورتی نادرست! لحنِ طرفِ مقابل هم معلوم نیست. بعضی جملات سؤالی‌اند اما خبری خوانده می‌شوند. بعضی جملات شوخی‌اند، اما جدی تعبیر می‌شوند... کاملاً درک می‌کنم که صحبت‌کردن در این فضا مفید نیست.

فقط یه چیزی می‌گم! اونم اینکه حواست رو جمع کن. به باد نده چیزی رو که براش سال‌ها تلاش کردی!... - چیو؟ - دلت رو... دلت رو صاف نگه‌دار... نذار تیره بشه...

مرا به هیچ بدادی و من هنوز بر آنم که از وجود تو مویی به عالمی نفروشم!... ... به‌گمانم سعدی بعد از سرودن این بیت، ساعت‌ها گریه کرده باشد...

مرا به هیچ بدادی و من هنوز بر آنم که از وجود تو مویی به عالمی نفروشم!... ... به‌گمانم سعدی بعد از سرودن این بیت، ساعت‌ها گریه کرده باشد...