بریده‌هایی از کتاب پسرک، موش کور، روباه و اسب

اسب گفت: «اینکه بقیه چطور باهات رفتار می‌کنن نباید معیار ارزش تو باشه.»

«اغلب بخشیدن خودت سخت‌ترین نوع بخشیدنه.»

اسب گفت: «درخواست کمک به‌معنی تسلیم‌شدن نیست.» «به‌معنی اینه که حاضر نیستی تسلیم بشی.

به نظر من طبیعت قدری شبیه زندگی است: گاهی ترسناک، اما همیشه قشنگ.

پسرک در گوش اسب زمزمه کرد: «روباه چقدر کم حرف می‌زنه.» اسب گفت: «آره. و چقدر خوبه که پیش ماست.»

ببین تا کجاها پیش آمده‌ایم.

«بزرگ‌ترین توهم اینه که فکر کنیم زندگی باید بی‌نقص باشه.»

موش کور گفت: «من خیلی کوچیکم.» پسرک گفت: «آره، ولی با بودنت تغییر بزرگی ایجاد می‌کنی.»

‫به‌نظرت عجیب نیست؟ ما فقط می‌تونیم بیرونِ خودمون رو ببینیم، ولی تقریباً همهٔ چیزهای مهم درونمون اتفاق می‌افتن

به‌نظرت عجیب نیست؟ ما فقط می‌تونیم بیرونِ خودمون رو ببینیم، ولی تقریباً همهٔ چیزهای مهم درونمون اتفاق می‌افتن.

بیشتر موشِ‌کورهای پیری که می‌شناسم آرزو می‌کنن کاش کمتر به ترس‌هاشون گوش می‌کردن و بیشتر به رؤیاهاشون توجه می‌کردن.»

«وقتی احساس می‌کنی کنترل چیزهای بزرگ از دستت خارج شده ... روی چیزی که عاشقشی و صاف جلوته تمرکز کن.»

موش کور گفت: «اینکه با خودت مهربون باشی از بهترین انواع مهربونیه.»

«به‌نظرت بزرگ‌ترین راه هدردادن وقت چیه؟» موش کور گفت: «اینه که خودت رو با بقیه مقایسه کنی.»

‫موش کور گفت: «من خیلی کوچیکم.» ‫پسرک گفت: «آره، ولی با بودنت تغییر بزرگی ایجاد می‌کنی.»

«زندگی سخته. ولی مطمئن باش کسی دوستت داره.»

«به‌نظرت بزرگ‌ترین راه هدردادن وقت چیه؟» موش کور گفت: «اینه که خودت رو با بقیه مقایسه کنی.»

«فکرش رو بکن اگه کمتر می‌ترسیدیم چه‌جوری بودیم.»

موش کور گفت: «معمولاً منتظر مهربونی می‌مونیم... ولی مهربونی با خودمون رو می‌شه همین الان شروع کنیم.»

بعضی وقت‌ها بلندشدن و ادامه‌دادن کار شجاعانه و شکوهمندیه.