بریده‌هایی از کتاب جهانشمولی و اصالت

من هم در دلم احساسات نیرومندی دارم؛ ولی احساساتم را سرکوب نکرده‌ام، سعی کرده‌ام عقل و منطق حرف بزنند،

سال یاد گرفته است، یک ملت آگاه از نقاط قوت و نقاط ضعفش، آگاه از نقص‌ها و عیب‌هایش. ما از عیب‌هایمان آگاهی زیادی داریم و منتقد آن‌ها هستیم، و به‌خوبی آن‌ها را نقد می‌کنیم و آمادگی کامل دارم تا همهٔ اشتباهاتی را که مرتکب شده‌ایم برای شما بازگو کنم.

به نظر شخص خودم، اگر چند سالی زندگی کرده‌ام نمی‌توانم بگویم مزیت بوده است، نوعی خوش‌اقبالی است، به‌خصوص هنگامی که تلاش‌های زیادی وجود داشت تا پیش از موقع مرا از میدان به در کنند.

نشود، به‌نظرم حتا ما هم از نفت استحصال شده‌ایم (خندهٔ حاضران). این واقعیت است.

از خودم می‌پرسم آیا در این امپراتوری عظیم امریکا - اینجا روی سخنم با بنیادگراهاست- یک رهبر سیاسی وجود دارد که پیشرفت روسیه را بخواهد؟ این را از خودم می‌پرسم، که آیا رهبران سیاسی امریکا می‌خواهند روسیه پیشرفت کند، که اقتصاد روسیه شکوفا شود، که روبل روسیه ارزش داشته باشد، که تولیدات روسیه بازار داشته باشند، که مواد سوختی روسیه، گاز و نفت ارزش داشته باشد، یا چوب سیبری یا نیکل نوریلسک یا چیزهای دیگری که ما می‌دانیم روس‌ها تولید می‌کنند ارزش داشته باشد؟

چراکه در زمانی‌که کشوری مثل چین مقابل این قدرت قد علم کند، مطلوب‌ترین چیز برای امپریالیسم ایجاد جنگ، تفرقه و جدایی و اختلاف‌افکنی در آنجاست تا پیشرفت چشمگیر این کشور را متوقف کنند.

انسان ممکن است در تیمارستان بستری شود، ممکن است ده سال کمتر عمر کند برای این‌که در مغزش فرو کرده‌اند سیگار بکشد و روزی سه بسته دود کند و بعد بر اثر سرطان یا سکته بمیرد. نه، به او آموزش نداده‌اند که آن اصول بهداشتی که باید رعایت کند

همه می‌دانند که برای رئیس‌جمهور ایالات متحده شدن دست‌کم باید ۳۰۰ میلیون دلار داشته باشی

روس صاحب‌نامی وجود داشت که دربارهٔ واکنش‌های شرطی مطالعه کرد: پاولف. او می‌دانست چگونه از طریق این واکنش‌ها خرس را به رقص در بیاورد و چگونه تقریباً میمون‌ها را به حرف بیاورد، و از طریق همین واکنش‌های شرطی است که با تودهٔ مردم رفتار می‌کنند: فنون مدرن تبلیغات تجاری. با انتقال اندیشه‌های سیاسی از طریق فنون تبلیغات تجاری، واکنش‌های شرطی را به وجود می‌آورند. اگر می‌خواهید آگاهی‌بخشی کنید، باید با این واکنش‌های شرطی مبارزه کنید، و کشور ما مبارزه با واکنش‌های شرطی را یاد گرفته است، زیرا هنگامی‌که انقلاب پیروز شد بسیاری از شهروندان کوبایی واکنش‌های شرطی‌ای داشتند که از طریق تبلیغات در آن‌ها به وجود آورده بودند. بنابراین مبارزات، مبارزات آسانی نیستند.

ما غذا را جیره‌بندی کرده‌ایم و این همیشگی نخواهد بود

مگر مقامات امریکا هنگامی‌که می‌خواهند یک اَبَرسلاح هسته‌ای یا یک بمب بسازند که سی متر در عمق زمین نفوذ می‌کند و مقرهای فرماندهی را نابود می‌کند، از کسی اجازه می‌گیرند؟ آن‌ها از کسی اجازه نمی‌گیرند. یا برای ساختن سپرهای ضد موشکی و استقرار آن‌ها در هر جایی که بخواهند، یا حتا برای استقرار تسلیحات در فضا؟ نه، از کسی اجازه نمی‌گیرند.

ونزوئلا را در نظر بگیرید. این کشور که گفتم میلیاردها دلار از آن غارت کردند، از این کشور بسیار ثروتمند، کشوری که در آن فاصلهٔ اغنیا و فقرا بسیار زیاد است. در این کشور هفده‌میلیون شهروند در محله‌های فقیرنشین، در حاشیهٔ شهر زندگی می‌کنند. بدون تشریح این موضوع امکان توضیح روند انقلاب بولیواری وجود ندارد؛ بدون تشریح این موضوع نه سفیر، نه روزنامه‌نگار نخواهند توانست به‌خوبی آن را توضیح دهند، و مطمئناً آن‌ها آن را به‌خوبی توضیح خواهند داد

بدون بحران آگاهی‌ها به وجود نمی‌آیند. یک روز بحران می‌تواند به اندازهٔ ده سال آگاهی مردم را ارتقا دهد.

انسان می‌تواند مقاومت کند. امپریالیست‌ها هیچ‌وقت مجبور نشده‌اند با ملتی که شرایط امروز کوبا را داشته باشد رویارو شوند. در کشور کمبود تسلیحات وجود ندارد و ما همواره خودمان را مسلح خواهیم کرد. آن‌قدر سلاح جمع کرده‌ایم که به نظرم جزیره در سال‌های اخیر یک بند انگشت فرو رفته است، به دلیل سنگینی تانک‌ها، توپ‌ها و سلاح‌های متعددی که به وطنمان آورده شدند.

کوبا یک برنامهٔ سوادآموزی به‌وسیلهٔ رادیو در هائیتی داشت که پس از آخرین تهاجم متوقف شد. در جای خودش، حدود پانصد پزشک کوبایی در این کشور خدمت می‌کنند. همه بلدند به آنجا حمله کنند، اما هیچ‌کس بلد نیست یک پزشک به آنجا بفرستد. کوبا هیچ‌وقت حتا یک سرباز هم به هائیتی نفرستاده است، اما سال‌هاست که آنجا صدها پزشک دارد. علاوه بر این، اینک صدها جوان پزشک اهل هائیتی وجود دارند که در کوبا فارغ‌التحصیل شده‌اند و با پزشکان ما کار می‌کنند.

بله، دُزهای کشنده و مهلک بربریت را دریافت کرده‌ایم، دُزهای مرگ‌آور بی‌فرهنگی را دریافت کرده‌ایم، دُزهای مهلک دروغ‌ها را دریافت کرده‌ایم و با همهٔ این احوال، این عامل نتوانسته ایده‌ها و اندیشه‌ها را در کشورمان نابود کند.

این باور را هنگامی‌که بچه بودیم در ذهنمان فروبردند، که افریقایی‌ها آدم‌خوار هستند، یکدیگر را می‌خورند. فیلم‌های متعددی با این مضمون دیدیم. همهٔ ما احتمالاً نژادپرست و بیش‌ازحد مرتجع بودیم چرا که چنین فیلم‌هایی می‌دیدیم... متوجه که هستید؟

در این دنیا که در آن، برخی کشورهای افریقایی وجود دارند که در آن‌ها امید به زندگی ۳۶ سال است و در ده سال آینده ممکن است به ۳۰ سال کاهش یابد. حیرت‌آور است.

نظرم وجدان تنها سلاحی است که با آن می‌توان بشر را نجات داد.

ابرقدرت بسیار قدرتمندی که تا پیش از این مشابهش هرگز وجود نداشته و دارای توانایی این است که دنیا را ده یا بیست بار به‌طور کامل نابود کند، به دست کسانی رهبری شود که از همه‌چیز بی‌خبر هستند. اگر قلب سالم و نیرومندی نداشته باشیم، اگر وجدان‌های محکم و راسخی نداشته باشیم، همین برای مرگ پیش از موعد بس است.