بریده‌هایی از کتاب استراتژی منجی؛ جنگ جهانی یا صلح جهانی؟

هدایت همراه با اقناع قلب‌ها و اندیشه‌هاست؛ بر هم‌کلامی و گفت‌وگو استوار است؛ و باعث تحول و تأثیر می‌شود. با جبر و جنگ نمی‌توان بر فکر و اندیشهٔ کسی غلبه کرد. نمی‌توان کسی را هدایت کرد یا پرورش داد. جنگ دینی نمی‌تواند دارای این هدف یعنی هدایت باشد و اگر در تاریخ نمونه‌های این‌چنینی رخ داده، جنگ دینی نبوده بلکه دین پوشش آن قرار گرفته است.

در این پژوهش، قصد ما اثبات اصل مهدویت نیست، بلکه روی سخن با کسانی است که این اندیشه را قبول دارند، ولی دغدغه‌شان کیفیت ظهور است. اگرچه برخی مباحث ارائه‌شده تخصصی است، با ارائهٔ خلاصه‌ها سعی‌مان بر آن بوده است که کتاب برای عموم خوانندگان مفید واقع شود.

ائمه نیز هر کدام در زمانی که زندگی می‌کردند به اقتضای موقعیت و مصالح اجتماعی خود رفتار می‌کردند، اما در عین حال وحدت رویه داشتند؛ به عنوان مثال اصلاح و ایجاد حرکت فرهنگی در جامعه روح حاکم بر عملکرد همهٔ ائمه بوده است، لیکن هر کدام ابزار خاصی را در این راستا به کار بردند.

در دنیای امروز، علی‌رغم گسترش سلاح‌های کشتارجمعی و تکنولوژی‌های برتر در این زمینه، جنگ نظامی نسبت به گذشته رو به کاهش است. از علت‌های این امر رشد فکری، خویشتن‌داری و نوع‌دوستی انسان‌ها را می‌توان برشمرد. این بدان معناست که بشر به سوی صلح و هم‌زیستی پیش می‌رود؛ اگرچه با آنچه باید باشد فاصلهٔ زیادی دارد. او روزگاری با دست خالی و ساده‌ترین امکاناتِ جنگی بخش قابل‌توجهی از عمرش را در خشونت‌بارترین نبردها به سر می‌برد، اما امروزه کم‌کم جنگ به پس‌زمینهٔ جوامع رانده می‌شود. آیا اگر سلاح‌های امروز در اختیار بشر چند قرن پیش بود، از دنیا چیزی باقی می‌ماند؟

منظور این نیست که همه باید مهدی (ع) را به اسم بشناسند و او را بخواهند، بلکه خستگی از خود و طلب هدایت، عدالت و آرامش یعنی طلب مهدی (ع). تا اضطرار از خویش و نیاز به فردی از سنخ خود ولی برتر از خود در روح جوامع جاری نشود، ظهور مهدی (ع) دردی از دردهای دنیا را حل نخواهد کرد.

در مجموع معنی "قائم" برای ائمه عبارت است از: قائم به امر ولایت، حجت خدا، برپادارنده، حافظ امر امامت و استوارکنندهٔ امر الهی؛ بنابراین قائم بودن امام‌زمان (ع) علاوه بر آنچه در ابتدا بیان شد همین معانی را نیز در بر دارد که هیچ‌کدام دلالتی بر قیام و رفتاری نظامی ندارند.

امام باقر (ع): چون قائم ما بیاید، "إِذَا قَامَ قَائِمُنَا ..."، خداوند دست رحمتش را بر سر بندگان می‌گذارد؛ عقولشان را جمع می‌کند و در نتیجه خردشان کامل می‌شود.

در عموم کتب و مقالات امروزی افعالی چون قام، تقوم، یقوم به "قیام می‌کند" تفسیر و ترجمه شده است و لقب "قائم" به قیام‌کننده؛ برای مثال عباراتی مانند "اذا قام القائم" این‌گونه ترجمه شده است: "هنگامی که قائم یا قیام‌کننده قیام می‌کند." این امر سبب می‌شود که ظهور مهدی (ع) در نگاه اول نوعی قیام تلقی شود که رفتاری مسلحانه و نظامی است. آیا چنین