بریده‌هایی از کتاب وقتی نیچه گریست

یاد بگیرید که از زندگی ممنون باشید و با شجاعت بگویید: "خودم این زندگی را انتخاب کردم." روح انسان خارج از انتخاب او شکل نمی‌گیرد!»

اگر خداوند را می‌کشید، باید معبد را هم به عنوان پناهگاه، به فراموشی بسپارید.»

می‌خواهید پرواز کنید، ولی این کار را نباید با پرواز شروع کرد. اول باید چگونگی راه رفتن را یاد بگیرید. اولین کار برای راه رفتن، این است که اگر کسی نتواند بر خود فرمان بدهد، فرد دیگری به او فرمان خواهد داد. البته اطاعت از دیگران، بسیار آسانتر از اطاعت از خویشتن است.»

نمی‌دانم چرا ترس، شبها به سراغ انسان می‌آید. بیست سال نادان بودم، ولی امروز می‌دانم که ترس، در تاریکی ایجاد نمی‌شود، بلکه مانند ستارگان، همیشه حضور دارد، ولی در نور روز، به چشم نمی‌آید.»

«ما هردو به خوبی می‌دانیم که همه خدمات مردان، نمی‌تواند برای سلامت زنان، مفید باشد!»

او همیشه می‌گوید: "باید تنها همان مقدار از واقعیتها را که می‌توان تحمل کرد، انتخاب کنیم."

آیا در همه مدت عمر، زیسته‌ای یا فقط زنده بوده‌ای؟ آیا آن را انتخاب کرده‌ای؟ آیا زندگی، تو را انتخاب کرده؟ آیا زندگی را دوست داری؟ آیا از زندگی کردن پشیمان شده‌ای؟ مفهوم درک کردن زندگی در حد کمال، همین است.

«تا زمانی که زنده هستی، زندگی کن! اگر زندگی را در حد کمال درک کنی، وحشت مرگ از بین می‌رود. اگر انسان در زمان مناسب زندگی نکند، در زمان مناسب هم نمی‌میرد.»

همیشه معتقد بوده‌ام که ما بیشتر از اینکه عاشق موضوع برانگیزاننده اشتیاق خود باشیم، نفس اشتیاق را دوست داریم!

ما خدایان را می‌کشیم، ولی جانشینان آنها، آموزگاران، هنرمندان، زیبارویان، و یوزف بروئر، دانشمند مشهور را که چهل سال است لبخند دختری به نام مری را زیبا می‌داند و می‌پرستد، مقدس می‌داریم. ما شکاکان باید هوشیار و مستحکم باشیم. غریزه ایمان، بی‌رحم و ستمگر است.