بریده‌هایی از کتاب وقتی نیچه گریست

«پیمان زناشویی امری مقدس است، ولی شکستن این پیمان، بهتر از شکسته شدن توسط آن است!»

«تا زمانی که زنده هستی، زندگی کن! اگر زندگی را در حد کمال درک کنی، وحشت مرگ از بین می‌رود. اگر انسان در زمان مناسب زندگی نکند، در زمان مناسب هم نمی‌میرد.»

«مردگان واقعی، آنها هستند. کسی به آن گورها توجه نمی‌کند، چون افراد زنده، آنها را نمی‌شناسند. تنها همان مردگان می‌دانند مردن چیست.»

داستایوسکی می‌نویسد: بعضی از مطالب را نباید جز برای دوستان بر زبان آورد؛ بعضی از مطالب را حتی برای دوستان نباید بر زبان آورد؛ و در نهایت بعضی از مطالب را حتی برای خویشتن نباید بر زبان آورد.

دودکش بخاری را پاک کن. آنچه در ذهن داری، بر زبان بران و همه را بگو.

و با نظریه هلمهولتس همخوانی دارد که می‌گوید با تخلیه بار الکتریکی اضافی مغز با استفاده از شیوه تصفیه اضطراب، نشانه‌ها به طور کامل و به صورت ناگهانی محو می‌شوند.

«ناامیدی هنگامی ایجاد می‌شود که بیشتر روزهای زندگی انسان، پر از رنج و عذاب باشد و تنها چند روز در سال، احساس سلامت کند.»

«حقیقت، مقدس نیست. کار مقدس، تلاش برای یافتن حقیقت است! از خودشناسی مقدستر، کاری می‌شناسید؟ کارهای فلسفی من، به نوعی از ماسه ساخته شده‌اند. مدام تفکرات خود را تغییر می‌دهم. با این حال، یکی از جملات پایدار خود را بر زبان می‌آورم: کسی باش که باید بشوی! انسان چگونه می‌تواند بدون در نظر گرفتن حقیقت، بفهمد کیست و چیست؟»

تأثیر اعتراف بر درمان بیماران را قبول دارم. به کاتولیکها نگاه کن! کشیشها از چندین قرن پیش، آنها را با شنیدن اعتراف، تسکین می‌دهند.

اغلب اوقات در هنگام خداحافظی جملاتی مورد استفاده قرار می‌گیرد که نفی تداوم را القا می‌کند. معمولا افراد به امید دیدار می‌گویند و شتابان برای دیدار مجدد، برنامه‌ریزی می‌کنند، ولی سریعتر از حد تصور، آن را به فراموشی می‌سپارند. من هیچ شباهتی به آنها ندارم و ترجیح می‌دهم این واقعیت را بر زبان بیاورم که به احتمال زیاد، دیگر هرگز یکدیگر را نخواهیم دید. شاید هرگز دوباره به وین نیایم و بعید هم می‌دانم شما برای درمان بیماری من، تا ایتالیا بیایید!»