بریده‌هایی از کتاب وقتی نیچه گریست

خوب زندگی کردن، یعنی نخست اراده برای تحقق ضروریات و سپس، دوست داشتن آنچه اراده شده!

اشکها می‌گفتند رهایی چه خوب است! مدت چهل سال در برکه‌ای راکد ماندیم و عاقبت، پیرمرد خانه را پاک کرد. مدت زیادی پیش آرزو داشتیم فرار کنیم، ولی راهی نداشتیم تا اینکه یک پزشک وینی، دروازه زنگزده را برای عبور ما باز کرد!

رشد، مهمتر از راحتی است.

راهنما باید ریسمانی در جریان سیلاب باشد، نه چوب زیر بغل.

فرصتی پیدا کرده‌ام تا روی خاکستر خویشتن گذشته، خویشتن دیگری بسازم.

«جمع اضداد! تنهایی، فقط در تنهایی معنا دارد و اگر آن را با دیگران سهیم شویم، ذوب می‌شود.»

ما ترکیبی از بخشهای مختلف هستیم که هریک می‌خواهد ابراز وجود کند. ما فقط در مقابل مصالحه و نتیجه نهایی مسؤول هستیم و نه در مقابل حرکات خودسرانه هریک از این این بخشها.

«برای زایش ستاره رقصنده، باد آشفتگی و شوریدگی در درون داشت.»

«هرجا مرگ باشد، من نیستم. هرجا من باشم، مرگ نیست. پس دیگر چه دلیلی برای نگرانی من وجود دارد؟»

انسان، دوستان خود را سخت‌تر از دشمنان می‌بخشد