بریده‌هایی از کتاب خدای خوب ابراهیم

قُل لَّن یصِیبَنَا إِلَّا مَا کتَبَ اللَّهُ لَنَا هُوَ مَوْلَانَا وَعَلَی اللَّهِ فَلْیتَوَکلِ الْمُؤْمِنُونَ بگو هیچ حادثه‌ای برای ما رخ نمی‌دهد، مگر آنچه خداوند برای ما نوشته است. او پشتیبان و سرپرست ماست. و مؤمنان باید تنها بر خدا توکل کنند. (توبه/۵۱)

وَ أَنْفِقُوا فی سَبیلِ اللَّهِ وَ لا تُلْقُوا بِأَیْدیکُمْ إِلَی التَّهْلُکَهًِْ وَ أَحْسِنُوا إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُحْسِنینَ و در راهِ خدا انفاق کنید و (با ترک انفاق) خود را به دست خود، به هلاکت نیفکنید! و نیکی کنید! که خداوند، نیکوکاران را دوست می‌دارد. (بقره/۱۲۵)

وَ لَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ و قطعا قرآن را برای پندآموزی آسان کرده‌ایم پس آیا پندگیرنده‌ای هست؟ (قمر/۲۲)

...قُلْ هَلْ یسْتَوِی الَّذینَ یعْلَمُونَ وَ الَّذینَ لا یعْلَمُونَ إِنَّما یتَذَکَّرُ أُولُوا الْأَلْبابِ ...بگو: آیا آنان که اهل علم و دانش‌اند با مردم جاهل نادان یکسانند؟ فقط دانشمندان متذکر این مطلبند. (زمر/۹)

لَتُبْلَوُنَّ فِی أَمْوَالِکمْ وَأَنفُسِکمْ وَلَتَسْمَعُنَّ مِنَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکتَابَ مِن قَبْلِکمْ وَمِنَ الَّذِینَ أَشْرَکوا أَذًی کثِیرًا وَإِن تَصْبِرُوا وَتَتَّقُوا فَإِنَّ ذَٰلِک مِنْ عَزْمِ الْأُمُورِ به یقین (همه شما) در اموال و جانهای خود آزمایش می‌شوید! و از کسانی که پیش از شما به آن‌ها کتاب آسمانی داده شده و از مشرکان، سخنان آزاردهنده فراوان خواهید شنید و اگر استقامت کنید و تقوا پیشه سازید، (شایسته‌تر است. زیرا) این (استقامت و تقوا) از کارهای مهم است (آل عمران/۱۸۶)

قالُوا لَمْ نَکُ مِنَ الْمُصَلِّینَ * وَ لَمْ نَکُ نُطْعِمُ الْمِسْکینَ وَ کُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخائِضینَ * وَ کُنَّا نُکَذِّبُ بِیَوْمِ الدِّینِ (جهنمیان) در پاسخ (بهشتیان از علت عذاب اینگونه) می‌گویند: ما از نمازگزاران نبودیم و به فقرا غذا نمی‌دادیم و ما با اهل باطل به بطالت می‌پرداختیم و روز قیامت را دروغ می‌دانستیم. (مدثر ۴۳ تا ۴۶)

وَاللَّهُ وَرَسُولُهُ أَحَقُّ أَن یرْضُوهُ إِن کانُوا مُؤْمِنِینَ شایسته این است که اگر ایمان دارند، خدا و پیامبرش را راضی کنند. (توبه/۶۲)

یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا إِنْ تَتَّقُوا اللَّهَ یَجْعَلْ لَکُمْ فُرْقاناً وَ یُکَفِّرْ عَنْکُمْ سَیِّئاتِکُمْ وَ یَغْفِرْ لَکُمْ وَ اللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظیمِ ای کسانی که ایمان آورده‌اید! اگر از (مخالفت فرمان) خدا بپرهیزید برای شما وسیله‌ای جهت جدا ساختن حق از باطل قرار می‌دهد (روشن بینی خاصّی که در پرتو آن، حق را از باطل خواهید شناخت) و گناهانتان را می‌پوشاند و شما را می‌آمرزد و خداوند صاحب فضل و بخشش عظیم است! (انفال ۲۹)

کلُّ مَنْ عَلَیهَا فَانٍ وَیبْقَیٰ وَجْهُ رَبِّک ذُو الْجَلَالِ وَالْإِکرَامِ

مَن کانَ یرِیدُ الْعِزَّهًَْ فَلِلَّهِ الْعِزَّهًُْ جَمِیعًا إِلَیهِ یصْعَدُ الْکلِمُ الطَّیبُ وَالْعَمَلُ الصَّالِحُ یرْفَعُهُ وَالَّذِینَ یمْکرُونَ السَّیئَاتِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِیدٌ وَمَکرُ أُولَئِک هُوَ یبُورُ کسی که خواهان عزّت است (باید از خدا بخواهد. چرا که) تمام عزّت و قدرت برای خداست. سخنان پاکیزه به سوی او صعود می‌کند، و عمل صالح را بالا می‌برد. و آن‌ها که نقشه‌های بد می‌کشند، عذاب سختی برای آن‌هاست و مکر آنان نابود می‌شود. (فاطر/۱۰)

أَحَسِبَ النَّاسُ أَن یتْرَکوا أَن یقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا یفْتَنُونَ آیا مردم گمان کردند همین که بگویند: «ایمان آوردیم، به حال خود رها می‌شوند و آزمایش نخواهند شد؟!(عنکبوت/۲)

مَّثَلُ الَّذِینَ ینفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِی سَبِیلِ اللَّهِ کمَثَلِ حَبَّهًٍِْ أَنبَتَتْ سَبْعَ سَنَابِلَ فِی کلِّ سُنبُلَهًٍِْ مِّائَهًُْ حَبَّهًٍِْ وَاللَّهُ یضَاعِفُ لِمَن یشَاءُ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ کسانی که اموال خود را در راه خدا انفاق می‌کنند، همانند بذری هستند که هفت خوشه برویاند. که در هر خوشه، یکصد دانه باشد. وخداوند آن را برای هر کس بخواهد (و شایسته باشد)، دو یا چند برابر می‌کند. و لطف خدا گسترده، و او (به همه چیز) داناست. (بقره/۲۶۱)

وَعِبَادُ الرَّحْمَنِ الَّذِینَ یمْشُونَ عَلَی الْأَرْضِ هَوْنًا وَإِذَا خَاطَبَهُمُ الْجَاهِلُونَ قَالُوا سَلَامًا بندگان خداوند رحمان، کسانی هستند که آرام و بی تکبّر بر زمین راه می‌روند و هنگامی که جاهلان آن‌ها را مخاطب سازند، به آن‌ها سلام می‌گویند (و با بزرگواری می‌گذرند) (فرقان/۶۳)

الَّذِینَ ینفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِی سَبِیلِ اللَّهِ ثُمَّ لَا یتْبِعُونَ مَا أَنفَقُوا مَنًّا وَلَا أَذًی لَّهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ وَلَا خَوْفٌ عَلَیهِمْ وَلَا هُمْ یحْزَنُونَ کسانی که اموال خود را در راه خدا انفاق می‌کنند، سپس به دنبال انفاقی که کرده‌اند، منت نمی‌گذارند و آزاری نمی‌رسانند، پاداش آن‌ها نزد پروردگارشان (محفوظ) است. نه ترسی دارند، و نه ناراحت می‌شوند. (بقره/۲۶۲)

کتِبَ عَلَیکمُ الْقِتَالُ وَهُوَ کرْهٌ لَّکمْ وَعَسَیٰ أَن تَکرَهُوا شَیئًا وَهُوَ خَیرٌ لَّکمْ وَعَسَیٰ أَن تُحِبُّوا شَیئًا وَهُوَ شَرٌّ لَّکمْ وَاللَّهُ یعْلَمُ وَأَنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ جهاد در راه خدا، بر شما مقرر شد. در حالی که برایتان ناخوشایند است. چه بسا چیزی را دوست نداشته باشید، حال آن که خیر شما در آن است و یا چیزی را دوست داشته باشید، حال آن که شرّ شما در آن است. و خدا می‌داند، و شما نمی‌دانید. (بقره/۲۱۶)

مشکل کارهای ما این است که برای رضای همه کار می‌کنیم جز برای رضای خدا.

الَّذِینَ ینفِقُونَ أَمْوَالَهُم بِاللَّیلِ وَالنَّهَارِ سِرًّا وَعَلَانِیهًًَْ فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ وَلَا خَوْفٌ عَلَیهِمْ وَلَا هُمْ یحْزَنُونَ کسانی که اموال خود را، شب یا روز، پنهان یا آشکار، انفاق می‌کنند، مزدشان نزد پروردگارشان (محفوظ) است. نه ترسی بر آن‌هاست، و نه اندوهگین می‌شوند. (بقره/۲۷۴)

یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذَا لَقِیتُمْ فِئَهًًَْ فَاثْبُتُوا وَاذْکرُوا اللَّهَ کثِیرًا لَّعَلَّکمْ تُفْلِحُونَ ای کسانی که ایمان آورده‌اید، هنگامی که (در میدان نبرد) با گروهی (از دشمن) رو به رو می‌شوید، ثابت قدم باشید و خدا را زیاد یاد کنید تا رستگار شوید. (انفال/۴۵)

إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِینَ إِذا ذُکِرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَ إِذا تُلِیتْ عَلَیهِمْ آیاتُهُ زادَتْهُمْ إِیماناً وَ عَلی رَبِّهِمْ یتَوَکَّلُونَ مؤمنان، تنها کسانی هستند که هرگاه نام خدا برده شود، دلهایشان (از عظمت او) لرزان شود و هرگاه آیات خدا بر آنان تلاوت شود، ایمانشان را می‌افزاید و تنها بر پروردگارشان توکل می‌کنند. (انفال/ ۲)

إِنْ یمْسَسْکمْ قَرْحٌ فَقَدْ مَسَّ الْقَوْمَ قَرْحٌ مِثْلُهُ وَتِلْک الْأَیامُ نُدَاوِلُهَا بَینَ النَّاسِ وَلِیعْلَمَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَیتَّخِذَ مِنْکمْ شُهَدَاءَ وَاللَّهُ لَا یحِبُّ الظَّالِمِینَ* وَلِیمَحِّصَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَیمْحَقَ الْکافِرِینَ اگر به شما (در جنگ) آسیبی رسیده آن قوم (دشمن شما) را نیز آسیبی نظیر آن رسید و ما این روزها (ی شکست و پیروزی) را میان مردم می گردانیم تا خداوند کسانی را که ایمان آورده اند معلوم بدارد و از میان شما شاهدانی بگیرد و خداوند ستمکاران را دوست نمی‌دارد* و تا خدا کسانی را که ایمان آورده اند (به تدریج) خالص گرداند و کافران را نابود سازد (آل عمران/۱۴۱ و ۱۴۰)