بریده‌هایی از کتاب شهریار در وال‌استریت

«اگر شهریار دمدمی‌مزاج و ترسو و دودل باشد، خوار شمرده می‌شود.

اشتباه تنها زمانی رخ می‌دهد که از دستورهای خود سرپیچی کرده باشید.

بازار نمی‌تواند بیش از اندازه‌ای که به او اجازه داده‌اید از جیب‌تان بیرون بیاورد.

انسان به‌دلیل تواناییِ پیش‌بینیِ آینده تنها موجودی است که مجبور است همواره با اضطراب دست‌وپنجه نرم کند.

ترس آن است که به‌خاطر هجوم پرندگان بذری نکاری.

تمرین در زمان صلح! این کلیدواژهٔ محبوب ماکیاولی است.

حضور مداوم در بازار، آن‌هم بدون طرح مشخص معاملاتی، شما را درمعرض تصمیم‌های هیجانی قرار می‌دهد.

به‌محض این‌که به فکر نگارش طرح معاملاتیِ منسجمی بیفتید، خود را از نیمی از شکست‌خورده‌ها جدا می‌کنید.

برترین‌بودن صفتی برای معامله‌گران است، نه الگوها.

اگر قرار است عرقی بریزید، برای طراحیِ سیستمِ معاملاتی باشد، نه برای انجام‌دادن معاملات.

«جهت» همواره از «سرعت» مهم‌تر است

حساسیت ویژهٔ ماکیاولی به تکیه بر توان خویش و داشتنِ روش دقیق حکومت‌داری حتی پیش از دستیابی به قدرت، جان‌مایهٔ این کتابِ ارزشمند است.

مهارت شطرنج‌باز تنها در مصاف با رقیب سنجیده می‌شود، نه به‌صورت انتزاعی؛

هیچ‌چیز در این جهان بدتر از این نیست که کسی از راه غلط به موفقیت برسد؛

سهم خوب، ازنظر من، سهمی است که تا امروز خوب بوده است، همین و بس! از فردا ممکن است همه‌چیز وارونه شود.

«هیچ فتحی آن‌قدر کامل نیست که فاتح را از نیم‌نگاهی به آینده بی‌نیاز کند

وقتی سیستم معاملاتیِ مشخصی در کار نباشد، صحبت از بخت‌واقبال ساده‌ترین کار دنیاست.

دلیل عمدهٔ ناکامیِ معامله‌گران به نداشتن طرح منسجم بازمی‌گردد

بخشی از سختیِ کار به طرح‌ریزیِ قواعد و قوانینی است که استحکام و ایمنیِ شهریاری نوپا به آن وابسته است. باید به خاطر داشته باشیم که هیچ کاری سخت‌تر از ساختن نظامی نوین و مخاطره‌آمیزتر از اجرای آن و متزلزل‌تر از موفقیت در آن نیست.

«ازجمله آسیب‌هایی که واردنشدن به میدان جنگ به شما می‌زند خوارشدن است.»