بریده‌هایی از کتاب رد پای نور؛ دفتر اول

به مشکلات هجوم بیاور. زندگی یعنی مشکل و انسان یعنی کسی که این مشکلات را از میان بر می‌دارد، نه خودش را ببازد و خودکشی کند. اگر مشکلات را محاصره نکنی، مشکلات تو را محاصره می‌کنند و ناامید و ذلیل می‌سازند.

از شهوت جنسی گرفته تا شهوت مال و ثروت و قدرت و ریاست و... شهوات را با حرف نمی‌توان کنترل کرد. احساس را با احساس بزرگ‌تر و عشق را با عشق بزرگ‌تر و نیرومندتر باید مهار کرد.

از هجوم راهزنها باید بفهمی که متاع و کالای ارزشمندی داری. پس برای مبارزه آماده باش. در این مبارزه سه جبهه شکل می‌گیرد: (جبهه اول:) در مرحله ذهن و شناخت (جبهه دوم:) در مرحله قلب و ایمان و عشق (جبهه سوم:) در مرحله عمل و تمامی زندگی

با شروع حرکت، درگیری شروع می‌شود و با تصمیم و انتخاب تو مبارزه شدت می‌یابد. هر چقدر ارزش و انتخاب تو و عمل تو بیشتر شود، هجوم وسوسه‌ها و شیطنت‌ها زیادتر خواهد شد. من در هجوم وسوسه‌ها و درگیری‌ها می‌فهمم که ارزش بیشتری بدست آورده‌ام.

این فراز و نشیب‌ها تمام شدنی نیست. مادام که راه نیفتاده‌ای، مشکل برخورد و تصادف نداری. فقط مشکل ماندن و گندیدن هست.

«مسألهٔ تربیت وسازندگی بزرگ‌ترین مسئولیت ما در این قرن وحشی است. این اولین مسأله است، زیرا هر بقالی، بنایی، نجاری، طبیبی و مهندسی باید قبلا تربیت شود و نه تنها تربیت که مربی دیگران هم باشد.»

چه زیبا با سوختن‌اش در این دنیا آتش دنیای دیگر را بر خود حرام نمود.

یاد حرفی از آقای صفایی افتادم که می‌گفت: - پاک‌ترین و طیب‌ترین رزق، رزقی است که «من حیث لا یحتسب» باشد و حتی خودت هم خبر نداشته باشی قرار است از کجا جور شود. این‌چنین رزقی حتی از تعلق به خودت هم پاک و مبراست و خدا خودش آن‌گاه که از تمام تعلق‌ها، حتی از خودت هم آزاد شدی به تو عنایت می‌کند.

رزقی که در زمان معین و به دست افراد مشخص به ما برسه، ماها رو وابسته می‌کنه، ذلیل می‌کنه. در حالی که خدا بنده خوب و مومن خودش رو ذلیل و حقیر نمی‌خواد. خدا می‌خواد بنده فقط و فقط به او تکیه داشته باشه. نه از دارایی‌ها مغرور بشه و نه با نداری‌ها ناامید. همچین آدمی بن‌بست براش معنی نمی‌ده. مومن عاجز میشه ولی مأیوس هرگز

رزقی که در زمان معین و به دست افراد مشخص به ما برسه، ماها رو وابسته می‌کنه، ذلیل می‌کنه. در حالی که خدا بنده خوب و مومن خودش رو ذلیل و حقیر نمی‌خواد. خدا می‌خواد بنده فقط و فقط به او تکیه داشته باشه. نه از دارایی‌ها مغرور بشه و نه با نداری‌ها ناامید. همچین آدمی بن‌بست براش معنی نمی‌ده. مومن عاجز میشه ولی مأیوس هرگز