بریده‌هایی از کتاب سقوط بازار سهام در ۱۹۲۹

صدها هزار نفر آمریکایی در بازار سهام سرمایه‌گذاری کنند. تعداد قابل‌توجهی از آنها برای خرید سهام بیشتر استقراض کردند. در ماه اگوست سال ۱۹۲۹، کارگزاران به سرمایه‌گذاران کوچک‌تر بیش از دوسوم ارزش اسمی سهام خریداری‌شده، وام دادندکه مبلغ آن بیش از ۸.۵ میلیارد دلار، یعنی بیش از مقدار کل ارز در گردش در ایالات متحده در آن زمان بود. افزایش قیمت سهام، مردم را به سرمایه‌گذاری بیشتر تشویق می‌کرد؛ مردم امیدوار بودند قیمت سهام بیشتر افزایش یابد. در نتیجه، حدس و گمان افزایش قیمت، بیشتر و حباب قیمتی ایجاد شد. به دلیل خریدهای اعتباری مردم، اگر وضعیت بازار تغییر می‌کرد یا حتی شکست می‌خورد، سرمایه‌گذاران مبالغ زیادی پول از دست می‌دادند. متوسط نسبت P/E (قیمت به درآمد هر سهم) سهام S&P در ماه سپتامبر سال ۱۹۲۹ معادل ۳۲.۶ (بسیار بالاتر از مقدار گذشته خود) بود.

مطالعه مانند همیشه روش راحتی برای فرار از واقعیت است

زمانی که رزولت در ۴ مارس ۱۹۳۳ سوگند ریاست جمهوری خورد، ۲۵% از نیروی کار آمریکا بیکار بودند که بیش از ۱۳ میلیون نفر بودند. طبقه متوسط پیشین، تاجران و افراد متخصص بیش از همه دچار مضیقه شدند.

با تداوم رکود بزرگ مفاهیم سیاسی‌زده اروپا شامل کمونیسم و فاشیسم در میان مردم آمریکا قوت گرفت. افراد ناامید به ایده‌هایی ایمان خواهند آورد و کارهایی انجام می‌دهند که در غیر آن صورت ممکن است هرگز به آنها فکر نکنند.

بعضی از مردم هرچیزی را که داشتند در بازار سرمایه‌گذاری کردند، زیرا باور داشتند که هیچ راه دیگری برای ثروتمند شدن وجود ندارد.

کسانی که بر مبنای موفقیت مداوم بازار سهام بر روی هر چیزی شرط‌بندی می‌کردند، بر این باور بودند که ارزش سهام با سرعتی نجومی همچنان افزایش خواهد یافت و خودشان و خانواده‌شان را بی‌پول یافتند. اموال و اثاثیه خانواده برای بازپرداخت پول کارگزاران، پرداخت اجاره و خرید غذا فروخته شدند. زمانی که همه چیز تمام شد، اگر مرد خانه اینقدر خوش‌اقبال می‌بود که کار پیدا کند، خانواده تلاش می‌کرد تا چک‌ها را یکی پس از دیگری پرداخت کند. اگر در میان آمریکایی‌هایی می‌بود که از کار اخراج شده بودند، ممکن بود برای فرستادن یک یا چند تا از بچه‌هایش برای زندگی پیش اقوام، دست به انتخاب سختی بزند در حالی‌که همسرش به دنبال کار می‌گشت یا گدایی می‌کرد.

در روزهای اولیه رکود بزرگ، سالن‌های نمایش، قیمت بلیت را شدیدا کاهش دادند تا همچنان مشتری داشته باشند. اما فیلم‌ها روش ارزانی برای فرار از واقعیت بودند و هرکسی که می‌توانست هزینه ورود به سینما را داشته باشد، چند ساعت خود را از واقعیت دور می‌کرد. تا پایان دهه، متوسط ۸۰ میلیون بلیت هر هفته فروخته می‌شد.

گاهی اوقات کشاورزان «مناقصه پنی» برگزار می‌کردند. زمانی که شرکت، وام رهنی زمین کشاورزی به مناقصه زمین یک کشاورزی می‌آمد که نمی‌توانست وامش را بازپرداخت کند، همسایگانش وارد عرصه می‌شدند و مسلح می‌شدند تا هر کسی را که می‌خواست با میزان قانونی برای دارایی مناقصه کند بترسانند. گاهی اوقات یک طناب دار آویزان می‌کردند تا بیشتر نشان دهند که مناقصه بالا، سزای بالاتری خواهد داشت. زمین با یک یا دو پنی مناقصه می‌شد تا نهایتا به کشاورز اصلی بازگردد.

اکثرا زنان بیوه، مجرد و زنانی که شوهرانشان نمی‌توانستند کار پیدا کنند، با WPA کار پیدا کردند که نه‌تنها کمک به افزایش درآمدشان کرد بلکه حس عزت نفس و اعتماد آنها به توانایی‌هایشان جهت مراقبت از خودشان را بهبود بخشید

، تلاش رزولت برای بازگردان پول به جیب‌های مردم بدون ارمغان آوردن رفاه برای آنها بود. او قویا باور داشت که دادن پول به مردم بدون درخواست کار از آنها به ابتکار و عزت نفس آنها آسیب خواهد زد.

سوپرمن در رویای دو نوجوان از کلیولند شکل گرفت. او در ۱۹۳۸ به عنوان قهرمان ستمدیدگان شروع به کار کرد. شخصیت او در برنامه‌های تلویزیونی، فیلم‌ها و انواع اسباب‌بازی‌ها بدون از دادن جذابیت اصلی‌اش منتشر شد. سال بعد بتمن آمد. هم او و هم سوپرمن انعکاس‌دهنده لیبرالیسم توافق جدید آن زمان بودند؛ بتمن نمایان‌گر رییس‌جمهور رزولت به عنوان مردی ثروتمند بود که شخصیت متفاوتی برای جنگ با بی عدالتی داشت.

عنصری در تنظیم مجدد سیستم مالی وجود دارد که مهم‌تر از ارز و طلا است و آن اعتماد مردم است.

اکثر سرمایه‌گذاران، نسبت به قیمت‌های تورمی نگران نبودند، بلکه بر این باور بودند که قیمت‌ها بیانگر ارزش آینده شرکت‌ها هستند، درواقع پتانسیل شرکت بود نه واقعیت کنونی آن

آمریکایی‌ها به خودکفایتی‌شان افتخار می‌کردند. اکثر آنها احساس نمی‌کردند که دولت در زندگی خصوصی‌شان نقش بازی می‌کند و خوشحال بودند که دولت نیز همین احساس را دارد.

در ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱، زمانی که تروریست‌ها به نیویورک و واشنگتن حمله کردند، میانگین صنعت ۶۸۴ نقطه سقوط کرد و بازار برای شش روز تعطیل شد

بسیاری از بانک‌ها وام‌های زیادی را به افراد بسیاری دادند که به لحاظ مالی بی‌ثبات بودند و بانک‌ها نقدینگی کافی در دست نداشتند تا بنا بر تقاضا، پول سپرده‌گذاران را به آنها بدهند.

دهه درخشان، جالب و شکوفای ۱۹۲۰ عوام را در حس کاذب امنیت فرو برد.

ورود برق به اکثر نواحی شهری در دهه ۱۹۲۰ نیز اجازه داد که رادیوها تبدیل به پای ثابت اکثر اتاق‌های نشمین و پذیرایی شوند. رویکرد پیشین آمریکایی‌ها مبنی بر صرفه‌جویی و پس‌انداز برای روز مبادا جای خود را به ذهنیت جدیدی داد: هر چه می‌خواهی بخر، هر زمان که می‌خواهی، از پول قرض‌گرفته‌شده استفاده کن.

با پیروزی آمریکایی سیاه‌پوست بر آلمانی سفیدپوست، آمریکایی‌های نگرششان را نسبت به آمریکایی‌های افریقایی‌تبار تغییر دادند.

بسیاری از نویسندگان دیگری که امروزه نیز مشهور هستند، طی عصر رکود، رمان منتشر کردند. رمان مارگارت میچل به نام بربادرفته، گرچه طی دوران جنگ داخلی نوشته شد اما از همان نوع محرومیت و مهارت‌های بقا که خانواده‌های عصر رکود مجبور به استفاده از آنها بودند، صحبت می‌کند. بعضی از محبوب‌ترین کارهای ارنست همینگوی نیز در دهه ۱۹۳۰ منتشر شدند؛ آنها شامل مرگ در بعداز ظهر، تپه‌های سبز آفریقا و داشتن و نداشتن بودند. رمان برنده جایزه پولیتزر پرل اس. باک به نام زمین خوب در ۱۹۳۱ منتشر شد. آلدوس هاکسلی که به خاطر رمانش به نام دنیای قشنگ نو در سال ۱۹۳۲ معروف شد، افول تمدن قرون متعدد را در آینده به تصویر کشید.