بریده‌هایی از کتاب فراسوی ترس و طمع

اعتمادبه‌نفس بیش‌ازحد می‌تواند هوش را مغلوب سازد.

سیستم گرمایشی ضعیف به یک افت دمای سریع در زمستان پاسخ می‌دهد. در ابتدا بسیار کند است: دمای داخل سردتر از بیرون بوده و ساکنین برای مدت طولانی یخ می‌زنند. سپس دمای داخل به‌شدت بالا می‌رود اما سیستم گرمایشی به‌جای آنکه در دمای مطلوب خاموش شود به گرمایش خود ادامه داده و ساکنین را می‌پزد. ترکیبی از اعتمادبه‌نفس بیش‌ازحد، لنگراندازی و تعدیل موجب می‌شوند تا سرمایه‌گذاران و تحلیلگران به سر رسیدن اطلاعات جدید به‌طور ناکافی سازگاری یابند. نتیجه محافظه‌کاری است. تغییرات دائمی در شرایط به‌اشتباه موقتی انگاشته می‌شوند و این اشتباه حداقل تا یک نقطه ادامه می‌یابد. در اینجا چابکی امری کلیدی است. اگر تاریخچه قبلی چست و چابک باشد، اطلاعات مربوط به تغییرات اخیر کمتر از مقدار واقعی وزن دهی خواهد شد. اگر اطلاعات اخیر درباره تغییرات بسیار چابک باشند، وزن‌دهی به آن بیش‌ازحد واقعی خواهد بود.

اگرچه مداخله روان‌پزشک ممکن است کمی افراطی به نظر برسد اما اجتناب از فروش وقتی در ضرر هستیم به‌طورقطع ریشه‌های قدرتمندی در روان‌شناسی دارد.

به‌رغم این نوع عملکردهای گاه‌به‌گاه، کلار مقاومت خود در برابر فروش سهام را منطقی نمی‌بیند. «شاید من آنقدرها که به یک روان‌پزشک نیاز دارم به یک مشاور مالی نیازی نداشته باشم».

زیان‌گریزی: پدیده کلی اگرچه مداخله روان‌پزشک ممکن است کمی افراطی به نظر برسد اما اجتناب از فروش وقتی در ضرر هستیم به‌طورقطع ریشه‌های قدرتمندی در روان‌شناسی دارد.

امید به سربه‌سر شدن هم سرمایه‌گذاران آگاه و هم سرمایه‌گذاران ناآگاه را فلج می‌کند.

اعتمادبه‌نفس بیش‌ازحد می‌تواند هوش را مغلوب سازد.

خلاصه پژوهشگران شواهد وافری تولید کرده‌اند که نشان می‌دهند یک استراتژی معاملاتی مبتنی بر لغزش قیمتی پس از اطلاعیه درآمدی به‌طور مدارم بازدهی‌های غیرعادی مثبتی را موجب شده است. آن چیزی که موجب مومنتم میان‌مدت ولی واکنش افراطی بلندمدت می‌شود چیست؟ آیا تصادفی است یا سوگیری ناشی از خطای ذهنی؟ این سوال‌ها در مناقشات مربوط به کارایی بازار همواره جالب‌توجه بوده است. جواب نیز سوگیری ناشی از خطای ذهنی است. هم تحلیلگران و هم سرمایه‌گذاران به اطلاعیه‌های درآمدی به شیوه‌ای واکنش می‌دهند که یک سیستم گرمایشی ضعیف به یک افت دمای سریع در زمستان پاسخ می‌دهد.

مطالعه موردی ۱: سای لویس امید به سربه‌سر شدن هم سرمایه‌گذاران آگاه و هم سرمایه‌گذاران ناآگاه را فلج می‌کند.

به‌رغم این نوع عملکردهای گاه‌به‌گاه، کلار مقاومت خود در برابر فروش سهام را منطقی نمی‌بیند. «شاید من آنقدرها که به یک روان‌پزشک نیاز دارم به یک مشاور مالی نیازی نداشته باشم».

دوباره به مورد سای لویس و ملوین کلار فکر کنید. هر دو نفر رفتار زیان‌گریز از خود نشان می‌دادند. هیچ‌کدام از این دو فرد به صورت ذهنی با بازار هدف‌گذاری نمی‌کنند بلکه هر دو مشتاق سربه‌سر شدن برای بستن معامله خود هستند. هر دو از امید به سربه‌سر شدن رنج می‌برند.

هر دو نفر رفتار زیان‌گریز از خود نشان می‌دادند. هیچ‌کدام از این دو فرد به صورت ذهنی با بازار هدف‌گذاری نمی‌کنند بلکه هر دو مشتاق سربه‌سر شدن برای بستن معامله خود هستند. هر دو از امید به سربه‌سر شدن رنج می‌برند.

گرین‌بلت و کلوهارجو شواهدی قوی دال بر اثر امید به برگشت در بین معامله‌گران یافته‌اند. آنها بین زیان سنگین (زیان بیش از ۳۰ درصد) و زیان متوسط تفاوت قائل شده‌اند. گرین‌بلت و کلوهارجو گزارش می‌دهند که یک افت سرمایه‌گذاری سنگین باعث می‌شود سرمایه‌گذار با احتمال ۳۲ درصد کمتری سهام خود را بفروشد در حالی‌که افت سرمایه متوسط این احتمال فروش را فقط ۲۱ درصد کاهش می‌دهد. بحث فصل نهم توضیح می‌دهد که این پدیده در دسامبر خود را معکوس می‌کند. گرین‌بلت و کلوهارجو گزارش می‌دهند که در دسامبر، سرمایه‌گذاران با احتمال ۳۶ درصد بیشتری نسبت به بقیه سال زیان‌های سنگین خود را نقد می‌کنند. جالب است که سرمایه‌گذاران با زیان‌های سنگین تا هشت روز معاملاتی پایانی و حتی تا دقایق آخر منتظر می‌مانند و سپس دست به فروش می‌زنند.

اودن و بابر به ما می‌گویند که شرکت‌هایی که در تیتر اخبار هستند، توجه سرمایه‌گذاران فردی را به خود جلب می‌کنند و همان‌طور که من در بخش قبلی اشاره کردم وقتی اخبار حول درآمدهای این شرکت‌ها باشد، معمولا در چهارچوب درآمدهای مبهم پروفورما است و نه درآمدهای GAAP. البته این حرف بدین معنی نیست که بگوییم شواهد این ایده را پشتیبانی نمی‌کنند که سرمایه‌گذاران فردی دانش کافی برای مطالعه و استفاده از اطلاعات حسابداری را حتی اگر در چهارچوبی شفاف ارائه شوند دارا هستند. درواقع شواهد قویا برعکس این را پشتیبانی می‌کنند: سرمایه‌گذاران به ارزیابی‌های کاملا خام به‌جای تحلیل‌های بنیادی اتکا می‌کنند. همان‌طور که در بالا در مثال اینتل اشاره شد، حتی تحلیلگران مالی دارای تخصص در تحلیل بنیادی نیز به تخمین‌های سرانگشتی بسنده و تکیه می‌کنند.

پژوهش جدید منتشرنشده‌ای عوامل کلیدی را شناسایی کرده است که مشخص می‌کند سرمایه‌گذاران فردی چه سهامی را می‌خرند (نسخه‌ای از این پژوهش و سایر پژوهش‌های منتشرنشده‌ای که در این پیش گفتار مورد استناد قرارگرفته‌اند را می‌توانید در وب‌سایت نویسنده پیداکرده یا از شبکه تحقیقات علوم اجتماعی (SSRN) دانلود کنید). این پژوهش با عنوان «تمام آنچه زرق‌وبرق دارد: تاثیر توجه و اخبار بر رفتار خرید سرمایه‌گذاران فردی و نهادی»(۱۲۶) توسط برد باربر (۱۲۷) و ترنس اودن (۱۲۸) انجام‌شده است. مطالعه آنها سه شاخص توجه را مشخص می‌کند: اخبار اخیر، حرکات قیمتی شدید اخیر و حجم‌های معاملاتی بزرگ اخیر.

اگر تحلیلگران از روش تنزیل جریان نقدی برای یافتن ارزش نسبی یک سهم استفاده نمی‌کنند پس از چه چیزی استفاده می‌کنند؟ من به بحث «سهام خوب، سهام شرکت‌های خوب است» پرداخته‌ام. در راستای این بحث غیر مستدل، کرنل بیان می‌کند تحلیلگران به‌جای سرمایه‌گذاری، شرکت را ارزیابی می‌کنند؛ یعنی به اخبار منفی مشابه یک آژانس رتبه‌بندی اوراق قرضه که رتبه بدهی شرکت را پایین می‌آورد، واکنش نشان می‌دهند. به عبارت دیگر، تحلیلگران مبنای قضاوت‌های خود را بر پایه اکتشافات غیرمتداول قرار می‌دهند و در برابر سوگیری روان‌شناختی آسیب‌پذیر می‌شوند.

همیشه این بازی در جریان است که «آنچه سرمایه‌گذار شنیده است توصیه‌ای نبوده است که تحلیلگر می‌کرده است»؛ یعنی همواره یک توصیه دوپهلو در این سیگنال دهی تحلیلگر نهفته است.

«فکر می‌کنم اغلب سرمایه‌گذاران بهتر است به‌جای تلاش برای غلبه بر بازار، تنوع خوبی از انواع اوراق بهادار و به‌خصوص صندوق‌هایی که بر روی شاخص‌ها سرمایه‌گذاری می‌کنند را در سبد خود بگنجانند». این توصیه من به خاطر این نیست که سرمایه‌گذاران ماهر قادر به شکست بازار نیستند، بلکه از این بابت است که فکر می‌کنم اغلب سرمایه‌گذاران درباره آسیب‌پذیری خود در برابر سوگیری‌های روان‌شناختی و هوش خود اعتمادبه‌نفس بیش‌ازحدی دارند و آنقدرها که خود فکر می‌کنند باهوش نیستند.

اعتمادبه‌نفس بیش‌ازحد می‌تواند هوش را مغلوب سازد.

از زمانی که این کتاب برای اولین بار منتشر شده است، متوجه شده‌ام که بیشتر مردم همچنان پیام اصلی مالی رفتاری را درست دریافت نمی‌کنند. بسیاری فکر می‌کنند که درس اصلی مالی رفتاری درباره چگونگی غلبه بر بازار است. این‌تصوری غلط و خطرناک است.