بریده‌هایی از کتاب دستگاه گوارش

از آدم‌هایی که حرفت را می‌شنوند ولی می‌گویند چی گفتی خیلی بدم می‌آید. لازم نیست حرف‌تان را تکرار کنید. همیشه می‌گویند چی گفتی و بعد که حواس‌شان جمع شد، خودشان جوابِ سؤال‌تان را می‌دهند.

هر جا صحبت مریضی می‌شد، می‌گفت «من سی ساله سرما نخورده‌م.» مطمئنم همه توی فامیل‌شان حداقل یک مرد میان‌سال سراغ دارند که همچین ادعایی می‌کند.

از آدم‌هایی که حرفت را می‌شنوند ولی می‌گویند چی گفتی خیلی بدم می‌آید. لازم نیست حرف‌تان را تکرار کنید. همیشه می‌گویند چی گفتی و بعد که حواس‌شان جمع شد، خودشان جوابِ سؤال‌تان را می‌دهند.

حالا دیگر هیچ‌چیزی گوشهٔ ذهنم وجود نداشت. از آن به بعد، هر وقت ناراحت و افسرده می‌شدم، می‌دانستم که هیچ راه نجاتی برای من وجود ندارد که بخواهم حسرتش را بخورم و اینْ یک‌جورهایی آرامش‌بخش بود.

سفرهای خارجی من در تمام زندگی، شامل دوتا کشور می‌شد: تاجیکستان و ترکمنستان.

آدم فکر می‌کند ضربه‌های روحی عمیق‌ترند اما هیچ‌چیز مثل نیازِ جسمانی نیست.

دختر اصلاً تکان نمی‌خورد. احتمالاً جا به جا مُرده بود. فکر کردم حتماً تا همین یک دقیقه پیش داشته می‌گفته و می‌خندیده، کِیف می‌کرده که لایی می‌کشند و سرعت‌شان بالاست و باد می‌خورَد به سروصورتش، ولی حالا تکان نمی‌خورد و افتاده بود جلو ماشین من. ترسناک است که خودت مُرده باشی اما خونت هنوز کار خودش را بکند و قطره‌قطره بریزد روی آسفالت.