بریده‌هایی از کتاب خودابرازگری و جرئت مندی در زنان

هرچه با خودمان بیشتر در صلح باشیم، صمیمیت بیشتری را با دیگران تجربه می‌کنیم.

توانایی بیان عقاید خود و رفتار قاطعانه، بدون سکوت یا نقض حقوق دیگران، بخشی از جرأت‌مندی است.

زنان اغلب به‌منظور حفظ موقعیت خود یا حداقل جلوگیری از بدترشدن شرایط، ناچار به سکوت هستند.

وقتی کسی دوست‌تان دارد به شما قوت قلب می‌دهد انگار که قادر هستید به همهٔ چیزهایی که می‌خواهید برسید؛

توانایی و تمایل ما برای ارتباط برقرارکردن به‌میزان زیادی تحت‌تأثیر تجربیات روابط گذشتهٔ ما قرار دارد، خصوصاً روابطی که با مراقبان اولیهٔ (معمولاً مادر) خود داشته‌ایم.

متأسفانه گاهی ما انسان‌ها به‌اندازهٔ کافی به احساسات، وقت و انرژی دیگران حساس نیستیم. نشانه‌های زیرپاگذاشتن حدومرزهای دیگران درست مانند زمانی است که دیگران به حدومرزهای شما احترام نمی‌گذارند: فرد مقابل رنجیده‌خاطر شده و از شما دوری می‌کند و رابطه‌تان آسیب می‌بیند.

وقتی بدانیم یک نفر هست که در مواجهه با مشکلات به او تکیه کنیم، تأثیر آرام‌بخشی چشمگیری دارد.

انسان‌ها در روابط و از طریق روابط رشد می‌کنند.

بسیاری از زنان در تلاش هستند که دریابند چگونه احساسات، افکار، خواسته‌ها و نیازهای خود را در روابط فردی به‌گونه‌ای مؤثر بیان کنند؛ به‌طوری که علاوه بر تأمین نیازهای‌شان، روابط خود را نیز با دیگران حفظ کنند.

ارتباط جرأت‌مندانه در خلأ رخ نمی‌دهد بلکه نیاز به یک ارتباط حداقل دونفره دارد.

باید بدانید که هرچه از نظر عاطفی به فردی نزدیک‌تر باشیم، رفتار جرأت‌مندانه با آن فرد برای‌مان دشوارتر است.

جرأت‌مندی به این معنا است که با خودمان نیز همانند دیگران رفتار کنیم و ضمن احترام به تفاوت‌های دیگران به فکر نیازها و خواسته‌های خودمان نیز باشیم.

یک گام مهم در کسب مهارت‌های جرأت‌مندی این است که از آنچه در درون‌تان (در ذهن، بدن و قلب‌تان) می‌گذرد، آگاه باشید. خودآگاهی اساس ارتباط جرأت‌مندانه و ارتباط مؤثر است

جرأت‌مندی به ما کمک می‌کند افکار، احساسات، نیازها و خواسته‌های خود را بدون نقض حقوق دیگران بیان کنیم.

وقتی خود را ارزشمند و محبوب می‌دانید، برای تجربیات تازه بیشتر احساس اعتمادبه‌نفس می‌کنید.

وقتی خود را ارزشمند و محبوب می‌دانید، برای تجربیات تازه بیشتر احساس اعتمادبه‌نفس می‌کنید. در واقع، هیچ احساسی مانند این نیست که بعد از یک روز سخت کاری به خانه بیایید و با آغوش باز از شما استقبال کنند یا پیش از شروع یک هفتهٔ مهم کاری این جملات را بشنوید: «تو از پس این کار بر میای، من به تو ایمان دارم»

در صورتی که در دوران کودکی توسط والدین خود مورد «عشق و محبت» قرار گرفته باشیم، احتمالاً دربارهٔ احساس عشق و محبت به همسر شناخت کافی داریم

اگر مراقبان ما در دوران کودکی (معمولاً مادر) پاسخگو و حساس باشند، احتمالاً خودمان را دوست‌داشتنی و ارزشمند و اطرافیان را قابل‌اعتماد در نظر می‌گیریم، بنابراین، در روابط آیندهٔ خود به احتمال بیشتری احساس ارزشمندی و امنیت می‌کنیم. درحالی‌که، اگر رفتار مراقبان پیش‌بینی‌ناپذیر باشد و به نیازهای ما پاسخ ندهند با احساس ترس و نگرانی و عدم‌اعتماد به دیگران بزرگ می‌شویم. چنانچه هیجانات و نیازهای‌مان در روابط اولیه نادیده گرفته‌شوند، یک حفاظ نامرئی برای محافظت از هیجانات و نیازهای خود شکل می‌دهیم؛ در نتیجه، می‌آموزیم با اجتناب از احساسات و نیازهای خود یا انکار آن‌ها به بقای خود کمک کنیم.

انسان‌ها یک نیاز روان‌شناختی درونی برای تشکیل پیوند عاطفی با مراقبان خود دارند و داشتن این پیوند برای رشد سالم ضروری است

درنظرگرفتن فضایی برای دیدگاه طرف مقابل که عقیده‌ای مخالف عقیدهٔ ما دارد به‌معنای پذیرش عقیدهٔ او یا «تسلیم‌شدن» در مقابل آن نیست، بلکه به‌معنای پذیرش این امر است که دیگران می‌توانند احساسات، افکار، نیازها و خواسته‌های متفاوتی داشته باشند.