بریده‌هایی از کتاب افی بریست

جهان همان است که از اول بوده و همه‌چیز نه به‌خواستِ ما، که به‌خواستِ دیگران در مدار خود جریان می‌یابد.

آدم نیازی ندارد خوشبخت باشد، نهایتاً حقِ کوچکی نسبت به آن دارد و لازم هم نیست کسی را که خوشبختیِ آدم را زایل کرده، از هستی ساقط کنیم و این آدم اگر بخواهد دور از مردم به زندگیِ خود ادامه بدهد، باید بگذارد آن شخص هم زندگی‌اش را بکند؛ ولی آدمی در زندگیِ جمعی و مشترک با انسان‌ها، متفاوت و تعلیم‌دیده بار آمده است

کارِ بزرگی است که کسی بتواند همیشه به قولش عمل کند. آدم از پسش برنمی‌آید.

اگر آدم بترسد، بهتر از آن است که امید داشته باشد.

مردها همیشه بیش از آن‌چه بشود تصور کرد، بی‌انصاف‌اند.

امروز که دیگر نمی‌توانست در آن تغییری بدهد، فردا هم که او از پیش بر آن نشده بود که تغییری در آن بدهد. منع و معماگونگی بر او سیطره داشتند.

غرور همیشه پیش از شکست می‌آید..

عیار هم برای تعیینِ ارزشِ طلا به‌کار می‌رود و هم برای تعیین ارزشِ انسان‌ها.

چه ساده فراموش می‌کنیم که نعمتی را که در اختیارِ ما گذاشته شده، باید روزی بازگردانیم.

آدم حتماً لایق همهٔ چیزهایی است که دریافت می‌کند.»