بریده‌هایی از کتاب وفای زن‌ و داستان های دیگر

فرقی ندارد، به خصوص امروز که ديگر همه دنيا باسواد شده‌‌اند و هر بلايی هم که به سر دنيا می‌‌آيد همين باسوادها می‌‌آورند و به عبارت ديگر افتضاح سواد و فرهنگ هم در آمده است،

در طول زمان انسان به عيوب رفقايش عادت می‌‌کند و همان طور که در مقابل عيوب جسمانی شخصی سر تسليم فرود می‌‌آورد از عيوب رفقايش نيز به خاطر محبت و علاقه صرف نظر می‌‌نمايد.

آه... چه می‌‌شد اگر می‌‌توانستيم اين همه تشريفات زايد را از جريان زندگانی خارج کنيم تا مگر صميميت‌‌ها و محبت‌‌های واقعی از پس پرده تيره تشريفات بيرون آيند و حقيقت نسبت به ذوق و ادراک ما آشکار و روشن گردد.

اصولاً لذت زندگی در گردش و سفر است...

تو مثل من با اخلاق مردها آشنا نيستی، اينها خيلی ضعيف هستند و به آسانی می‌‌توان افسار به گردنشان انداخت.. و چنانچه ما از حماقت‌‌های ايشان اغماض نکنيم نظم زندگی به هم می‌‌خورد

موقعی که در اتاقم وسط نوشته‌‌ها و کتاب‌‌هايی که تهيه کرده‌‌ام می‌‌نشينم خود را بالاتر از هر کاردينال يا پاپی می‌‌دانم.

می‌‌گفت تحمل شنيدن تبريک‌‌های مردم و حرف‌‌هايی از اين قبيل را درباره اين نامزدی ندارد.

مکالمه پس از مدت کوتاهی حوصله‌‌ام را سر می‌‌برد و بازی خسته‌‌ام می‌‌کند و افکارم نيز که می‌‌گويند سرچشمه مغز شکست‌‌ناپذير يک مرد حساس است تدريجاً به خشکی و بی حاصلی می‌‌گرايد، آن وقت است که چون ترياکی که بی‌‌اختيار به سمت وافور خود کشانيده می‌‌شود من به جانب کتابهايم کشيده می‌‌شوم. مطالعه مانند داروی شفا بخشی است که بی وجود آن نمی‌‌توانم زندگی کنم. در مسافرت‌‌های طولانی هميشه کيف بزرگی پر از کتاب همراه خود می‌‌برم و رنج سنگينی آن را به خاطر سرگرمی سودمند و تجربيات فراوانی که از آن آموخته‌‌ام تحمل می‌‌کنم.

عيبی که مردان دارند اين است که هيچ گاه در مقابل زنان قادر به خودداری احساسات و عواطف قلبی خود نيستند. آنها توانايی خودداری و جلوگيری نداشته و راز درون احساسات قلبی خود را در اولين فرصت ابراز می‌‌کنند و اين عدم خودداری به حدی است که به کسان بسياری بدون شناسايی کامل راز دل می‌‌سپارند و به رازداری او توجهی نمی‌‌نمايند.

آيا می‌‌توان مردی را که بيست سال است با الکل اعتياد دارد سرزنش نمود؟ مسلماً خير.

وقتی مردی ازدواج می‌‌کند، زنش دير يا زود او را از دوستان قديمی دور و جدا می‌‌ساز

اوه، اين بشر چه زود فريب ظواهر را می‌‌خورد، آنگاه روی همين ظواهر قضاوت می‌‌کند!

چه می‌‌شود کرد که انسان هميشه محکوم آداب و رسوم اجتماع می‌‌شود و اختيار کاملاًً از دستش می‌‌رود!

من تا چيزی را به چشم نبينم نمی‌‌توانم آن را تعريف کنم يا از آن عيب جويی و انتقاد نمايم.

مردها اصولاً قدر پول را نمی‌‌دانند. وقتی که چيزی به دستشان می‌‌افتد آن را برای حماقت‌‌های خود خرج می‌‌کنند.

همچنان که عادت عشق را از بين می‌‌برد از پيدايش آن هم جلوگيری می‌‌کند، نمی‌‌توانم تصور کنم وقتی که دو نفر همديگر را همه عمرشان می‌‌شناخته‌‌اند و با يکديگر در يک محيط و خيلی نزديک به هم زندگی می‌‌کرده‌‌اند چگونه و به چه علت اين جرقه ناگهانی که به عشق ختم می‌‌شود در آنها به وجود می‌‌آيد. در صورتی که احتمالا آنها با علاقه و دلبستگی متقابل به يکديگر می‌‌پيوندند، حال آنکه فکر می‌‌کنم مخالف‌‌ترين کلمه در مقابل عشق، کلمه دلبستگی است.

از خوشی‌‌ها و لذات دنيا بيش از همه از مطالعه کتاب لذت می‌‌برم.

عجب اينجاست که مردم تصور می‌‌کنند که در شرق هر کس می‌‌تواند مطابق ميل و سليقه خود زندگی کند... چه اشتباهی! در خاور حتی در کوچکترين ايالات نيز بدگويی و سخن چينی و افترا رواج کامل دارد.