بریده‌هایی از کتاب بلندشو رفیق

شاید در زندگی شما هم آدم‌هایی وجود دارند که آگاهانه یا ناآگاهانه آنان را جذب می‌کنید، حتی اگر اکنون دارید این کتاب را می‌خوانید به شما قول می‌دهم که اگر دنبال فردی با مشخصاتی خاص هستید آن را بنویسید و به‌زودی منتظر حضورش در زندگی خود باشید. شاید برخی حرف من را واقعی نپندارند و بگویند مگر آدم فضایی هستیم؛ ولی راستش را بخواهید من تا امروز، فهرست همه افرادی را، که با کار و زندگی‌ام مرتبط هستند، با جزئیات کامل نوشته بودم. شاید اطرافم آدم‌هایی باشند که افراد عادی برای دیدنشان باید سال‌ها منتظر بمانند؛ ولی من آنان را جذب کرده‌ام و نکته مهم اینجاست که آنان هم ادعا می‌کنند متقابلا می‌خواستند مرا جذب کنند؛ در نتیجه از امروز، از کسانی که می‌توانند در مسیر موفقیت به شما کمک کنند فهرستی با جزئیات کامل تهیه کنید و با ایمان کامل ارتعاش خود را به سمت آنان بفرستید.

معمولی بودن شجاعت می‌خواهد. آدم اگر یاد بگیرد معمولی باشد نه نقاشی را کنار می‌گذارد، نه دماغ معمولی‌اش را عمل می‌کند، نه غصه می‌خورد که ماشینش معمولی است، نه حق غذا خوردن در یک سری از رستوران‌های معمولی را از خودش می‌گیرد، نه حق لبخند زدن به یک سری آدم‌ها را، نه حق پوشیدن یک سری لباس‌ها را و نه حق ... . حقیقت این است که «ترین» ها همیشه در هراس زندگی می‌کنند

نباید ظاهر زندگی دیگران را با باطن زندگی خودمان مقایسه کنیم.

خیلی وقت‌ها به امتحان دیکته فکر می‌کنم، اولین امتحانی که در کودکی با آن روبه‌رو شدم. چه امتحان سخت و بی‌انصافانه‌ای بود. امتحانی که در آن، نادانسته‌های کودکی بی‌دفاع، مورد قضاوت بی‌رحمانه دانسته‌های معلم قرار می‌گرفت. امتحانی که در آن با غلط‌هایم قضاوت می‌شدم نه با درست‌هایم. اگر ده‌ها صفحه را هم درست می‌نوشتم، معلم به‌سادگی از کنار آن‌ها می‌گذشت؛ اما به محض دیدن اولین غلط، دور آن را با خودکار قرمز جوری خط می‌کشید که درست‌هایم به یک‌باره رنگ می‌باخت. جوری که در برگه امتحانم آنچه خودنمایی می‌کرد غلط‌هایم بود. دیگر برای خودم هم عادی شده بود که آنچه مهم است داشته‌ها و توانایی‌هایم نیست، بلکه نداشته‌ها و ضعف‌هایم است

همه‌چیز باید در کنترل ما باشد.

حالا در سی‌ودو سالگی آن‌قدر این موضوع در زندگی‌ام تکرار شده که دیگر برایم بی‌اهمیت و عادی است.

آیا تا به‌حال هیچ فکر کرده‌اید که شعارهایتان در دنیای مجازی، چقدر به رفتارتان در فضای حقیقی شباهت دارد؟ پدر زحمتکش در دمای پنجاه درجه، سخت مشغول کار بود و پسر ۲۶ ساله‌اش بی‌توجه، غرق در اینستاگرام این پست را گذاشت: «بسلامتی همه پدرها

گام سوم. عبارت تأکیدی و تکرار باور جدید را در قالب عبارت تأکیدی بنویسید و هر روز با صدای بلند تکرار کنید.

بسیاری از افراد به جایی رسیده‌اند که همه حرف‌های خود را با عکس پروفایل‌هایشان نشان می‌دهند و به‌نوعی برای این عکس نوشته‌ها مخاطب خاص دارند. تعدادی دلشکسته که در گوشه‌ای نشسته‌اند و امیدوارند که مخاطب خاصشان آن عکس‌نوشته را ببیند و بخواند. دوستان قدرتمندم، سعی کنید با این عکس‌نوشته‌ها در پروفایل خود غرورتان را به حراج نگذارید. هرگز نگذارید دیگران هم بفهمند که حال ارتباط شما خوب نیست. اگر بغض دارید آن را برای خودتان نگه دارید. دقت کنید که تصویر پروفایلتان را کسانی که حتی فکرش را هم نمی‌کنید می‌بینند؛ افرادی که منتظر فرصتی هستند تا وارد حریمتان شوند. پس دلخوری‌های پیش‌آمده را در محیط خصوصی خود فریاد نزنید.

قصد و نیت‌تان این باشد که به هر آنچه دوست دارید نگاه کنید و با باور و یقین به خود بگویید: «من توان مالی خرید آن را دارم.» «من می‌توانم آن را بخرم.» به‌این‌ترتیب، تفکر شما بی‌درنگ تغییر می‌کند و حال‌وهوای بهتری برای پول پیدا می‌کنید.