بریده‌هایی از کتاب زن پشت پنجره

به قول اینشتین «فاکس، دیوانگی یعنی کار یکسانی را بارها و بارها تکرار کنی و نتیجه متفاوتی را انتظار داشته باشی.»

احساس می‌کنم در جایی از درونت، چیزی وجود دارد که کسی از آن آگاه نیست.

اگر یک چیز یاد گرفته باشم، این است که بچه‌ها بسیار انعطاف‌پذیر و بسازند، آن‌ها می‌توانند در مقابل بی‌توجهی‌ها و توهین‌ها مقاومت کنند، می‌توانند در زمانی که بزرگ‌ترها مانند چتر متلاشی می‌شوند، تحمل و حتی نجات پیدا کنند

قوها با گردن‌های مانند علامت سؤالشان داخل حوض شنا می‌کردند، درخت‌های نارون زیبا و موقع ظهر بود.

انگشتش را دور لیوانش چرخاند و گفت: «پس اینترنت نوعی پنجره تو به دنیاست.» درحالی‌که به لیوان پشت‌سرش خیره شده بودم گفتم: «خب اینترنت دنیای واقعی من است.»

تماشاکردن مانند عکاسی در طبیعت است. در زندگی حیات‌وحش نباید دخالت کرد.

«خیلی چیزها هست که تو نمی‌دونی، خیلی چیزها.»

فهرست غذاها را که بالای صندوق چسبانده شده بود نگاه کردم. یک فنجان قهوه ۲.۹۵ دلار. آخرین‌باری که اینجا آمدم قیمت یک فنجان قهوه پنجاه سنت بود. تورم وحشتناک بود.

سوگند روان‌درمانی من: نباید به کسی آسیب برسانم. برای درمان و رفاه دیگران بکوشم و علایق دیگران را بر علایق خودم مقدم بدارم.

یهودا، قسمت ششم، فصل ۱، «من پیش از مرگ ممکن است بتوانم چند کار خوب انجام دهم.»

زبانش غیررسمی و مطمئن بود و دقیق علامت‌گذاری می‌کرد و خطاهای کم داشت. دختری باهوش و خوش‌برخورد بود. اعداد را به‌دقت تلفظ می‌کرد و به‌جای خلاصه‌نویسی، عبارت‌ها را کامل می‌نوشت. هرچند شاید این‌ها به سنش مربوط می‌شد. به هرحال او همان زن بزرگ‌سالی بود که می‌توانستم با او کار کنم.

با خودم گفتم «لعنتی». (متوجه شده‌ام که در غیاب دیگران بیشتر و بلندتر ناسزا می‌گویم. اگر اِد بود هراسان می‌شد، خودم هم ترسیدم.)

برون‌هراسی یا انزواطلبی به معنی ترس از جاهای شلوغ است و در عمل شامل مجموعه‌ای از بیماری‌های ناشی از اضطراب می‌شود. این بیماری برای اولین‌بار در دهه ۱۸۰۰ شناخته شد. سپس یک قرن بعد به‌عنوان یک بیماری مستقل نام‌گذاری شد، گرچه تحت تأثیر بیماری‌های دیگر قرار داشت