بریده‌هایی از کتاب مجموعه آثار چخوف؛ جلد هشتم (نامه ها ۱)

تو با خواهرت درست حرف نمی‌زنی، پس تعجب‌آور هم نیست که او با تو بیگانه باشد.

چخوف‌ها هنوز همان آیین خشک اخلاقی خود را حفظ کرده‌اند: «اگر بنوشی می‌میری؛ اگر ننوشی هم می‌میری؛ پس بهتر است بنوشی و بمیری».

اگر من جای تو بودم و اگر من خانواده تشکیل داده بودم، هرگز به هیچ‌کس اجازه نمی‌دادم که نه تنها به عقایدم، بلکه حتی به خواسته‌ها و تمایلاتم پی ببرد. این ''من ``مال لاینفک من است، وزارتخانهٔ من است؛ و درست به دلیل همین نظام و شرایط طبیعی هیچ‌یک از خواهران که مایل و خواستار کنجکاوی یا دلسوزی هستند حق دخالت بی‌جا در کار مرا ندارند.

«اگر بنوشی می‌میری؛ اگر ننوشی هم می‌میری؛ پس بهتر است بنوشی و بمیری»

«او (انسان) شبیه به جیرجیرک است، که جست وخیزکنان و بال زنان، میان سبزه‌ها می‌رود و سرود قدیمی‌اش را مدام می‌خواند. کاش همیشه میان سبزه‌ها می‌ماند. آخر او بینی‌اش را همه جا فرو می‌کند. هم در پِهن و هم در لجن، او همیشه در هیجان است و مدام غصه می‌خورد. امیال و اندیشه‌اش در دوردست‌ها در پروازند اما ذره‌ای فهم و شعور ندارد، ابلهی بیش نیست، و هر آن‌چه دور یا نزدیک اوست قادر به آرام کردن روح عمیق او نیست.»

یک انتقاد بد، بهتر از هیچ است... آیا این‌طور نیست؟

یک انتقاد بد، بهتر از هیچ است... آیا این‌طور نیست؟

من با مدیریت روزنامهٔ پتربورگ هم آشنا شدم؛ آنان از من مثل شاه ایران حسابی پذیرایی کردند.

من یک نادان بیش نیستم؛ نمی‌توانم حتی بینی خود را بالا بکشم؛ کتاب زیادی نخوانده‌ام، ولی خدای شما را قبول دارم و این کافی است که شما قدر و ارزش مرا با طلا بسنجید.

اگر من جای تو بودم و اگر من خانواده تشکیل داده بودم، هرگز به هیچ‌کس اجازه نمی‌دادم که نه تنها به عقایدم، بلکه حتی به خواسته‌ها و تمایلاتم پی ببرد. این ''من ``مال لاینفک من است، وزارتخانهٔ من است؛ و درست به دلیل همین نظام و شرایط طبیعی هیچ‌یک از خواهران که مایل و خواستار کنجکاوی یا دلسوزی هستند حق دخالت بی‌جا در کار مرا ندارند.