بریده‌هایی از کتاب مینیمالیسم دیجیتال

تا وقتی خودمان کنترل زندگی دیجیتالی‌مان را به‌دست نگیریم، نمی‌توانیم از این پتانسیل استفاده کنیم؛ یعنی، می‌بایست با اطمینان تصمیم بگیریم که از چه ابزارهایی، به چه دلیل و در چه شرایطی می‌خواهیم استفاده کنیم. این رفتار مرتجع‌بودن نیست، بلکه استفاده از عقل سلیم است.

شرکت‌های بزرگ در پی آن‌اند که "استفاده" از خدماتشان، حالتی ساده و دوگانه داشته باشد: یا به تکنولوژی بنیادین آن‌ها می‌پیوندید یا در غیر این صورت، آدم عجیب‌وغریبی هستید!

هنگامی‌که کاری انجام نمی‌دهیم، مغز ما به‌طور پیش‌فرض به زندگی اجتماعی‌مان فکر می‌کند.

بعد از توقف فعالیت‌های آنلاین بیهوده، شما هم از زمان‌های خالی‌تان استفاده می‌کنید تا بار دیگر خود واقعی‌تان را در اولویت قرار دهید.

"تودهٔ مردم در ناامیدیِ خاموش زندگی می‌کنند

"بیل مار" تمام برنامهٔ تلویزیونی‌اش را با پیامی واحد تمام می‌کند. موضوعات برنامه‌های او معمولاً سیاسی است؛ اما در دوازدهم می سال ۲۰۱۷ موضوع برنامه سیاسی نبود. مار به دوربین نگاه کرد و گفت: "سرمایه‌گذاران رسانه‌های اجتماعی باید از تظاهر به این موضوع دست بردارند که خدایانی دوست‌داشتنی‌اند و جهان را بهتر می‌کنند. آن‌ها باید اعتراف کنند که فقط تنباکوکارانی هستند که تی‌شرت می‌پوشند و محصولات اعتیادآورشان را به کودکان می‌فروشند. بیایید روراست باشیم، چک‌کردن لایک‌ها نوعی اعتیاد جدید است."

در فرهنگی که صفحه‌نمایش جای صنعتگری را می‌گیرد، افراد به داشتن مهارت تظاهر می‌کنند. به همین دلیل، راه نجاتی را که با ایجاد عزت‌نفس به‌دست می‌آید، از دست می‌دهند. پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی در سال‌های اخیر به محبوبیت فراوانی دست یافته است. یکی از دلایل این مسئله آن است که چنین پلتفرم‌هایی منبعی جایگزین برای خودبزرگ‌سازی عرضه می‌کند؛ حتی اگر نیمکتی چوبی و زیبا یا تصویری از تشویق شدنتان پس از اجرای موسیقی نداشته باشید، به امید دریافت لایک در رسانه‌های اجتماعی می‌توانید عکسی را پست کنید که نشان می‌دهد آخرین‌بار کی به رستورانی شیک و مدرن رفته‌اید

اصلی مهم در مینیمالیسم دیجیتال وجود دارد: هرگاه از فناوری‌های جدید محتاطانه و با هدفی مشخص استفاده کنیم، در مقایسه با لودیسم یا پذیرش بی‌فکرانهٔ آن‌ها، زندگی بهتری را رقم می‌زنیم

با دقایق زندگی‌مان مانند چیزی واقعی و ارزشمند رفتار کنیم؛ زیرا زمان ما بی‌شک ارزشمندترین دارایی ماست. به همین دلیل، باید محاسبه کنیم در قبال فعالیت‌های گوناگونی که زمان ما را می‌گیرند، چه میزان از زندگی‌مان را معامله کنیم.

"سرمایه‌گذاران رسانه‌های اجتماعی باید از تظاهر به این موضوع دست بردارند که خدایانی دوست‌داشتنی‌اند و جهان را بهتر می‌کنند. آن‌ها باید اعتراف کنند که فقط تنباکوکارانی هستند که تی‌شرت می‌پوشند و محصولات اعتیادآورشان را به کودکان می‌فروشند. بیایید روراست باشیم، چک‌کردن لایک‌ها نوعی اعتیاد جدید است."

ما برای زندگی دیجیتالی که در حال حاضر به‌سمت آن رانده شده‌ایم، ثبت‌نام نکرده بودیم. بلکه این زندگی به‌صورتی وسیع در اتاق‌های هیئت‌رئیسهٔ شرکت‌ها طراحی شده است تا منافع گروهی خاص از سرمایه‌گذاران فناوری را تأمین کند.

بسیاری از شرکت‌های اقتصاد توجه، می‌خواهند شما دربارهٔ خدماتشان به‌صورت دوگزینه‌ای فکر کنید: یعنی یا از آن استفاده می‌کنید یا نه. این کار به آن‌ها اجازه می‌دهد تا شما را از طریق ویژگی‌هایی که برایتان مهم است، در اکوسیستم خودشان به دام بیندازند. به این ترتیب، پس از آنکه "کاربر" آن‌ها شدید، از مهندسی توجه استفاده می‌کنند تا از طریق روش‌های خودشان شما را تحت فشار قرار دهند. در نهایت، تلاش می‌کنند ارتباط شما را با سرویس‌های خود در حدی فراتر از اهداف اولیهٔ شما نگه دارند

شرکت‌های بزرگِ اقتصادِ توجه، که بسیاری از این فناوری‌های جدید را معرفی می‌کنند، نمی‌خواهند ما به بهینه‌سازی فکر کنیم. هرچقدر زمان بیشتری را در سرویس‌های تولیدشدهٔ این شرکت‌ها سپری کنید، آن‌ها پول بیشتری به‌دست می‌آورند؛ بنابراین می‌خواهند به پیشنهاداتشان به چشم فضایی سرگرم‌کننده نگاه کنید، فضایی که در آن وقتتان را می‌گذرانید و در عین حال، اتفاقات جالبی هم برایتان می‌افتد

"آن‌ها واقعاً فکر می‌کنند که هیچ انتخاب دیگری وجود ندارد؛ اما طبیعتِ هوشیار و سالم به آن‌ها یادآوری می‌کند که خورشید هر روز طلوع می‌کند؛ بنابراین برای اینکه پیش‌داوری‌هایمان را کنار بگذاریم، هرگز دیر نیست."

مغز ما در لحظات نبود فعالیت شناختی، به‌صورت خودکار، تفکر اجتماعی را تمرین می‌کند و همین کار است که به ما کمک می‌کند تا واقعاً به دنیای اجتماعی‌مان علاقه‌مند شویم.

هنگامی‌که کاری انجام نمی‌دهیم، مغز ما به‌طور پیش‌فرض به زندگی اجتماعی‌مان فکر می‌کند.

اما اندکی تأمل و تفکر روشن می‌کند که در حقیقت مغز ما به‌سختی می‌تواند دربارهٔ هیچ‌چیزی فکر نکند؛ حتی اگر کار خاصی انجام ندهید، مغز تمایل دارد با استفاده از افکار و ایده‌های پرهمهمه‌ای که به‌صورت مداوم درون آن وجود دارد، فعالیت زیادی داشته باشد.

او یکی از پیروان مینیمالیست دیجیتال است؛ یعنی به‌حداکثررساندن راحتیْ اولویت بسیار پایین‌تری نسبت‌به استفاده از تکنولوژی برای حمایت از ارزش‌ها دارد.

تکنولوژی‌های جدید، به‌طور خاص، اعتیادهای رفتاری را افزایش می‌دهند. بنا به گفتهٔ آلتر، اعتیاد رفتاریِ مرتبط به فناوری، نسبت‌به وابستگی‌های شیمیایی قوی‌ای که با مواد مخدر و سیگار ایجاد می‌شود، "متوسط" است.

"اعتیاد شرایطی است که در آن فرد از ماده‌ای استفاده می‌کند یا رفتاری انجام می‌دهد که با وجود عواقب زیان‌آورش، پاداش‌های آن انگیزه‌ای قانع‌کننده برای ادامهٔ این رفتار به‌صورت مداوم فراهم می‌کند."