بریده‌هایی از کتاب مینیمالیسم دیجیتال

او در اولین کتابش، زندان صورتی مست‌ها، نمونه‌های متعددی از موارد مشابه را فهرست کرده است که در آن‌ها عوامل به‌ظاهر کوچک محیطی، تغییرات زیادی در رفتار ایجاد کرده‌اند؛ برای مثال، عنوان این کتاب به مطالعه‌ای اشاره می‌کند که در آن زندانیان مست در زندانی وابسته به نیروی دریایی سیاتل قرار گرفتند. این افراد فقط پانزده دقیقه از زمانشان را در سلول نقاشی‌شده‌ای با طیف خاصی از رنگ صورتی گذراندند، اما پس از آن، رفتاری به‌مراتب آرام‌تر داشتند؛ دانش‌آموزان کانادایی هنگامی‌که در کلاسی با همان رنگ آموزش دیدند نیز رفتاری مشابه داشتند؛ همچنین در این کتاب نشان داده شده که پوشیدن پیراهنی قرمز در عکس پروفایل سایت‌های دوست‌یابی نسبت‌به هر رنگ دیگری افراد بیشتری را جذب می‌کند و اینکه هرچه تلفظ نام شما ساده‌تر باشد، سریع‌تر در شغل حقوقی پیشرفت خواهید کرد.

به‌حداقل‌رساندن عوامل پرت‌کنندهٔ حواس و احترام به توجه کاربران درآمد شرکت را کاهش می‌داد. او اکنون این ادعا را تصدیق می‌کند که اقتصاد توجه، شرکت‌هایی مانند گوگل را به‌سمت "مسابقهٔ کاهش استفاده از مغز" رانده است.

آنچه باعث می‌شود احساس خوبی نداشته باشیم، این است که فکر می‌کنیم کنترل اوضاع از دستمان خارج شده است و این احساس هر روز به اشکال متفاوت خود را نشان می‌دهد؛ مثلاً، در طول زمانِ حمام فرزندمان با تلفنمان مشغول می‌شویم یا فرصت لذت‌بردن از لحظهٔ شیرینی را از دست می‌دهیم که اصلاً نیازی نیست آن را برای دوستان مجازی‌مان ثبت کنیم. در حقیقت، صحبت دربارهٔ مزایا نیست، بلکه دربارهٔ استقلال است.

کلید پیشرفت در دنیای تکنولوژی‌های پیشرفته، صرف وقت بسیار کم برای استفاده از این تکنولوژی‌هاست.

ازدست‌دادن چیزهای کوچک برای مینیمالیست‌ها مهم نیست؛ آنچه آن‌ها را بیشتر نگران می‌کند، دست‌کم‌گرفتن چیزهای مهمی است که می‌دانند قطعاً موجب خلق زندگی بهتر می‌شود.

تا وقتی خودمان کنترل زندگی دیجیتالی‌مان را به‌دست نگیریم، نمی‌توانیم از این پتانسیل استفاده کنیم؛ یعنی، می‌بایست با اطمینان تصمیم بگیریم که از چه ابزارهایی، به چه دلیل و در چه شرایطی می‌خواهیم استفاده کنیم. این رفتار مرتجع‌بودن نیست، بلکه استفاده از عقل سلیم است.

حمایت از انسان بودن در برابر مصنوعات خارجی ارتباطات الکترونیکی

این شرکت‌ها دوست دارند که شما مدام این شبکه‌ها را چک کنید؛ زیرا هربار که آن‌ها را چک می‌کنید، پولی وارد حساب بانکی آن‌ها می‌شود

من فقط از ساختن لذت می‌برم یا شاید توصیف بهتر این باشد: "حل مشکلات و خلق پیشرفت"

مهم است که بدانید "اقتصاد توجه" بخشی از کسب‌وکاری را توصیف می‌کند که از طریق جمع‌آوری توجه مشتریان و سپس دسته‌بندی‌کردن و فروش آن به تبلیغ‌کنندگان، درآمد کسب می‌کند

استور می‌گوید تا دههٔ ۱۹۸۰ روانکاوی به اهمیتِ داشتن روابط شخصیِ صمیمانه می‌پرداخت و آن را مهم‌ترین منبع خوشبختی انسان می‌دانست. او کتابش را، که در سال ۱۹۸۸ نوشته بود، با نقل‌قولی از "ادوارد گیبون" شروع می‌کند: "گفت‌وگو درک را غنی می‌کند، اما تنهایی مدرسهٔ پرورش نبوغ است." سپس تأکید می‌کند: "گیبون بی‌شک درست می‌گوید." ادوارد گیبون تنها زندگی می‌کرد، اما نه‌تنها کارش را به‌خوبی انجام می‌داد، بسیار هم خوشحال به‌نظر می‌رسید. استور می‌نویسد که الزام صرف زمان زیاد برای تنهایی در میان اکثر "شاعران، رمان‌نویسان و آهنگسازان" اقدامی معمول بود. او افرادی مانند دکارت، نیوتن، لاک، پاسکال، اسپینوزا، کانت، لایب‌نیس، شوپنهاور، نیچه، کیرکگارد و ویتگنشتاین را نمونه‌هایی می‌داند

اجتماعی بودن ما بسیار پیچیده‌تر از آن است که بتوانیم آن را به یک شبکهٔ اجتماعی بسپاریم یا تا سطح پیام‌های فوری و ایموجی‌ها تنزلش دهیم.

نمی‌توانید انتظار داشته باشید برنامهٔ کاربردی‌ای که در اتاق خوابگاه یا در بین میزهای پینگ‌پنگ مرکز رشد کسب‌وکارهای نوپا در سیلیکون‌ولی ساخته شده، با موفقیت، جایگزین انواع تعاملات غنی‌ای شود که ما در طول هزاران سال به‌سختی با آن‌ها سازگار شده‌ایم.

"امروزه، بسیاری از مردم دنیا را از طریق صفحه‌نمایش تجربه می‌کنند. ما در دنیایی زندگی می‌کنیم که تلاش می‌کند "لمس‌کردن" را در قالب یکی از حواس ما از بین ببرد و استفاده از دست را برای انجام‌دادن کارها، به‌جز برای ضربه‌زدن روی صفحهٔ گوشی، به حداقل برساند."

تعاملاتی که از طریق ابزارهای ارتباطی دیجیتال برقرار می‌شود، شاید بتواند شبحی (یا سطحی نازل) از برقراری ارتباط را عرضه کند؛ اما با استفادهٔ آن‌ها، اکثر شبکه‌های مغزی، که در پردازش مسائل اجتماعی کارایی بالایی دارند، بلااستفاده باقی می‌مانند.

هرچقدر فردی بیشتر از رسانه‌های اجتماعی استفاده کند، احتمال تنهایی‌اش بیشتر می‌شود. در واقع، کسی که جزو یک‌چهارم بالای فهرستِ میزان استفاده از رسانه‌های اجتماعی بود، سه برابر تنهاتر از کسی بود که در یک‌چهارم پایینی قرار داشت

هر اوقات‌فراغت خوبی، باید به "تلاش ذهنی" بیشتر برای لذت‌بردن نیاز داشته باشد

آن‌ها این سرمایه‌گذاری را انجام داده‌اند تا بخش‌های اعتیادآور تأیید اجتماعی برنامه‌هایشان را به‌طرز چشمگیری افزایش دهند! همان‌طور که شان پارکر هنگام توضیح فلسفهٔ پشت طراحی این ویژگی‌ها، تصدیق کرد: "این تأییدِ اعتبار در بازخوردهای اجتماعیْ مانند یک حلقه است... دقیقاً مثل همان چیزی که هکری مانند خودم از آن استفاده می‌کند؛ زیرا شما از آسیب‌پذیری در روان‌شناسی انسانی سوءاستفاده می‌کنید."

او برای زمان‌هایی که با افکارش تنها بود، ارزش قائل می‌شد، مثل زمان‌هایی که دریاچهٔ یخ‌زده را تماشا می‌کرد؛ اما برای همراهی دیگران و تفکر خلاقانه هم ارزش قائل بود. ثورو با همان نیرویی که به مصرف‌گرایی بی‌فکرِ اوایل عصر صنعتی اعتراض می‌کرد، گوشه‌نشینی و انزوای حقیقی را هم رد می‌کرد.

میان دو اصطلاح "در تماس بودن" و "گفت‌وگو" تمایز قائل می‌شود: وی اصطلاح اول را برای تعاملات سطحی‌ای به‌کار می‌برد که زندگی اجتماعی آنلاین ما را تعریف می‌کند و اصطلاح دوم را برای ارتباطات بسیار غنی‌تر و عمیق‌تری استفاده می‌کند که مواجهه‌های میان افراد را در دنیای واقعی تعریف می‌کند.