بریده‌هایی از کتاب مینیمالیسم دیجیتال

در طرز فکر ماکسیمالیستی، هرگونه پتانسیلِ مفیدبودن برای یک فناوری، در صورتی که توجه شما را به خودش جلب کند، برای استفاده از آن کافی است. طبق این نظریه، حتی اگر در چیزی کمترین ارزش یا جذابیتی وجود داشته باشد، نباید از آن چشم‌پوشی کرد.

مینیمالیسم دیجیتال این شیوه نگرشی دربارهٔ نحوهٔ استفاده از تکنولوژی است. بر این اساس، زمانی‌که آنلاین هستید، فقط روی تعداد کمی از فعالیت‌های بهینه و با دقت انتخاب‌شده تمرکز می‌کنید. این فعالیت‌ها فقط به موضوعاتی می‌پردازد که به نظر شما ارزشمند است و به این ترتیب، به‌راحتی از سایر فعالیت‌ها چشم‌پوشی می‌کنید. مینیمالیست‌های دیجیتالی که این نگرش را دنبال می‌کنند دائماً در حال تجزیه‌وتحلیل هزینه_فایده هستند. اگر تکنولوژی جدید، با انتظاراتشان یکی نباشد یا مزایای کمی را عرضه کند، آن را نادیده می‌گیرند؛

اولویت‌دادن به خشم و رفتارهای توأم با خشونتِ آنلاین، تا حدودی، ویژگی اجتناب‌ناپذیر این رسانه‌هاست: در این بازار علنی‌ای که برای جلب‌توجه ایجاد شده، احساسات نادرست، نسبت‌به افکار مثبت و سازنده، نگاه‌های بیشتری را به خود جذب می‌کند.

"اعتیاد شرایطی است که در آن فرد از ماده‌ای استفاده می‌کند یا رفتاری انجام می‌دهد که با وجود عواقب زیان‌آورش، پاداش‌های آن انگیزه‌ای قانع‌کننده برای ادامهٔ این رفتار به‌صورت مداوم فراهم می‌کند."

پرسیدم: "چرا باید از فیس‌بوک استفاده کنم؟" آن‌ها پاسخ می‌دادند: "نمی‌توانیم پاسخ دقیقی به تو بدهیم، اما اگر چیز مفیدی در آن وجود داشته باشد و تو آن را از دست بدهی، چه؟" این استدلال برای مینیمالیست‌های دیجیتال بی‌معناست؛ زیرا به عقیدهٔ آن‌ها، بهترین نوع زندگیِ دیجیتال از طریق بررسی دقیق ابزارها و با ارائهٔ مزایای گسترده و آشکارِ آن‌ها شکل می‌گیرد. فعالیت‌های کم‌ارزش وقت و توجه متمرکز آنان را از بین می‌برد و در نهایت بیش از آنکه مفید باشد، ضرر می‌رساند. مینیمالیست‌های دیجیتال هم مایل‌اند خیلی محتاطانه با آن‌ها برخورد کنند. به عبارت دیگر، ازدست‌دادن چیزهای کوچک برای مینیمالیست‌ها مهم نیست؛ آنچه آن‌ها را بیشتر نگران می‌کند، دست‌کم‌گرفتن چیزهای مهمی است که می‌دانند قطعاً موجب خلق زندگی بهتر می‌شود.

مینیمالیسم دیجیتال این شیوه نگرشی دربارهٔ نحوهٔ استفاده از تکنولوژی است. بر این اساس، زمانی‌که آنلاین هستید، فقط روی تعداد کمی از فعالیت‌های بهینه و با دقت انتخاب‌شده تمرکز می‌کنید. این فعالیت‌ها فقط به موضوعاتی می‌پردازد که به نظر شما ارزشمند است و به این ترتیب، به‌راحتی از سایر فعالیت‌ها چشم‌پوشی می‌کنید.

فرایند پاک‌سازی دیجیتال ۱. دوره‌ای سی‌روزه را درنظر می‌گیرید و در این دوره، از برخی فناوری‌ها دوری می‌کنید. ۲. در طول این سی روز، سرگرمی‌ها و فعالیت‌های آنلاینی را که برایتان مفید است، کشف می‌کنید. ۳. در پایان دوره، این فناوری‌ها را به زندگی‌تان بازمی‌گردانید. در عین حال، تعیین می‌کنید که هریک چه ارزشی را در زندگی‌تان به‌وجود می‌آورد و چطور باید از آن‌ها استفاده کنید تا بتوانید این ارزش را به حداکثر برسانید.

با خلاص‌شدن از این طرز فکر، فناوری‌های جدید را به‌صورت ابزارهایی ساده می‌بینید که می‌توانید به‌صورت گزینشی از آن‌ها استفاده کنید. آن‌گاه می‌توانید اصل دوم مینیمالیسم را کاملاً بپذیرید و بهینه‌سازی را شروع کنید تا در نهایت، از مزایای افزایش منحنی بازدهی استفاده کنید. پیداکردن فناوری‌های جدیدی که مفید باشند، فقط اولین قدم برای بهبود زندگی شماست. دربارهٔ اینکه چگونه بهتر از آن‌ها استفاده کنید به آزمایش بپردازید. با این کار، تازه مزایای واقعی آن‌ها به‌دست می‌آید.

راهکار جادوییِ تبدیل واحدهای اندازه‌گیری از پول به زمان، نوآوری مهمی بود که "فردریک گروسِ" فیلسوف آن را "اقتصاد جدید ثورو" می‌نامد. این نظریه بر اساس اصل بدیهیِ زیر بنا شده است؛ تفکری که ثورو در اوایل زندگی در والدن آن را مطرح کرد: "هزینهٔ هر چیز، میزانی از زندگی است که بلافاصله یا در بلندمدت باید برایش بپردازم."

مینیمالیست‌های دیجیتال تعهدی کلی دارند: آن‌ها چگونگی استفاده از فناوری‌های جدید را تحت کنترل خود درمی‌آورند و این کار را به‌گونه‌ای هدفمند انجام می‌دهند و از این اقدام نیز بیشترین میزان رضایتمندی را به‌دست می‌آورند. این منبعِ رضایتْ مستقل از تصمیمات خاص آن‌هاست و یکی از بزرگ‌ترین دلایلی است که مینیمالیسم را برای طرفدارانش بسیار پرمعنا می‌کند.